EVİM

22

Upuzun bir bölüm sizi bekliyor canlar...

Hanimiş akşamı bekleyemeyip bölümü bitirip atan yazar... Aaaa benmişim djsbhfhbf

İyi okumalar....

***********

Şans ilk defa yüzüme gülmüştü. Kendimi şu anda dünyanın en şanslı insanı gibi hissediyorum.

İş bulmuştum!

Hâlâ inanamıyorum lan. Ben iş bulmuştum.

Evden ayrılmamın üzerinden dört gün geçmişti. Nuray teyze daha saat geçmeden beni aramıştı. Zar zor da olsa onu ikna etmiştim. Tabi her saat başı beni arayıp iyi miyim diye kontrol ediyordu.

Şansıma kaldığım otelde restoran bölümü için personel alıyorlarmış. Ben de olayı duyar duymaz hemen başvurmuştum. Sonuç ise hem beleşe personel odalarında kalıyordum hem de para kazanıyorum. Allah'ım teşekkür ederim. Sevinçten ne yapacağımı şaşırmıştım resmen.

Ve Aydın ile Ayça bu hafta gelemiyordu. Hafta boyunca fırtına mı ne olduğu için bütün uçuşlar ertelenmişti. Ya şans yüzüme güldüğün için çok teşekkür ederim.

"Pardon bakar mısınız?"

Kendime gelip hızla yeni gelen müşterinin yanına gittim. Siparişleri alırken biraz zorlanıyordum. Çünkü herkes abiduk gubidik şeyler istiyordu. Bir de havalı olmak için aksan yapmaya çalışıp mal gibi şeyler söylüyorlardı.

"Hemen getiriyorum efendim."

Yoğun bir tempo vardı. Restoranda sadece otelde kalanlar gelmiyordu. Ünlü bir yerdi galiba. Bu otel çok lüks olmasa da restorandı inanılmaz derecede lükstü.

Siparişleri götürürken bir yandan da sabahtan beri ağzıma takılan ilahiyi söylüyordum.

"Teşekkür ederim Allah'ım..."

"Bana mı dediniz?"

"Yok size demedim. Afiyet olsun efenim."

Rezil olmuştum. Sabahtan beri teşekkür ederim Allah'ım diyip duruyordum. Ulan ilahiyi bilsem neyse de bir tek burası aklımda kalmıştı.

Öğlenin sıcağında pişmiştim. Sabah altıdan beri çalışıyordum. Ah alışacağım mecbur.

"Mira bak buray."

Personel müdürünün beni çağırması ile hızla yanına ilerledim.

"Mira al haftalığın."

Elime tutuşturduğu zarfa baktım.

"Ama ben çalışmaya başlayalı dört gün oldu."

"Biliyorum biliyorum. Bu zaten dört günlük hakkın. Bu gün izin günün. Yeni ayarlama yaptık. Belda'dan programı alırsın. Haftanın bir günü iznin var. Bir de haftada bir gün mutfağa yardım edeceksin."

Kafamı salladım. Belda'yı mutfaktan çıkarken görünce hızla yanına gittim.

"Belda"

"Efendim Mira?"

"Şey müdür bey sana gönderdi de..."

"Ay tamam hatırladım. Senin programı verecektim ben. Gel benimle."

Belda'yı onaylayıp peşine takıldım.

"Ay vallahi şanslısın Mira. Yeni müdür çok iyi. Önceki çok kötüydü. Haftada sadece yarım gün iznimiz vardı ve affedersin ama eşek gibi çalışıyorduk. Gerçi şu dört gün sen de çok çalıştın. Çalışkan kızsın tebrik ederim."