Άνεμος και σκόνη

Κεφάλαιο 44ο

Τώρα.
Ορφέας ,22 ετών.

Ο πατέρας μου ήταν νεκρός και εγώ μαστουρωμένος τέρμα.Μετά από τόσο καιρό ,ο οργανισμός μου ήταν παρθένος και το δηλητήριο με χτύπησε βάναυσα.
Οι καργιολιδες με είχαν πιάσει χωρίς να το καταλάβω.

Δεν καταλάβαινα τι γινόταν γύρω μου.
Το μόνο που έβλεπα ήταν τα άθλια πρόσωπα τους και γινόμουν πάλι παιδί.

Ο φόβος με κυρίευε,πως οι ώρες μου ήταν λίγες στα χέρια τους αλλά στο τέλος...

Ήταν νεκρος.

Το τέρας της παιδικής μου ηλικίας είχε ηττηθεί. Οχι,πως με ενοιαζε διαίτερα.Ας λιώσει με τα σκουλίκια παρέα με τον Αρσένη.
Και τον άλλον θα τον βρω που θα πάει.
Δήμαρχος σου λέει μετά.Με το που βρήκε την πρώτη ευκαιρία την έκανε .

Πως σκατά έγινε η κατάσταση σε δευτερόλεπτα τόσο παλαβη πάλι δεν το κατάλαβα;
Ποτέ εμφανίστηκε ο Γιάννης,πότε ο Άγης με τον μικρό.

Από εκεί και ύστερα ,το ένστικτο μου πήρε το τιμόνι.
Η Εύα προσπαθούσε να με βγάλει έξω αλλά με τον καργιόλη να μας σταματάει τα είδα όλα.

Πως γίνεται να μπλέκουμε πάντα έτσι;
Και ο ηλίθιος πάντοτε αυτό ήθελε τελικά Να πάρει τα ηνία της κοινότητας.
Αλλά νόμιζα πως δεν είχε τα αρχιδια.

Όλο αυτό θα έχει πολύ σοβαρές συνέπειες.
Γιατί ο Αρσένης μπορεί να ήταν μαλάκας αλλά κρατούσε τα ηνία της κοινότητας.
Και όσο τρομακτικά να ήταν αυτά που έκανε ,άλλο τόσο θα ήταν με τον Γιάννη στη θέση του.Γιατι πιο μεγαλύτερο κτήνος από αυτόν δεν υπήρχε.
Δυστυχώς με σα στη κοιλιά του θηρίου ειχε τραφεί καλά και ήταν έτοιμο για δράση

Τα είχε χάσει τελείως.
Πιστεύω πως από τότε που τον τραυμάτισε η Ηρώ στο μάτι και έπειτα το σκηνικό στην αναμόρφωση,το μυαλό του είχε ξεβιδωθει.

Γαμώ το κέρατο μου .
Απλά θέλω να πάω σπίτι με την Εύα.
Να πάρω αγκαλιά το Κάπκεικ και να κλειστούμε στο δωμάτιο για μέρες.

Έτρεξε πίσω από τον μικρό σε κλάσματα δευτερολέπτου ,χωρίς να προλάβω να την σταματήσω.

Απλά έτρεξα .Έτρεξα στις σκάλες,στο κτήριο,χωρίς να δίνω σημασία γύρω μου στον πανικό που γινόταν τριγύρω.

Σφαίρες , κραυγές εκρήξεις.

Όλος ο κόσμος μπορεί να καταστρεφόταν.
Τίποτα δε θα με σταματούσε να τρέξω από πίσω της.