THE CURE OF THE UNDEAD (ON-HOLD)

☢️/17/ THEIR PAST

CHAPTER SEVENTEEN: Their past.

NATAKASAN ko si  thiago pagkatapos ko magbihis, magsipilyo at maghilamos ng mukha dahil na rin sa pagsaboy ng tubig niya sa mukha ko. Ang lagkit kaya. I know you're confuse how I escape him, right? I run and run and run until he didn't see me nor catch me. Ugh! That man, he looks old, maybe he's in his 30's something like that but he acts like a teenager. Sa kakatakbo ko para takasan si thiago ay napunta ako sa isang garden, hindi naman siya malaki o maliit na tambayan na garden sakto lang. Ang gaganda ng mga bulaklak na nakahelera sa gilid pagbukas ko palang sa maliit na gate gate-an na halatang gawa lang nila. Kahoy kasi ang gate.  Wala namang pader na naka harang o ding ding, kahoy na gate lang talaga ang nakabakod. Matatanaw mo kaagad ang mga halaman at makukulay na bulaklak. Pagkapasok ko ay sinara ko ang maliit na gate. Naglakad ako papunta sa bench na nasa gilid. Malapit sa pag hampas ng alon ng dagat ang kinauupuan ko at ang katabi niyon ay isang malaking puno. It's beautiful. Looks peaceful.

I sat in the bench. Haaa~ ang sarap sa pakiramdam na marinig mo ulit ang hampas ng alon, it feels safe, sa subrang safe ng mga himig ng alon p'wede kang makatulog. Isinandal ko ang ulo sa sandalan ng bench. I smiled when I saw some stars shining and the bright full moon. The spot here is perfect because of the astonishing view. Ipinikit ko ang mga mata ko para namnamin ang tahimik na gabi, bigla nalang pumasok sa isipan ko sina mom and dad, hindi mawala wala sa isip ko ang mga sinabi nila sa 'kin tungkol sa  mga hampas ng alon. They said that the sound of the waves can calms you, can give you peace. It's true, 'cause I feel it.
This is lif—

"How come you're so pretty even when you're not trying?" Now my peace is ruined. Nandito na naman 'tong lalaking 'to para sirain ang saglit na nanahimik kong gabi. Nang iminulat ko ang mga mata ko ay nakita ko ang maamong mukha ni thiago, kaharap ko s'ya. He is staring at me like I'm some kind of a cute thing, like a puppy? Ugh whatever. Seven seconds had passed at talagang hindi pa ako tinitigilan nitong tignan, 'yong dog tag na kwintas na suot suot niya ay pumapalo na sa mukha ko dahil sa lakas ng hangin. What's with this guy?

"Done staring at my face?" I asked dahil wala atang balak umalis.

"Nope." Aalis na sana ako pagkasabi ko niyon pero hindi natuloy dahil inilapit niya pa lalo ang mukha niya sa mukha ko. This freaking— kunti na lang at mahahalikan na 'ko ng loko na 'to, idagdag pa ang mainit niyang hininga at amoy mint. Tinulak ko siya sabay lumayo sa kaniya. Nagataasan ang balahibo ko do'n at parang may kuryenteng kung ano ang naramdaman ko sa katawan ko. What's wrong with me?

"May balak ka bang halikan ak—!"

"I want to kiss you really bad" he said with his husky voice while not breaking an eye to eye contact on me. He's 100% a creep and a pervert.

"And I wanna punch that pervert face of yours right now really bad!" Mariin kong sagot sakaniya. Limang segundo ang dumaang katahimikan, akala ko ay mao-offend siya sa sinabi ko kahit na wala akong paki pero ang loko lokong gurang na 'to ay tumawa ng malakas. Tumataas baba pa ang balikat nito kung tumawa habang nakapamaywang pa at iniiling iling ang nakayuko niyang ulo.

"That's why I like you, nakikisabay ka sa mga trip ko— you're not fussy or awkward when I express my real self to you," now he is complimenting me 'cause of the awkwardness a while ago. Yeah right. Umupo siya sa bench ng hindi inaalis ang tingin sa 'kin. Nakadekwatro pa siyang upo. "It's been a while since I get comfortable again with someone." Saka niya inakbay ang mga braso sa bench. I took a deep breath, isinandal ko ang katawan ko sa rails na bakal na nasa likod ko humalukipkip ako at tinignan siya ng diretso before I decided to talk.