Gündüzleri Psikolog, geceleri manken; madde bağımlısı, kendine aşık bir kadın ve yıllar önce trafik kazasında öldürdüğü adam.
Celladımın, celladıyım bu hikayede. Masum değiliz ikimiz de biliyorum fakat karşısında diz çöktüğüm tek adam Asran Arslan...
♪Fatma Turgut ~ İkimizden Biri ♪Sezen Aksu ~ Sen ♪Seni Sevmek ~ Matmazel 🦋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🦋
3 Hafta Sonra
"Oh sonunda bitti." Elimde tuttuğum başarımın ilk adımlarını hayranlıkla izlemeye devam ettim. Yorulmuştum, birkaç gecedir uykusuzdum ama sonunda başarmıştım. Asran yoktu aslında bugün evde kimse yoktu!
Büke Cenk ile çıkmış, Ozan arkadaşları ile takılıyor ve Asran yine işleri ile meşguldü. Bende sonunda evime geçebilmiştim elbette bir ton koruma ile! Çünkü diğer adamdan hâlâ bir iz yoktu!
Oldukça yorgun olduğum için biraz temiz hava iyi gelir düşüncesi ile bahçe kapısını biraz aralamak için ayaklandım ve yanıma koşarak gelen bal köpüğünü kucağıma alarak kağıtları masaya koydum ve kapıya doğru yürüdüm, kulpunu tutarak ileri ittirdim ve sonunda aralanan kapı ile derin bir oh çektim. Sonrası ise derin nefessizlik!
Gözlerim yan eve takıldığında gelen gülüşmeler dikkatimi çekmiş ve biraz daha odaklandığımda komşularımızın keyifle muhabbet ederek şakalaştığına şahit olmuştum.
Mutlu bir aile tablosu!
Onlara acılı bir gülüş sunarak arkamı döndüğümde kapıdan giren yorgun adamla karşılaştım. Gömleğinin düğmelerini açmış son kalan bir taneyi daha açarak üzerinden fırlatmıştı. "Benim yavru daha uyumamış." Çıplak bedeni bedenime temas ettiğinde dudakları ile biraz oynadım. Ben onunla oynarken o göğsümün üzerinde bal köpüğü ile oynuyordu. Bal köpüğü kucağımdan huysuzlanarak çıktığında Dudağının her santiminin tadının keyfine baktım. gözlerinin değdiği yer ile bende ayrılarak masanın üzerindeki kağıtlara yönelerek hepsini teker teker incelemeye başladı. Mimiklerinden bir şey anlamazken merakla düşüncelerini bekliyordum.
Şaşkınlıkla sordu, "Bunları sen mı yaptın?" Oldukça memnun gibi kağıtlardaki her dokunuşlarımı incelemeye devam etti, ona gülümseyerek, "Evet!" Dediğimde kafasını kaldırmıştı.
"Sendeki saf yetenek biliyorsun değil mi bal köpüğü!"
Karşısında küçük bir çocuk gibi ellerim arkamda salınırken, "Beğendin mi?" Diye sordum. Çünkü onun onayını almak kaubettiğim güvenimi bana tekrar verecek gibi ince bir itemdi.
"Deli misin beğenmek ne hayran kaldım. Mesela..." Birkaç kağıt geriye atarak bir tanesinde durdu. Beğenerek çizdiğim bordo elbiseydi.
"Bu sana çok yakışır ana yine de sen giyme!"
"O neden?"
Diliyle dudağını ıslattıktan sonra çapkın bakışı ile yarım bir gülüş sundu, "Çünkü bu giysiyi senin üzerinde gören her adamla uğraşmak biraz yorar. Sevgilinin yorulmasını istemezsin!"
