Nieuwe kansen (Taekook)

Op weg naar een nieuw begin

Jungkook pov

Het is alweer een maand verder en ik heb nooit meer iets van hem gehoord. Ik ben hem echt kwijt geraakt, maar zoals ik al zei ga ik niet bij de pakken neerzitten. Ik heb de afgelopen maand veel met de jongens afgesproken aangezien we over een paar weken allemaal naar onze studie gaan. Ook heb ik nog heel wat tijd met mijn moeder doorgebracht voordat ik op kamers moet. Ze vraagt me elke keer of ik zeker weet dat ik dit wil en of ik niet gewoon thuis wil blijven wonen. Maar de universiteit is 2 uur hier vandaan en om elke dag 4 uur te gaan reizen werd gewoon te veel. En echt op kamer ga ik nou ook weer niet, ik ga bij Jin intrekken. Hij heeft een huisje gevonden wat op een half uur reizen is en ook voor hem is het niet zo ver van zijn universiteit, dit komt omdat we wel op dezelfde universiteit terecht komen! Dit wist ik eerst nog niet, maar nu ben ik al een stuk gelukkiger aangezien we dan gewoon samen pauzes kunnen houden! Toen ik mijn moeder dat vertelde was ze al een stuk meer gerustgesteld, al wilt ze nog steeds graag dat ik thuis blijf.

Jimin en Namjoon hebben ook besloten samen in een huis te gaan wonen aangezien ze toch in dezelfde klas komen. Hun huis en universiteit is ook niet denderend ver van ons vandaan, dus die gaan we ook nog regelmatig zien. Yoongi gaat wel iets verder van ons vandaan op kamers, dat is iets van anderhalf uur van ons vandaan. Hobi gaat bij Yoongi in de buurt op kamers, dus ook iets van anderhalf uur van ons vandaan. We hebben in ieder geval afgesproken dat we minimaal 1 weekend in de maand samen komen om te logeren. Het wordt dan wel kijken wanneer in de maand dat het beste uit komt, maar dat gaat ons zeker lukken, daar heb ik alle vertrouwen in!

De dag is aangebroken dat ik ga verhuizen, ik ga bij mijn moeder weg en ga haar dus niet meer elke dag zien.. Gelukkig bellen we nog heel vaak en komen we elkaar ook nog genoeg opzoeken! Jin komt me helpen met de benodigde spullen verhuizen, gelukkig is dit niet heel veel aangezien we alle meubels al hebben gekocht voor in ons nieuwe huis. Ook een heleboel meubels van Jin zijn oude huis zijn naar het nieuwe huis gegaan. Alles is al helemaal kaar en alleen onze kleren en andere belangrijke spullen moeten nog mee naar het nieuwe huis, dus vanaf vandaag gaan we er ook echt intrekken. Jin en ik leggen mijn laatste tassen in de auto en dan is het tijd om afscheid te nemen van mijn moeder. 'De deur staat altijd voor jullie open, dat weten jullie he?' Zegt ze en mijn tranen beginnen net zoals bij mijn moeder te vallen. Ik knik en kan geen woord uitbrengen, dit is moeilijker dan gedacht. We omhelzen elkaar en staan zo een minuut in elkaar armen te snikken. 'Okay, nu moeten jullie gaan. Het is niet alsof we elkaar nooit meer zullen zien. Het is gewoon even wennen, voor ons allebei. En gelukkig heb je Jin om je te vergezellen. Je bent in goede handen, maar gedraag je ook een beetje he! luisteren naar de grote baas.' Grapt mijn moeder er achter aan. Ik knik en saluut haar, om haar grap af te maken. We schieten allemaal in de lach en dan vertrekken ik en Jin, op naar ons nieuwe huis.

Het heeft me wel even wat tijd gekost om te wennen, maar ondertussen zijn Jin en ik er al beide aardig aan gewend en zijn we ons al aan het voorbereiden voor onze lessen. Ik heb voor het eerst een Instagram account aangemaakt op aandringen van Jin om zo aan mijn moeder te laten zien welke avonturen ik allemaal mee maak. De andere jongens en nog een aantal andere mensen zijn me ook gaan volgen.

Jullie vragen je nu vast af of ik Taehyung al ben vergeten? Nee natuurlijk niet. Ik zal hem nooit vergeten! Hij was degene die mij heeft geleerd hoe het voelt om verliefd te zijn, hij was mijn eerste kus en hij heeft me een gebroken hart gegeven. Positieve en negatieve momenten hebben we mogen delen en helaas is ons verhaal negatief geëindigd. Ik heb nog de hoop dat we elkaar over een paar jaar weer tegen komen, de andere verklaren me voor gek. Ze denken niet dat hij nog terug zal durven komen na wat hij heeft gedaan. Maar ik blijf hopen.

Het is tijd om wat we hadden achter te laten en te hopen voor de toekomst. Het doet pijn, nog elke dag, maar ik ga door. Ik blijf vrolijk aangezien ik mijn vrienden en moeder heb die me overal doorheen slepen! Zonder hun had ik dit niet gekund.

De afgelopen jaren waren een rollercoaster aan emoties voor mij. Ik ben voor het eerst in mijn leven verhuist en ging naar school zonder Jin. Ik heb nieuwe mensen leren kennen met wie ik nu zo hard kan lachen en met wie ik gelukkig ben. Mijn emoties zijn overal geweest en ik was bijna dood. Ik kwam weer tot leven, heb mijn vader nog gesproken en heb sinds dien onze tijd echt kunnen afsluiten, ik kan hem laten rusten. Nu is het tijd voor mij om door te gaan, mezelf te verbeteren en te werken aan mijn toekomst. Dit doe ik niet alleen, ik doe dit met mijn vrienden!

Het is tijd voor mij om door te gaan en wat geweest is achter me te laten.

Het is tijd voor een nieuwe begin, een nieuwe kans.

Op naar een nieuw begin met nieuwe kansen!