တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဆယ်မင်းဆက်သည် ဤလူ့ကိုမုန်းလာသည်။

ကိုကိုနဲ့လေပေးဖြောင့်နေတာကိုမုန်းတယ်...ကိုကိုနဲ့အတူရှိခွင့်ရတဲ့ သူ့အချိန်ကိုလုယူလိုက်တာမို့ ပိုမုန်းတယ်...

စောနေသွေးဆိုသည့်သူက စကားပြောအလွန်းကောင်းသည်။ သူ့မှာ ကိုကိုနှင့်ပြောစရာတွေမကုန်မခမ်းနိုင်အောင် ရှိနေသလို။

"ကိုယ်စဥ်းစားမိတာ ရွာငံဘက်မှာ home stayလေးတွေဖွင့်သင့်တယ်လို့လေ...ဒီတောင်ပေါ်မြို့တွေမှာ အပန်းဖြေအိမ်ရာတွေပိုဖွင့်သင့်တယ်"

"ကျွန်တော်လည်း အဲလိုထင်ပါတယ်"

"မင်းသိလား ကိုယ်ကွန်ဒိုဝယ်လိုက်ပြီ။ ဒါပေမဲ့အတွင်းပိုင်းဒီဇိုင်းအတွက် ဘာမှမလုပ်ရသေးဘူး။ ကိုယ်ကမင်းလက်ထဲအပ်ဖို့စဥ်းစားနေတာ...မန္တလေးကို မင်းပြန်ရောက်တဲ့အခါ ကိုယ့်ကွန်ဒိုအတွက်ကြည့်ပေးမယ်မလား"

"ဟုတ်ကဲ့ရပါတယ်...ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ပြန်လာမှဆို နောက်ကျနေလိမ့်မယ် ဒီမှာနေဖို့အတွက်ဝယ်ထားတာမလား"

"ရပါတယ် ကိုယ်စောင့်နိုင်ပါတယ် ကိုယ်ကမင်းလက်ထဲပဲ အပ်ချင်တာ"

ဆယ်မင်းဆက်သည် သူ့နားထဲသံပုရာသီး လာညှစ်ထည့်နေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ကိုကို့မိတ်ဆွေ ကိုကြီး၏လုပ်ငန်းပါတနာမှန်းသိနေတာတောင် ဆယ်မင်းဆက်မှာ သည်လူ့ကိုအမြင်ကြည်ပေးလို့ မရ။ သူ့အဖြစ်က ဘာမှလည်းဝင်ပြောလို့မရဘဲ စုတ်တသပ်သပ်နှင့်ချဥ်စူးနေရသည့်အဖြစ်။






"ဆယ်လေး ငါအပြင်ခဏသွားအုံးမယ်... ကိုစောနေသွေးကို လိုက်ပို့လိုက်အုံးမယ်"

ကိုကိုက သူ့နားကိုတိုးတိုးကပ်ပြောပြီး လျင်မြန်စွာထွက်သွားလေသည်။ ဆယ်မင်းဆက်လိုက်မသွားဖြစ်တော့။ အပြင်ဘက်ခဏပို့ပြီး ပြန်လာမှာပဲလေ။

သို့ပေမဲ့ ဆယ်မင်းဆက်သည် နှစ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ ရှိသည့်rumကိုအကုန်မော့ပြီး ကိုကို့နောက်လိုက်သွားမိသည်။ သည်လူနှင့်အချိန်ခဏလေးတောင် အတူမထားချင်သည်အထိ အတ္တတွေက ကြီးစိုးလာသည်။




နွေဦးသည် နောက်တစ်ဖန်Where stories live. Discover now