♪Part Songs List
♪Çağan Şengül - Yarım Kaldım
♪Çağan Şengül - Ben bilmem
♪Çağan Şengül - Telafi
🦋
Benim Asran'a, "ya daha çok derinlere gömülürsek." Dediğimden beri eminim ki doğanın melodisi içli içli bizim karanlığımıza ağıtlar yakıyor. Yoksa gök yarılırcasına gürlemez, bulutlar içindekileri günah çıkarırcasına hırçın hırçın savurmazdı.
"Evreni sinirlendirdik mi dersin?" Asran'ın yağan yağmuru seyrederken ettiği cümleye hafif tebessüm ettim.
"Hadi ama Deva, konuş."
"Ne konuşayım Asran, bak bizim yerimize doğa konuşuyor ve biz altında ıslanıyoruz." İçimdeki yaşam hevesini bir anda yitirdiğime bende şaşırıyorum lakin o ilaçları bıraktığımdan beri yaşamayı beceremediğimi düşünüyorum.
Kimse benim gibi vurgun yemedi!
"Ne olacak peki?" Islak saçlarını eliyle dağıtırken bana baktı ve karşımda hiçte masum olmayan o adama yenilmekten geri durdum.
"Başlamadan bitecek ve sen Songül ile mutlu olacaksın. Ben ise yeni bir hayata başlayacağım."
"Songül olduğundan neden bu kadar eminsin?"
"Songül olmasa seni sevebilirdim demiştin, bazı cümlelerinde Songül ile konuşuyor gibi hissediyorum ve..."
"Ve?"
"Galiba Songül intikam almak için seni kullanıyor."
"Bir şey yaptığını itiraf ediyorsun yani?" İntikam konusunu atlayıp başka konuya odaklanması bir kabullenişti ve ben bu kabullenişe boyun eğdim.
"Songül beni hiç sevmedi. Küçükken arada bize kalmaya gelirdi ve o her eve geldiğinde babamdan dayak yerdim." Yuktundum.
"Neden?"
"Neyse Asran Arslan yolcu yolunda gerek." Derin bir nefesle ayaklanıp sırılsıklam olmuş bedenimden sular akarken bir yenileri daha ekleniyordu, Asran da benden farksızdı.
"Ya hasta olursam?" Diye bana blöf yaparken bu sefer yemedim.
"Songül bakar, yarana dikkat et. İyi günler." Onun gitmesini beklemeden arkamı dönerek kapıyı yüzüne kapadım fakat biraz önce ona veda etmiş olmam canımı acıttığında kapının arkasına yaslanarak acı bir iniş yaptım. Kalçamın üzerine oturmuş hıçkırıklarım yağmur damlalarına karışırken nefesim tıkanırcasına ağladım.
Balgamın dolduğu ses tellerinden boğuk çıkan sesimle: "Sadece biri beni sevsin istedim!" Diye bağırarak elimi yere vurdum. "Ya hayatımda bir kere mutlu olmak istedim."
"Canım artık daha çok yanıyor tanrım, nolur bana yardım et!"
"Dayanamıyorum artık, annemi çok özledim."
"Abla." Ben kendimi parçalayarak ağlamama dayanamazken yere çökerek bana sarıldı. Bedenimi ona bırakırken, "yoruldum." Diye bir nara bıraktım.
...
Asran gitti, ben için çıkarcasına ağladım ve geçmesini dileyerek kendimi duşa attım fakat ağlamanın getirdiği o yorgunluğu bir duş geçiremedi, bir uyku hiç geçiremez ve bir yerde okuduğuma göre bir insan böylesine içli ağlıyorsa o andan sonra eski kendisi olmazmış.
Ben şuan kimim?
Bunu düşünmeden yastığımı kucağımda yatak başlığına dayanmış yağmurun canıma sert vuruşlarını, şimşeğin çakışlarından çıkan ışığın odama doluşunu seyrediyorum. Ben karanlığın ta kendisiyken karanlıktan korkmuyorum! Ben karanlıktan korkmamayı babamın bana inanmayıp diğer kızına inandığı ve annemin benim yüzümden dayak yediği o gün öğrendim.
ČTEŠ
Leyle-i Süveyda
AkčníGündüzleri Psikolog, geceleri manken; madde bağımlısı, kendine aşık bir kadın ve yıllar önce trafik kazasında öldürdüğü adam. Celladımın, celladıyım bu hikayede. Masum değiliz ikimiz de biliyorum fakat karşısında diz çöktüğüm tek adam Asran Arslan...
