Gündüzleri Psikolog, geceleri manken; madde bağımlısı, kendine aşık bir kadın ve yıllar önce trafik kazasında öldürdüğü adam.
Celladımın, celladıyım bu hikayede. Masum değiliz ikimiz de biliyorum fakat karşısında diz çöktüğüm tek adam Asran Arslan...
♪Best Part Of Me - Caleb Hearn ♪Bitter Sweet Love - James Arthur ♪No Drama - B Young
🦋
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Cenk'in kollarını açması ile arkasından görülen kadın içindeki güzelliğin dışına vurulmuş olduğu insanlar arasındaydı. İçindeki naiflik öylesine yüzünde baskındı ki ona bakarken içimi huzur kapladı: Kahve baş örtüsüne eşlik eden krem feracesi, beyaz tenini oldukça öne çıkarmıştı; Yaşı hâlâ çok fazla olmadığı belli iken yüzündeki gamzesi ve çilleri bir takı gibi duruşunu tamamlamıştı.
Gülerek Asran'ın baş ucuna gelip elinin tersi ile ateşini kontrol ettikten sonra, "Ne oldu sana yavrucağım bu ne hal da?" Diye hayıflandı. Sesi nazik lakin şivesini içine bastırıyor gibi duruyordu.
"Yenge neden geldin?"
"Benim uşak bu halde olacak ben gelmeyeceğim. Sana memleketten kara kovan balı, manda yoğurdu, kaymağı, tereyağı getirdim. Sen seversin diye pancar dolması da getirdim. Bir haftaya kalmaz iyi olursun."
"Sağ ol Meltem Sultan."
"Ha bu güzelliği unuttuk." Kömür gibi kara gözlerinin içi gülerek bana döndüğünde elini uzatmıştı. "Ben bu iki uşağın birinin annesi diğerinin yengesi Meltem, sen kızım?"
Telaşla elimi ona uzatarak, "Çok memnun oldum, Asran'ın arkadaşı Deva." Dediğimde nefesim de sözümle birlikte bitmiş bir nefes daha almıştım.
"Maşallah çok güzelsin." Üzerime tü tü yaptıktan sonra yanağımı okşadı ve geri çekildi." Hadi sen şimdi dinlen ben sana yemek yapayum."
"Yeni yem-" Asran devamını getirmeden gözleri ile onu susturmasından anladım ki ikisi de Meltem Hanım'dan oldukça korkuyordu. Asran'a bıyık altından gülerek Meltem Hanım'ın peşinden koşturarak mutfağa gittim ve bütün tezgahın kolilerle dolu olduğunu görünce ağzım açık kalıverdim. Bu kadar çok eşyayı getirebileceğini düşünememiştim.
"Vay."
Yerinde durmadan kolilerin içine bakarken bir yandan da bana seslendi: "Durma kız gel yardım et şunları dolaplara yerleştirelim."beklemeden yerimde hareket ettiğimde bir yandan kolilerdeki eşyaları çıkarıyor bir yandan da öğüt veriyordu. Ona detayını vermemek için sessiz kalarak eşyaları dolaba koymaya devam ettim. Oldukça konuşkan ve hızlı biriydi. Hızına yetişmek için oldukça fazla efor sarf etmiş olsam da kafamı bir şeylerle dağıtmak iyi gelmişti.
Uzun uğraşlar sonunda getirdiği eşyaları dolaplar tıkabasa dolana kadar koyup bıraktığımızda kenara koyduğu pekmezin kapağını açıp çekmeceden bir kaşık alarak yanıma geldi ve Pekmez kabına daldırdığı kaşığı çıkararak, "al bakalım ağzını, " diyerek koca kaşığı boğazıma kadar sokarak pekmezi yedirdi. "şifa, şifa." Diye söylense de tadı yüzümü ekşitmeme yetmişti ama ona yetmemiş olacak ki elinde pekmez ile Asran'ın odasına gidip ona da zorla pekmez yedirmesini gülerek izlemiştim. Bana naz yapsa da yengesine bunu yapması pek de mümkün görünmüyordu.
