Gündüzleri Psikolog, geceleri manken; madde bağımlısı, kendine aşık bir kadın ve yıllar önce trafik kazasında öldürdüğü adam.
Celladımın, celladıyım bu hikayede. Masum değiliz ikimiz de biliyorum fakat karşısında diz çöktüğüm tek adam Asran Arslan...
🦋 Part Songs List ♪Lana Del Rey - BornTo Die ♪The Weekend - After Hours ♪Harry Styles - As It Was
🦋
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ASRAN ARSLAN'DAN...
27 yaşındaydım, kardeşini ardındam oğlunu kaybetmiş ve ağır depresyon sebebi ile akıl hastanesinden yeni çıkmış biri!
Bir yanda da güzelliğine ve cilvesine vurulduğum, sevdiğim diye herkesi karşıma aldığım kadın vardı; Öylesine kör ve sağırdım ki etrafıma sadece onun dediklerine tamam diyor, sadece ona inanıyordum. Aşktan gözü dönmenin karşılığı idi belki de bu.
Bana:" katil bu," dedi, "bana zindanı yaşatan kadın bu! Git al intikamımızı! Babamdan kurtulup yeni bir hayata başlayalım." psikolojim tutunacak bir dal aradı bulduğu dal ise içi çürümeye başlamış, kurtlanmış idi, içindeyken göremedim. Sonra beni Deva'nın önüne attı; ilk izine düştüğümde anlamıştım iki kimlik kullandığını ama sustum bugün tek iyikim sakladığım bu sır!
Sonra intikam adı altında evime aldım ama elini her tuttuğumda biraz daha o oldum, her konuştuğumda gözümdeki zift kalkmaya Songül'ün kurtlanmış içi dışına vurmaya başladı.
Şimdi her şey daha net ama olanlar için her şey çok geç!
Yanlış zaman, doğru insan! İşte tam bu noktadayız! Derin bir iç çekişin ardından kolumun altında yüzü göğsüme düşmüş kadına baktım: Filme devam ederken uyuyakalmış bunu yeni fark etmiştim!
Önüne düşen gecelerini kulağının arkasına koyarak izlemeye koyuldum. Küçüklüğünü bir adamın zevki sefasına vermemiş gibi huzurla uyuyuşu ve sadece bu huzuru uyurken vakıf olması körelmeye yüz tutmuş vicdanımı harekete geçirdi. Elim titredi, yüzünü dahi okşayamadım, o da rahatsız olmuş gibi yerinde kıpraşıp gözünü araladığında, "uyuya kalmışsın." Silik bir ton ile fısıldadım.
"Hı hı." Bayık bakan mavileri yeniden kapanırken ürkek ellerim kollarında bir su gibi aktı geçti.
Onu daha fazla izlemek, ruhuma iyi gelse de İstanbul'un gecesi soğumaya başlamış ve Deva'nın narin teni de bundan nasibini almış gibi duruyordu: "Hadi bakalım koca bebek, odaya." Onu kucağıma aldığım gibi üst kata çıkararak yatağına yatırdım. Vakit kaybetmeden rahat yatağına iyice yerleşip yastığına sarıldığında üzerinden yan tarafa geçerek bende yastığıma, onun arkasına yerleşerek sarıldım:"İyi geceler."
"Tatlı rüyalar."
Ama bana pek de tatlı değil!
Cebimde titreyen telefonumu çıkarıp güç tuşundan sesssize alarak arkama koydum ama defalarca kez ısrarla çalması ile Deva'nın yanından ayrılarak balkona çıktıktan sonra açtım.
