THE CURE OF THE UNDEAD (ON-HOLD)

☢️ /23/ PAST MEMORIES☢️

CHAPTER TWENTY-THREE : PAST MEMORIES

| T H I R D  P E R S O N  P O V |

"Meara"

"Meara," tawag ng ina ni meara sa anak niyang nakatulala sa hapag kainan. Mukhang wala kasi sa sarili ang dalaga, kakauwe lang kasi galing paaralan.

"Meara," ulit nitong tawag sa anak na nagpabalik sa wisyo ng onse anyos na batang si meara. Hinarap niya ang ina niya na may suot suot na katanungan sakaniyang mukha.

"M-mom, i-i—" inunahan siya magsalita ng ina dahilan para hindi matuloy ang ibig nitong sabihin.

"I'm asking you, anak, how's school?" Ara asked her daughter. Meara's on the 5th grade at that time.

"Wala pa rin pong bago, gaya pa rin po ng dati." Saka niya pinahpatuloy ang pagkain. Dahil sa isinagot ng nag-iisang anak nila ay nagtinginan ang mag asawa na sina ara at melacio. They're worried about their daughter. Alam nila na simula tumuntong ang anak sa unang baitang ay nakakaranas na ng pangbu-bully ito.

"Are they insulting you again, sweetie? Are they bullying you pa rin ba?" Tanong ng ama na si melacio sa anak niya. Meara's just shooking her head. They know that she's lying for that. "Come on, anak. You can tell us," iniling uli ni meara ang ulo niya sabay kumuha ng ham sa hapag kainan at sinubo ito.

Mukhang hindi nag effect ang pakikiusap ng ama nito sa anak kaya si ara ay sinubukan kumbinsihin si mwara na sabihin sakanila kung may problema ba. Hinawakan niya ang likod ng kamay ng bata, now they are looking at each other.

"If that's really the issue pa rin, we can go  to your school and talk to your classmates properly so they'll stop bullying you. And also nandoon na rin kami kakausapin din namin ang teacher mo at principal doon so that you ca—" meara cut off her mother word.

"Dad," tingin sa ama. "Mom," baling naman na tingin sa ina. "It's alright. Sanay na po ako. Mas pinanghahawakan ko po ang ipinakiusap at ipinaliwanag niyo sa'kin na hindi puwedeng malaman ng kahit sino man na may anak kayo because it's for my own sake naman po 'yun like what you said. Kaya po naiintindihan ko po kayo." What a good child you are meara, you make your parents proud. They smiling at their daughter. Binigyan nila ng tag isang halik sa noo ang anak nilang si meara. Magkakatabi lang sila kaya they are able to do that.

"My daughter," She's stroking her daughter's hair gently while saying that with her calm lovely voice. "We are so proud that we have you. Thank you for being  a good and understandable daughter."

"And thank you for the both of you for being the best parents to me!"  Masayang wika nito sa kaniyang mga magulang dahilan para mapangiti ito.

"Dahil sa pambobola mo sa'min, nakumbinsi mo akong mag bakasyon tayo, sweetie" biro ng ama na ikinahalakhak nilang tatlo.

"Daddy naman~ hindi ko po kayo niloloko, i am telling the truth po. You're the best parents for me, kahit na tinatago niyong may anak kayo kahit kailan po hindi ko naramadaman na may pagkukulang kayo sa'kin. Punong puno po ang puso ko ng pagmamahal niyo and that's the truth po." Ara and melacio can't help to feel that they are so so lucky that God gave meara to them. Isang mabait na bata at talagang mahal na mahal sila nito. "Are you still not convinced, Mom? Dad?" Hindi nila sinasadyang matawa sa sinaad sakanila ng anak nila.

"We're just kidding, of course we know that you love us so much and so are we." Ara said.

"Alright. Now let's talk about our upcoming vacation," lumiwanag ang mukha ng bata ng sinabi ito ng kaniyang ama. "Hmm, how about in boracay beach? it's been a while since we went to the beach, right? So, what do you say ana—"