Hazan Vakti| Asker&Doktor

Hazan Vakti| 23

🖇️Selamlar, nasılsınız?

🖇️Umarım severek okuduğunuz bir bölüm olur. Keyifli okumalar dilerim..💖

🖇️Satır arası yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen...

🖇️Kitabımız 200k okunmaya ulaşmış.. Okuyan ve özellikle oy verip yorum yapan okuyucularıma ayrı ayrı teşekkür ederim.❤️❤️

23.Bölüm

Azra tüm hastanenin önünde tutuklanmış, pişmanlık sözleri söyleyerek polis arabasına binmişti. Ama arabaya bindiği an benimle uğraşmaya yeniden başlamıştı. Sözleri, bakışları gerilmeme neden olmuştu. Vakit kaybetmeden arabayla götürülürken Alparslan konuşarak dikkatimi dağıtmış, bakışlarımı Azra'dan çekmeme neden olmuştu. Alparslan ile bir süre vakit geçirdikten sonra ise o tabura geri dönmüş bende hastalarımın yanına dönmüştüm.

Gece boyu nöbet tuttuktan sonra eve gelip biraz dinlenmiştim. Şimdi Nazlı için ikramlık şeyler hazırlıyordum mutfakta. Elimdeki hamuru yağlı kağıt serili  tepsiye koyduktan sonra tepsiyi fırına koydum. Ellerimi yıkadıktan sonra üzerimdeki önlüğü çıkarttım. Mutfaktan çıkmadan evvel çalan telefonla birlikte hızla masanın üzerindeki telefonu aldım. Ekranda Alparslan'ın ismini gördüğümde yüzümde büyük bir gülümseme oluştu.

"Efendim?" diyerek telefonu açtığımda Alparslan'ın sesini duydum. "Nasılsın güzelim?" Alparslan'a cevap verdim. "İyiyim, mutfaktayım. Bahsetmiştim ya Nazlı gelecek diye." dediğimde Alparslan'ın onaylayan sesini duydum. "Kolay gelsin."

"Sen napıyorsun, nasılsın?" dediğimde Alparslan'ın sıkıntılı iç çekiş sesini duydum. Merakla vereceği cevabı bekledim. "Acil bir operasyon emri verildi. Birazdan yola çıkacağız. Haber vermek istedim." dediğinde içime büyük bir sıkıntı çöktü. Her seferinde bunu yaşamak garip hissettiriyordu.

"Ne kadar sürecek?" dedim iç çekerek. Merakla sorduğum soruya Alparslan cevap verdi. "Maalesef ne kadar süreceği belli değil ama uzun süreceğini düşünmüyorum." dediğinde onu onayladım. "Tamam, çok dikkat et kendine olur mu? Seni bekleyeceğim."

"Beni beklediğini bilmek içimi rahatlatıyor, sana gelebilmek için dikkatli olacağım." Vedalaşarak telefonu kapattığımızda telefonu tezgaha bıraktım ve derin bir iç çektim. Hala alışamamıştım bu duruma. Ama alışacaktım.

Fırındaki poğaçalara bir kez daha baktıktan sonra mutfaktan çıkacağım sırada telefon zil sesimin mutfakta tekrar yankılanmasıyla birlikte telefonu elime aldım. Ekranda bilinmeyen bir numara vardı. Kararsızlıkla telefonu açıp kulağıma götürdüm. "Efendim?" karşıdan bir ses gelmesini bekledim bir süre. Ama hiçbir ses gelmiyordu. Bu duruma kaşlarımı çattım. "Kiminle görüşüyorum?" diyerek tekrar konuştuğumda yine bir ses gelmemesiyle telefonu kapattım. Yanlış numara olma ihtimali büyüktü.

Mutfaktan çıktıktan sonra direkt olarak odama doğru ilerledim. Nazlı'nın çıkış saati gelmişti. Eve uğradıktan sonra buraya gelecekti. O yüzden hızlıca hazırlanmaya başladım. Kısa süre sonra evin kapısı çaldığında kapıya giderek açtım.

"Hoş geldin." diyerek mutlulukla karşıladım Nazlı'yı. Nazlı her zamanki gibi cıvıl cıvıl bir şekilde konuştu. "Hoş buldum, hoş buldum." İçeri geçerek elindeki pasta kutusunu bana doğru uzattı. "Ne gerek vardı, ben hazırlamıştım bir şeyler." dediğimde gülümsedi. "Tatlı yiyelim tatlı konuşalım arkadaşım." diyerek ayakkabılarını ve montunu çıkarttı. Sarılarak selamlaştıktan sonra Nazlı salona doğru geçti. Bende pasta kutusunu dolaba koyarak salona doğru ilerledim.