ေဆးခန္းကျပန္လာၿပီးေတာ့ villaကိုမျပန္ေသးဘဲ ၿမိဳ႕ေရွာင္လမ္းဘက္ကိုသြားလိုက္သည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ က်ီးကိုင္႐ြာကိုသြားသည့္ က်ီးကိုင္လမ္းေပၚကိုေမာင္းႏွင္လိုက္သည္။ ေနဝင္ခါနီးအခ်ိန္မို႔ ေကာင္းကင္ကလိေမၼာ္ေရာင္ႏွင့္ ခရမ္းေရာင္မ်ားေရာယွက္ကာ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည္။
ဒီလမ္းေတြက ေနဝင္ခ်ိန္မွာဆိုရင္ေရာ လွပါ့မလား။ ေသာ္ကပန္းေတြအျပည့္ျဖစ္ေနသည့္လမ္းဆီ ဆယ္ေလးကိုတမင္ေခၚလာျခင္းက လွပေသာအမွတ္တရေတြ ခ်န္ရစ္ထားခ်င္၍ျဖစ္သည္။
သူေပးေသာနာက်င္မႈက လွပေသာပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလ်ာ့ပါးသက္သာေစလို၍သာ။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေသာ္ကႏြယ္ပင္တန္းႀကီးက လွပစြာျဖစ္တည္ေနသည္။ ေရတံခြန္လိုမ်ိဳးအေပၚကေန က်ဆင္းေနသည့္လိေမၼာ္ေရာင္ပန္းႏြယ္တန္းသည္ အစုအေထြးလိုက္ျဖင့္ ျဖာက်လ်က္ရွိသည္။ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းလည္း ရွိလွသည္။ လွလြန္းပါသည္။
ထိုေနရာမွာကားကို ညင္သာစြာရပ္လိုက္သည္။
"ဒီမွာခဏဆင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္"
ဆယ္ေလးက ေႏြဦးစကားကို တစ္သေဝမတိမ္းနားေထာင္သည္။ ကားေပၚကဆင္းလိုက္ေတာ့မွ ရႈခင္းကပိုလွေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။
ေနဝင္ခ်ိန္ေတြကလည္း အခုလိုလွတာပဲဆိုတာ ေႏြဦးသေဘာေပါက္သြားသည္။
သူကအၿမဲတမ္း ေနထြက္ခ်ိန္ကိုပဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့တာ။
အဆုံးသတ္ေတြကလည္း လွပေနလို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႕။
"ေနဝင္ခ်ိန္ကလွတယ္ေနာ္...ဟုတ္တယ္မလား"
ဆယ္ေလးက သူ႕စကားကိုေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံလာသည္။
"ဟုတ္တယ္ လွတယ္"
ေႏြဦးကိုမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းေငးေနကာ ထိုစကားကိုေျပာလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆယ္ေလးကၿပဳံးၿပီးအေရွ႕ကို ျပန္လွည့္သြားသည္။
ဆယ္ေလးက သူ႕ေရွ႕ကေနတည္ၿငိမ္စြာပဲ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည္။
"ကိုကို ဒီေန႕နဲ႕မနက္ျဖန္ေတာ့ အပူအစပ္ေတြနဲ႕အစာမာတာေတြ ေရွာင္ရမွာ...ညစာအတြက္ဘာစားခ်င္လဲဟင္ ဆရာက ပိုးသတ္ေဆးေတြေသာက္ဖို႔ေပးလိုက္ေသးတယ္"
YOU ARE READING
နွေဦးသည် နောက်တစ်ဖန်
Romanceအကယ်၍ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ နွေဦးသာမရှိရင် ဘဝနေ့ရက်တွေက အလွန်တရာ ဝမ်းနည်းအထီးကျန်ဖို့ ကောင်းလိမ့်မှာပဲ။
