Nieuwe kansen (Taekook)

Een wonder

Jungkook pov

Zodra ik mijn ogen open heb gekregen is de eerste persoon waar ik naar kijk Taehyung en ik zie de verbazing op zijn gezicht. Ik aai hem langzaam met het beetje kracht die ik nog heb over zijn hand met mijn duim. Ook de andere kijk ik nu langzaam 1 voor 1 aan en zie bij iedereen de verbazing en het geluk op hun gezicht. Ja jongens, eindelijk, ik ben er weer!

Praten lukt nog niet, daar heb ik totaal geen kracht meer voor, en de dokters zijn aan het onderzoeken hoe het kan dat ik wakker geworden ben. Voor mij is het ook nog 1 groot raadsel. Maar ik ben al lang blij dat het me eindelijk gelukt is en terwijl de dokters mij aan het onderzoeken zijn blijf ik naar TaeTae Hyung kijken die mijn blik ook niet meer loslaat. 

'We kunnen niks vinden, misschien moeten we maar een scan doen om er achter te komen hoe dit kan.' Zegt 1 van de dokters en kijkt me aan, ik kijk haar aan en schud vervolgens mijn hoofd. Ik wil niet weg, ik wil hier blijven bij iedereen. 'Misschien is het beter dat hij even uitrust, het heeft hem vast heel veel moeite gekost om zijn ogen te openen.' Zegt een andere dokter die me geruststellend aan kijkt. Ze lopen de kamer uit en ik ben alleen met mijn moeder en vrienden.

'JUNGKOOK IK BEN ZO BLIJ DAT JE ER NOG BENT EN DAT JE WAKKER BENT GEWORDEN! HET IS EEN WONDER EN IK BEN ZO BLIJ DAT DIT WONDER IS GEKOMEN!' Schreeuwt Jimin uit. Ik knijp mijn ogen samen, omdat het harde geluid dat uit zijn mond komt pijn doet aan mijn oren. 'Jimin stil, je moet niet zo hard schreeuwen, hij is op dit moment heel gevoelig voor harde geluiden en felle lichten.' Zegt Jin en bedekt mijn oren met zijn handen, maar iedereen en ik ook kijken hem verbaast aan. 'Wat?' Vraagt hij. 'Sinds wanneer weet jij dit soort informatie?' Vraagt Hobi aan hem, precies de woorden die ik ook wou zeggen, maar die er bij mij niet uitkomen. 'Sinds ik me heb verdiept op dit punt sinds Jungkook hier ligt. Ik wou weten hoe en wat als hij zou ontwaken uit zijn coma en ben daarna meer en meer gaan lezen.' Zegt hij nonchalant. Jin heeft interesse in medicijnen? WEET HIJ EINDELIJK WAT HIJ WILT GAAN STUDEREN?! 'Ik wil door dit alles ook een dokter worden, om mensen hun leven te redden.' Zegt Jin. Iedereen is blij voor hem, want na dit jaar gaan we van de middelbare af en gaan we studeren.

Ik word er heel blij van en begin voorzichtig en heel langzaam op en neer te stuiteren, normaal stuiter ik op dit soort momenten heel hard op en neer van blijdschap en enthousiasme, maar dat gaat nu niet. 'Rustig Jungkook, voordat je jezelf pijn doet.' Zegt Namjoon en houdt me stil door mijn schouders wat verder in het matras te duwen. Ik kijk hem nep verdrietig aan en iedereen begint te lachen. 'Ondanks dat je nog niet kan praten heb je toch praatjes voor 10.' Zegt Yoongi Hyung met een kleine glimlach op zijn gezicht. Ik laat een kleine, zwakke glimlach zien en moet daarna gapen. 'Okay jongens, misschien is het tijd om naar huis te gaan. Jungkook moet ook bijkomen en hopelijk heeft hij morgen weer meer energie om te kunnen praten.' Zegt mijn moeder die zich al die tijd stil heeft gehouden en naast mijn bed heeft gezeten. Ik kijk haar aan en zie in haar ogen dat ze blij is me te zien en ik ben ook zeker blij om haar ook weer te zien.

Mijn moeder was van plan om te blijven, maar Taehyung stond er op om te blijven zodat zij eindelijk weer in een fatsoenlijk bed kon slapen en wat meer slaap zou kunnen pakken. Ik knik instemmend en ze kijkt me bezorgd aan. Ik geef haar een geruststellende glimlach waarmee ik haar probeer te vertellen dat alles goed komt en ik er morgen weer zal zijn. Na wat draaien en bedenken of ze wel weg zou gaan is ze met behulp van Taehyung toch weggegaan.

Taehyung komt weer naast me zitten als iedereen weg is gegaan en stopt me verder in onder de dekens. Ik pak zijn hand vast en hij glimlacht lief naar me. Ik kan niet stoppen met in zijn ogen te staren totdat hij het moment verbreekt en zegt dat ik moet gaan slapen. Ik schuif voorzichtig wat op en laat hem weten dat ik graag wil dat hij naast me komt liggen in bed, dit is namelijk een best groot bed en al was dat het niet dan wou ik nog dat hij naast me kwam liggen. Hij trekt zijn schoenen uit en komt naast me liggen en neemt me in zijn armen. 'Ik weet niet of je het eerder hebt gehoord, maar ik hou van je bunny. Ga nu maar lekker slapen, dan heb je morgen hopelijk weer wat meer energie.' Fluistert hij in mijn oor. En met alle kracht die ik in me heb fluister ik heel zachtjes 'Ik hou ook van jou.' Daarna val ik in een diepe slaap.

Taehyung pov

Ik lig naast een slapende Jungkook in bed en ben nog steeds verbaast van de woorden die ik zojuist uit zijn mond hoorde komen, deze blijven ook maar door mijn hoofd spoken. Het was heel zacht, maar ik heb ze wel gehoord! Beter is dit alles geen droom en is hij er nog als ik morgen wakker wordt, anders is het 1 van de ergste nachtmerries die ik ooit in mijn leven heb gehad.

De volgende ochtend breekt aan en ik word wakker van de stralen van de zon op mijn gezicht. Als ik mijn ogen open zie ik Jungkook al naar me staren, het was dus geen droom. Hij is er echt nog. 'Goedemorgen.' Zeg ik en geef hem een kus op zijn wang. 'G....m..g...n.' Komt er uit Jungkook zijn mond. Ik weet dat hij goedemorgen probeerde te zeggen, maar het niet lukte. Hij kijkt betreurd naar beneden en ik gniffel een beetje. Hij slaat me zachtjes op mijn schouder en probeert zich om te draaien, maar dat sta ik niet toe. 'Wat denk jij te doen, ik heb je eindelijk in mijn armen dus ik ga je echt niet los laten.' Hij kijkt me met grote, verschrikte ogen aan. HIJ IS VEEL TE CUTE!

Ineens vliegt de deur open en komen de andere jongens binnen gelopen. Ik zag dat Jimin weer wou schreeuwen uit enthousiasme maar hij houdt zich in. Daarna gaat er een vlaag jalousie door zijn ogen als hij ziet in welke positie ik en Jungkook liggen. Ik weet dat Jimin hem leuk vindt, dat valt niet te missen, maar ik ben niet van plan mijn bunny te delen!