အစားထိုးခံရှို​ေလးအဖြစ်မှ သေချင်ယောင်ဆောင်ပြီးနောက် (မြန်မာဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၁၂၄)

စာၾကည့္ခန္းေရွ႕ကအျဖတ္မွာ စာၾကည့္ခန္းတံခါး ပြင့္ေနတာ ေတြ႕ရသည္။

႐ႊီခ်န္ရန့္ ေျခလွမ္းမ်ားကိုရပ္ကာ စာၾကည့္ခန္းထဲ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။

အခန္းထဲမွာ အမ်ိဳးသားက တစ္ေယာက္တည္း ဆိုဖာေပၚထိုင္ကာ လက္ထဲမွာလည္း သစ္သားဆိုင္းဘုတ္ေလးတစ္ခု ကိုင္ထားသည္။

ဟယ့္ရန္က လက္ထဲရွိ သစ္သားဆိုင္းဘုတ္ေလးကို လက္နဲ႕အခါခါ ပြတ္သပ္ရင္း ေငးၾကည့္ေနသည္။

႐ႊီခ်န္ရန့္ အၾကည့္ေတြက သစ္သားဆိုင္းဘုတ္ေလးေပၚ ေရာက္သြားၿပီး​တဲ့ေနာက္ သစ္သားဆိုင္းဘုတ္ေလးကို အဖိုးတန္ရတနာတစ္ပါးလို တယုတယ ပြတ္သပ္ေနသည့္ အမ်ိဳးသား၏ အမူအရာကို ၾကည့္လိုက္သည္။

ဒါေပမယ့္ ဒီသစ္သားဆိုင္းဘုတ္ေလးက သူ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္ ဘုရားေက်ာင္းမွာ သြားဆုေတာင္းတုန္းက ဒီအတိုင္း ယူလာခဲ့တာ​ေလ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္က.......

အဲ့တစ္ခဏမွာ ႐ႊီခ်န္ရန့္တစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရတ္ တစ္စုံတစ္ရာကို သေဘာေပါက္သြားသည္။ အဲဲဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္က သူယူလာခဲ့တဲ့ သစ္သားဆိုင္းဘုတ္ေလးပဲျဖစ္ပါ​ေစ​၊ အိမ္ေဟာင္းမွာ ေလးႏွစ္လုံးလုံး အျပင္အဆင္ေတြ မေျပာင္းလဲဘ​ဲ ဒီအတိုင္းထားထားတဲ့ သူ႕အိပ္ခန္းေလးပဲျဖစ္ပါေစ ----

အရာအားလုံးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္က "႐ႊီခ်န္ရန့္" ပဲ။

(၁၈) ႏွစ္အ႐ြယ္ကေန (၂၃) ႏွစ္အ႐ြယ္အထိ လူႀကီးမင္းရဲ႕အနား အေနာက္ကေန တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္​ခဲ့တဲ့ "႐ႊီခ်န္ရန့္"။

႐ႊီခ်န္ရန့္အၾကည့္မ်ား ျပန္႐ုတ္ကာ စာၾကည့္ခန္းေဘးကျဖတ္ၿပီး ​ေလွကားဆီေလွ်ာက္သြားသည္။

ပထမထပ္ေရာက္ေတာ့ ႐ႊီခ်န္ရန့္ အိမ္အကူအန္တီႀကီးကို သြားရွာကာ ေရွာင္ဝမ္စားသလို ထမင္းသုတ္တစ္ပြဲလုပ္ခိုင္းလိုက္သည္။

ထမင္းသုတ္က ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ျပင္ၿပီးသြားသည္။ ႐ႊီခ်န္ရန့္ ထမင္းပန္းကန္ကိုင္ကာ ထမင္းစားခန္းထဲလာၿပီး ထမင္းစားပြဲမွာ  တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္စား​​ေနသည္။