Herkese yeniden MERHABAAAA yepyeni bir bölümle karşı karşıyayız.
Keyifli okumalar...
Oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen öpüldünüz...
*****************"
Bugün burda geçirdiğimiz beşinci gündü. Geçen günki olaydan sonra tekrardan eski halimize dönmüştük.
Bu arada ayı olayı ortaya çıkmış ve benim mükemmel hikayem boşa gitmişti.
Meğersem Boran abi şaka yapmak için Baran abiyi çamura itmiş her tarafının çamura batmasına sebep olmuştu.
Tabi o sinirle bize gelen Baran abi üstü başı çamur içinde olduğu için ve bir anda çalılardan fırladığı için olan bize olmuştu.
Biz kaybolunca hem Arslan abi hem de Baran abiden dayak yiyen üzümlü kekim ise hâlâ morarmış yüzü ile oturuyordu.
O gün olanlardan sonra aramızdaki buzlar erimese de artık kanlı bıçaklı da değildik.
Bu sabah Arslan abi ve Baran abi erkenden çıkmış hâlâ gelmemişlerdi. Biz ise boş boş oturuyorduk.Ve benim bu günlerde çok iyi anladığım bir şey vardı.
BEN İNTERNET BAĞIMLISIYIM!!! Sen seversin sevmezsin o beni ilgilendirmez ben internet kadınıyım. Ve internetsiz olmak ölüm gibi bir şey benim için.
İnternet olmadığı için Çınar, Boran abi ve ben depresyona girmiş salondaki koltuklarda ağlayarak Nutella yiyorduk. Çınar ağlamıyordu gerçi sadece bize gülerek çikolata yiyordu.
Ha unutmadan depresyon kazaklarımız ve sümüklü peçetelerimiz de bizimleydi.
"Ben minik ultrason kağıtlarımı özledim."
Boran abinin isyanı ile garip garip baktım ona.
"Sen ne anlatıyon be abla gözünü seveyim abi be!"
Dediğimle ikimiz göz göze gelmiş ağlayarak birbirimize sarılmıştık. Evet delirdik hem de tertemiz.
"İnterneti özledimmm."
"Bendeee. Saçma reels videoları izlemeyi özledim. Milletin yorumlarda kavga etmesini özledim."
İkimiz de bağıra bağıra ağlarken yapabildiğimiz tek şey şu anlık buydu.
"Şordan geçiyordum!"
Boran abinin ağlayarak dedikleriyle burnumu çekerek ona baktım.
"Eee"
"Kurbağa vrraağğkk dedi!"
İkimiz de tekrar ağlamaya başlarken birbirimize trend videoları söylüyorduk.
"Şşş kırmızı şortliii!"
Burnumu çekerek Çınar'a seslendim.
"Efendim abla?"
"Ne gülüyon dümbük!"
Boran abi sinirle konuşunca ağzını kapattım tek elimle.
"Ben imamım gülmem!"
Sakince dediğimle Boran abi burnunu çekerek beni onaylamıştı.
Çınar kahkaha atarak bize döndü.
"Ben imam değilim gülebilirim hahahha!"
O gülerken biz ağlıyorduk nerde adalet.
"Noluyo lan burda?"
Baran ve Arslan abi sonunda gelmişlerdi. Nereye gittiler bilmiyorum ama iki saattir ortada yoktular.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVİM
HumorNe abi mi? Ben yasak bir aşkın meyvesiydim. Ya da kaldırılmış bir kadının son umudu. Annem, güzel annem. Babam olacak adam kandırmıştı onu. Yıllarca bir yalana inandım. Bir peri masalına. Ama sonunda ne prens geldi ne de kız mutlu oldu. Üç abim...
