Άνεμος και σκόνη

Κεφαλαιο 68ο

Τώρα.
Ορφέας,22 ετών.

Βλέποντας έτσι τον αδερφό μου μέσα στα αίματα,έκανε κάτι στο είναι μου.
Ένιωθα πρωτόγνωρο πόνο.
Πιεζα ξανά και ξανά την πληγή του.

Άκουγα τη φωνή της Ηρως να ουρλιάζει στα αυτιά μου, να το κάνω πιο δυνατά.

<<Τι σκεφτόσουν γαμωτο μου,να μπεις μπροστά,>>του φώναζα καθώς έχανε και ξανά έβρισκε τις αισθησεις του.

Εκείνος μουγκρισε.

<<Μουγκριζεις σαν αγελάδα. Γιατί είσαι ηλιθιος σαν αγελάδα.Προσπαθεις να το παίξεις τον ήρωα.Γαμω το κεφάλι σου,>>φώναξε ολο νεύρα ο Αχιλλέας και κοπανησε το τιμόνι.<<Γαμω τη πουτανα μου,γαμώ Γαβριηλ.Παντα κάνεις αυτές τις μαλακιες.Αν πεθάνεις μαλακα θα σε διαλύσω.Στην ταφόπλακα θα γράψω "Εδώ αναπαύεται ο ηλιθιος φίλος μου".Γιατί είσαι βλακας.Μπαινεις μπροστά από μία σφαίρα .Βλακα>>.

<<Σταμάτα Αχιλλέα.Και εσύ τα έχεις κάνει αυτά,>>τον μάλωσε η Ηρώ.

<<Ναι αλλά εγώ δεν είμαι ηλιθιος σαν και αυτον>>.

<<Πάτα το γκάζι Μάρκου.Γιατι θα κατέβω από το αμάξι θα σε βγάλω έξω και θα οδηγήσω εγώ,αν συνεχίσεις να μου σπας τα νεύρα,>>του γρυλισε η Ηρώ.

<<Ωχου καλά.Και από ποτε με λες Μαρκου και όχι μωρό μου.Ή Αχιλλέα.Καινουργιο είναι αυτο;>>.

<<Καπως πρέπει να συνηθίσω το επίθετο σου.Απο τη στιγμή που για μια ζωή θα με φωνάζουν έτσι.Αλλα αν συνεχίζεις να πηγαίνεις σαν κότα με το αμάξι θα το σκεφτώ πολύ αν σε παντρευτώ.Γι'αυτο πάτα το ,το γαμημενο.,>>τον αγιροκοιταξε από το καθρέφτη.<<Και εσυ,>>μου φώναξε.
<<Δεν έφαγες σημερα;Σου λεω πίεζε τη πληγή,>>πάτησε το χέρι μου πάνω στη πετστετα που βρήκαμε στο αμάξι για να την καλύψουμε.

Ο Γαβριηλ μουγκρισε ξανα

<<Σταμάτα και εσύ να μουγκανιζεις.Αντεξε ΤΟ.Αλλιώς θα πεθανεις από αιμμοραγια και το καλό που σου θέλω να μη το κάνεις.Γιατι θα πρέπει να πας να φέρεις τη Ξένια πίσω.Με τις μαλακιες σου ,πάλι μπλέξαμε.Τι σκεφτόσουν να την στείλεις με τον Αγη αλήθεια. Θα σε πλακώσω>>.

Ο Γαβριήλ εσφιγγε το πρόσωπο του από τον πόνο.

<<Γαμωτο,>>είπε μέσα από τα δόντια του.

Και άρχισε να χάνει τις αισθησεις του ξανα.

<<Ε,ε,>>τον χαστούκισα για να ανοιξει τα μάτια.
<<Εμένα κοίτα.Επικεντρωσου σε εμενα>>.