နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကိုကိုပြောလာတာက
"အထီးကျန်လိုက်တာ ဆယ်လေးရာ" တဲ့...။
ထိုညက ဆယ်မင်းဆက်သည် ကိုကို့ကွန်ဒိုကိုသွားခဲ့သည်။ ကိုကြီးလင်းမာန်ကိုမနှိုးချင်သောကြောင့် ည၂နာရီကျော်လမ်းမပေါ်ထိရောက်အောင် လမ်းလျှောက်ပြီးအငှားကားရအောင် ငှားခဲ့သည်။ ကွန်ဒိုရောက်တော့ ကိုကိုကအိပ်ပျော်နေခဲ့ပြီ။ ဆယ်မင်းဆက်သည် ထိုညကကိုကို့ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲထွေးပိုက်ရင်း အိပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ ကိုကိုကတော့ လုံးဝသိမှာမဟုတ်ချေ။
မနက်ရောက်မှ အစောကြီးရောက်လာသလိုမျိုး ဟန်ဆောင်ခဲ့တာ။
ဆယ်မင်းဆက်သည် ဆက်တီခုံများ၏မျက်နှာချင်းဆိုင်နံရံတွင် ချိတ်ဆွဲထားသောပန်းချီကားနှစ်ချပ်ကို သွားကိုင်ကြည့်မိသည်။ ပြောင်ရှင်းနေသည့် နံရံပေါ်တွင်အရွယ်အစားသိပ်မကွာသောပန်းချီကားနှစ်ချပ်ကို ဘေးချင်းယှဥ်ကာချိတ်ဆွဲထားသည်။
ကံ့ကော်ပန်း ပန်းချီကိုကြည့်ရင်း သူရင်တသိမ့်သိမ့်တုန်လာရသည်။ အမှန်တော့ ဒီပန်းချီကားတွေကိုအပ်တည်းက သူရင်တွေခုန်နေခဲ့တာ...သူဘယ်သူ့ကိုပေးဖို့ဆိုတာရော အလှဆုံးသောပန်းတစ်ပွင့်က သူ့နှလုံးသားထဲမှာပထမဆုံးပွင့်လာတဲ့ ပန်းဆိုတာရော ပန်းချီဆရာကိုပြောပြနေတုန်းက သူဘယ်လောက်ထိရင်ခုန်ပျော်ရွှင်နေခဲ့တယ်ဆိုတာ အသေးစိတ်မှတ်မိတယ်...
မပြောင်းလဲတဲ့ ထာဝရအချစ်ပါ...
သူ ကိုကိုကို့ပြောပြချင်တဲ့ ကံ့ကော်ပန်းရဲ့အဓိပ္ပာယ်ဖြစ်ပြီး သူပေးချင်ခဲ့တဲ့အရာပါပဲ...
ကိုကို့မွေးနေ့မှာလက်ဆောင်ပေးရင်း ဒီစကားတွေကို ဖွင့်ပြောမယ်လို့ စီစဥ်ခဲ့တာ... ဒါပေမဲ့ သူကအချိန်ခဏလေးပဲ အနားမှာရှိခွင့်ရသေးတဲ့သူက ကိုကို့နှလုံးသားထဲကအမာရွတ်ကို ကျော်လွန်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သဘောပေါက်ခဲ့ရတယ်။
"ဆယ်လေး မင်းမှာအဝါရောင်ပစ္စည်းတစ်ခုခုရှိလား...ကိုယ့်အနားမှာပျော်ရွှင်ခြင်းတွေရှိနေတယ်ဆိုတာ သတိရဖို့လိုအပ်လို့"
ဟု ကိုကိုကပြောလာသည့်အခါ သူသည် မကြာခင်ဖွင့်ပြောတော့မည့် စကားတွေကိုမျိုသိပ်လိုက်တော့သည်။
YOU ARE READING
နွေဦးသည် နောက်တစ်ဖန်
Romanceပျော်ရွှင်မှု၊အလှတရားတွေနဲ့ အရာအားလုံး အသစ်တစ်ဖန် စတင်တဲ့အချိန်ကို နွေဦးလို့သတ်မှတ်ကြပါတယ်။ နွေဦးဆိုတာ ပြောင်းလဲခြင်းလေပြည် တွေ တိုက်ခတ်လို့ မျှော်လင့်ချက်တွေ အစွမ်းကုန်ပွင့်လန်းတဲ့အချိန်ပါ။ အကယ်၍ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ နွေဦးသာမရှိရင် ဘဝနေ့ရက်တွေက အလ...
Chapter (19)
Start from the beginning
