Κεφάλαιο 18ο

417 23 50
                                    

Τώρα.
Έρη.

<<Son, seriously you don't have to worry about her.She will be fine,(Γιε μου δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι για εκείνη.Θα είναι μια χαρά)>>.

<<Ελληνικά μαμά, έλεος,>>φώναξε στο ακουστικό.

<<Δεν εμπιστεύεσαι την μανούλα,πως θα τα έχει όλα υπό έλεγχο;>>

Αναστέναξε βαριά στο ακουστικό.
Ήταν σαν να τον είχα μπροστά μου.

Τον ξέρω τον γιο μου καλά.
Έτσι ήταν από μικρός .
Ξεροκέφαλος.
Δεν μπορώ να ξεφύγω φυσικά από τις τύψεις μου για όλα όσα του έχουν συμβεί.

Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα τα έκανα όλα αλλιώς.
Αλλά δεν ξέρω αν ήταν εφικτό να είχαν διαφορετική κατάληξη.

Ο κοσμος που έχω μπει είναι ένας εφιάλτης.

<<Αχιλλέα,όλα θα πάνε καλά.Πρεπει να σε κλείσω τώρα,>>είπα βιαστικά καθώς η Σαρλίν μου άφηνε μια στοίβα φακέλους πάνω στο γραφείο μου.

<<Μαμά περιμ...>>πήγε να πει .
Αλλά του έκλεισα το ακουστικό.
Θα ξανά έπαιρνα βέβαια.
Αλλά ηθελα δύο λεπτά ησυχίας.

Από τότε που έμαθε πως θα έρθει εδώ η Ηρώ για λίγες μέρες να περάσει στο Λονδίνο μαζί μου.
Δεν σταματούσε να με παίρνει τηλέφωνο.

Είναι τέρμα εμμονικος και τρέλαμενος μαζί της.
Πως μπορεί να μην είναι μέτα από όλα όσα έγιναν.

<<Σε ευχαριστώ Σαρλίν,>>της είπα .
Εκείνη απομακρύνθηκε.
Κοιτούσα τις πλεξούδες της στα μαύρα μαλλιά της.
Αναρωτήθηκα πως δεν της πονούσε το κεφάλι τόσες πολλές που ήταν.

Πήρα τον πρώτο φάκελο και άρχησα να διαβάζω.

Δεν χρειαζόταν βέβαια γιατι ήξερα τι έγραφαν.
Τα είχα διαβάσει ξανά και ξανά.
Ήξερα έναν έναν,κάθε καργιόλη από την κοινότητα.
Τα ονόματα τους.
Τις οικογένειές τους.Που σύχναζαν
Που δούλευαν.
Ακόμα και πως έπαιρναν το καφέ τους.

Είχαν γίνει εμμονή μου.

Από την πρώτη μέρα που είχε έρθει στο γραφείο μου ο πατέρα της Ηρώς όλα πήραν τον δρόμο του.

Μου λείπει ο ηλίθιος.
Ο  Αρίστος ήταν φίλος μου.
Τον ήξερα από τότε που ήμουν παντρεμένη με τον Γιάννη.

Όταν έφυγα Αγγλία τα ξέχασα όλα.
Η εκπληξη ήταν μεγάλη όταν τον είδα μπροστά μου.

Ο κόσμος μου γκρεμίστηκε όταν έμαθα πως τον σκοτωσαν.
Μαστίγωνα τον ευατό μου που δεν μπόρεσα να τον σώσω .
Το κεφάλι του έφταιγε.
Τον έλεγα να περιμένει.
Αλλά δεν με άκουσε.

Άνεμος και σκόνηΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα