အစားထိုးခံရှို​ေလးအဖြစ်မှ သေချင်ယောင်ဆောင်ပြီးနောက် (မြန်မာဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၂၃)

((Zawgyi))

အပိုင္း (၂၃)
ေနာက္ဆုံးဖုန္းေခၚျခင္း

👾👾👾

႐ႊီခ်န္ရန့္သည္ လက္ကိုင္ဖုန္းေလးကိုၾကည့္ကာ အနည္းငယ္ မွင္သက္မိသည္။

လူႀကီးမင္းက သခင္ေလးကို အေဖာ္ျပဳေပးေနျပန္ၿပီ။

႐ႊီခ်န္ရန့္သည္ ဝရံတာတြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ​ဲ့သည္။ သူက အျပင္မွာ ေလျပင္းေတြတိုက္လာၿပီး မိုးေလးဖြဲဖြဲ႐ြာလာမွ ေနရာမွထကာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္ခဲ့သည္။

အခ်ိန္က ည(၁၁)ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း လူႀကီးမင္းကေတာ့ အိမ္ျပန္မေရာက္ေသးသလို၊ ၾကည့္ရတာ ျပန္လာမည့္ပုံလည္း မေပၚေပ။

႐ႊီခ်န္ရန့္သည္ ကုတင္ေဘးတြင္ထိုင္ကာ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ယူလိုက္ၿပီး မနက္ျဖန္ထြက္မည့္ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ဇယားမ်ားကို လွန္ေလွာရွာေဖြလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူက မနက္ျဖန္ေန႕လည္တြင္ ျပည္နယ္ျပင္ပသို႔သြားမည့္ ေလယာဥ္လက္မ​ွတ္တစ္ေစာင္ကို ဝယ္လိုက္သည္။

ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ၿပီးသြားေတာ့ ႐ႊီခ်န္ရန့္က လူႀကီးမင္းႏွင့္ေျပာသည့္ မက္ေဆ့ခ်္boxကိုဖြင့္ကာ စဥ္းစားၿပီး မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လိုက္သည္။ --

္[လူႀကီးမင္း ဖက္ထုပ္ျပဳတ္ေတြကို ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ထည့္ထားတယ္။ ဒီရက္ပိုင္း အန္တီႀကီးကို ထမင္းခ်က္ဖို႔ လာခိုင္းထားတယ္။]

[ေလသာေဆာင္က ဘြန္ဇိုင္းပင္ေတြကို သုံးရက္တစ္ခါ ေရေလာင္းေပးတာအေကာင္းဆုံးပဲ။ တကယ္လို႔ ရာသီဥတုေကာင္းရင္ သူတို႔ကို အျပင္ထုတ္ၿပီး ေနပူစာလႈံေပးလို႔ရတယ္။ တကယ္လို႔ လူႀကီးမင္းေမ့သြားလည္း ကိစၥမရွိဘူး။ အန္တီႀကီးက ကူၿပီးေစာင့္ေရွာက္ေပးလိမ့္မယ္]

္[လာမယ့္ရက္ေတြမွာ ပိုၿပီးေအးလာေတာ့မယ္၊ လူႀကီးမင္း ကိုယ့္က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္]

မက္ေဆ့ခ်္မ်ားပို႔ၿပီးေနာက္ ႐ႊီခ်န္ရန့္သည္ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ေစာင့္ဆိုင္းေနလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ မည့္သည္ျပန္စာမွေရာက္မလာသည့္အတြက္ သူက ဖုန္းကိုေဘးခ်ကာ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္မၾကည့္ေတာ့ေပ။