အပိုင်း 10
ဒေါ်မြင့်ဖူးမောင် မနက်ကတည်းကနေ အခန်းထဲကမထွက်သောသမီးဖြစ်သူထံ ကော်ဖီနဲ့ကိတ်မုန့်ကိုယူကာသွားလိုက်သည်။
ပုံမှန်ဆို ကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် မနက်8နာရီဆိုနိုးတတ်သည့်သမီးဖြစ်သူက 9နာရီခွဲထိအခန်းထဲကနေမထွက်သောကြောင့် သူစိတ်ပူမိသည်။
သမီးဖြစ်သူကို မနက်စာကျွေးပြီးမှ ဆိုင်ကိုသွားထိုင်မည်တွေးလိုက်သည်။
နန်းနန်းနာမည်နဲ့ ကျောက်မြတ်ရတနာဆိုင်ဖွင့်ထားပြီးထိုဆိုင်ကို ဒေါ်မြင့်ဖူးမောင် သူကိုယ်တိုင်ဦးစီးသည်။
ဦးမောင်ဇင်က သူ့ရဲ့ဆေးဆိုင်ကိုသာ ဂရုတစိုက်နှင့်ဦးစီးလေသည်။
...........
ဒေါ်မြင့်ဖူးမောင် နန်းနန်းအခန်းကိုတံခါးခေါက်ကာဝင်လိုက်သည်။
"သမီး...နန်းနန်း ထပြီလား.....ဟင် မျက်လုံးတွေမို့အစ်နေတာပဲ...သမီးလေးဘာဖြစ်တာလဲပြောပြော"
"မေမေ....အခု နန်းနန်းဗိုက်ဆာနေပြီ.... မေမေက ဘာလို့အခုမှလာတာလဲ ...ဟင့်....နန်းနန်း ကကြာလှပြီစောင့်နေတာကို....မေမေ ကဘာလို့ခုမှလာတာလဲလို့"
"မငိုပါနဲ့နန်းနန်းရယ်....သမီးလေးငိုရင်မေမေ့နှလုံးသားနာကျင်ရလို့ပါ....သမီးဘယ်ကတည်းကနေငိုနေတာလဲ မျက်လုံးတွေမို့အစ်နေတာပဲ"
"ဟင့်"
နန်းနန်း မေမေ့ကို ဘယ်အချိန်လာမလဲဟုမျှော်နေတာကြာလေပြီဖြစ်သည်။
နန်းနန်းခေါင်းမာချက်က ဗိုက်ဆာတာကိုတောင်သွားမစားဘဲအခန်းထဲသာရွဲ့ကာနေလေခြင်းဖြစ်သည်။
"သမီး....ဘာလို့အောက်ကိုဆင်းမလာတာလဲ"
"သမီးတစ်အိမ်လုံးကိုစိတ်ကောက်နေလို့"
"ဟော.....လာလာ မေမေ့ရဲ့သမီးလေးအတွက် ကော်ဖီနဲ့ကိတ်မုန့်ပါတယ်....ကိတ်လေးကို ဇွန်းလေးနဲ့ကော်စား.. သမီးလက်တွေပွကုန်မှာစိုးလို့မေမေကဇွန်းလေးယူလာတယ်"
..................
ကော်ဖီခွက်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ဇွန်းနှင့်မွှေနေသောနန်းနန်းကို ဒေါ်မြင့်ဖူးမောင်ကြည့်နေသည်။
"နန်းနန်း သမီးလေး....ကော်ဖီက အဆင်သင့်သောက်ရုံပဲလေ ဘာလို့မွှေနေတာလဲ"
YOU ARE READING
နှလုံးသွေးဖြင့် ဆေးပါရစေ (Completed)
Romance#Normal #Myanmar fiction #punishment type #ဆိုးသွမ်းလွန်းတဲ့ကောင်မလေးနဲ့ တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်တဲ့ကောင်လေးရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်း #ဖတ်ကြည့်ပါ တစ်ခုခုတော့ကျန်မှာပါ
