Hazan Vakti| Asker&Doktor

Hazan Vakti| Final

🖇️Umarım severek okuduğunuz bir bölüm olur. Son kez keyifli okumalar dilerim<3

🖇️Satır arası yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın, bölüm sonunda küçük bir veda konuşmam var. Orada buluşalım💖

Bu bölümü Hamburgerr777 ithaf ediyorum..

Final

Yatakta uzanmış Alparslan ile Hazal'ı izlerken gülümsüyordum. Daha dün bu hastanenin koridorunda çarpışırken, tartışırken şimdi kızımızı kucağımıza almıştık. Gerçekten hayat sürprizlerle doluydu. Bu hastanede çok anımız vardı: Tanışmamız, birbirimize açılmamız, kavgalarımız, bebeğimize kavuşmamız... Hepsine iyi ki diyordum, iyi ki tayinim buraya çıkmıştı, iyi ki buraya gelmiştim.

"Baksana parmağımı nasıl kavradı." Alparslan'ın heyecanlı bir şekilde konuşmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım. Hazal'ın minik parmaklarının Alparslan'ın işaret parmağını kavradığını gördüğümde gülümsemem büyüdü. "Babam, güzel kızım benim." diyerek Hazal'ın elinin üzerini öptü.

Kapının çalınma sesini duyduğumuzda konuştum. "Buyurun." Odanın kapısı açıldığında içeri giren abimi gördüm. Meraklı gözlerle bana bakarken yanıma doğru geldi. "Hazan, iyi misin abicim?"

"İyiyim abi, hem de çok iyiyim." dediğimde abim saçlarımın üzerinden öptü. "Hayırlı olsun abim, Allah analı babalı büyütsün." dediğinde gülümseyerek yüzüne baktım. "Sağ ol, darısı senin başına olsun." 

Abim burukça bana bakarken bakışları Alparslan ile Hazal'a doğru döndü. "Küçük hanımla tanışabilir miyiz?" dediğinde onayladım. "Tabii ki." Abim Hazal'ın yanına ilerlediğinde ilk olarak Alparslan'a baktı. "Gözünüz aydın."

"Teşekkür ederiz." Alparslan ile ikisi sarıldıktan sonra abim beşiğe doğru eğilerek kızımıza baktı. İşaret parmağının üst yüzeyiyle yanağını okşarken konuştu. "Hazan, sana benziyor bu." dediğinde güldüm. "Daha yeni doğdu abi, nasıl anladın?"

Abimin bakışları bana doğru döndüğünde cevap verdi. "Baksana burnu, dudakları falan aynı sen." dedikten sonra bakışlarını Alparslan'a çevirdi. "Değil mi damat? Annesine benziyor." dediğinde Alparslan başını salladı. "Annesi gibi çok güzel."

Abim ters ters Alparslan'a baktıktan sonra sabır dilercesine nefes verdi. Alparslan'ın keyifli keyifli güldüğünü gördüğümde bende gülmeden edemedim. Birbirleriyle uğraşmak en büyük hobileriydi.

Odanın kapısı tekrar çaldığında konuştum. "Buyurun." Kapı açıldığında içeri giren Semra abla, Nazlı ve timi gördüğümde yerimde doğrulmaya çalıştım. "Dur, Hazancım rahatsız olma canım."

Semra abla ve Nazlı yanıma doğru gelirken Nazlı'nın sesini duydum. "Benim arkadaşım anne mi olmuş?" gülümseyerek ona bakarken Semra abla konuştu. "Hem de çok güzel bir anne." Utanarak ikisine bakarken Semra abla tekrardan konuştu. "Ağrın var mı, nasılsın?"

"İyiyim çok şükür." diyerek cevap verirken Alparslan'ın arkadaşlarına sarıldığını gördüm. Hepsiyle teker teker tebrikleşip sarıldıktan sonra Caner'in sesini duydum. "Hayırlı olsun yengecim, prensesimiz doğdu."

"Sağ ol, darısı senin başına olsun inşallah." dediğimde Caner utanarak güldü. "İnşallah." Taburdaki revirde doktorluk yapan Büşra ile aralarında bir şeyler olduğunu daha doğrusu olacağını biliyordum.