PROLOGO

26 3 0
                                    

“Mahal kita… ngunit sadyang ang ating mundo'y magkaiba. Siguro ay hihintayin na lamang kita sa aking susunod na buhay”

“Hindi, sumama ka sa akin. Let's escape this past and come with me in the future”

“Hindi ako nararapat sa mundong iyong sinasambit, Ginoong Connor. Naisin ko man ay alam kong ang panahon nati'y sadyang magkaiba. Marahil ay hihilingin ko na lamang sa susunod kong buhay na makasama ka sa iisang panahon at oras…”

“Dapat ay tanggapin na lamang natin na sadyang tayo'y pinagtagpo lamang ng panahon ngunit hindi itinadhana ng panahon. Ika'y nabibilang sa hinaharap at ako'y sa nakaraan”

“No, no. Alam kong may iba pang paraan, hindi ako papayag”

“Kung para tayo sa isa't isa, ang panahon ang siyang magdidikta at siyang gagawa ng paraan upang tayo'y magkasamang muli…”

“Makakahanap ka rin ng taong magmamahal sa iyo mula sa iyong panahon, masakit man ay alam kong hindi tayo nakatakda sa panahong ito subalit tanging hangad ko'y maging masaya ka, aking minamahal”

“Hindi… hindi ko na kayang magmahal, kung hindi ikaw ang mamahalin ko. I'll risk everything I have just to let the time for us to be with each other”

“Alam kong malilimutan mo rin ako na parang isa lamang akong panaginip na naganap sa iyo. Mahal kita, ngunit… tila hanggang dito na lamang tayo. Paalam aking sinta”

And that made Esperanza became part of the past that little by little, people are forgetting as the days goes by, and Connor was part of the future where Esperanza doesn't belong.

“I will find you… I will find you even were bounded by time… Even if it sends me in heaven, seeing you again for only one time is a miracle”

“I'll find you… Esperanza, babalikan kita, pangako…”

Even she told her that it was the end of them, she waited for almost seven years…

She waited, but he already forgotten her…

𝗟𝗔𝗣𝗜𝗦𝗡𝗜𝗣𝗔𝗕𝗟𝗢

LA LUNA (ON GOING)Where stories live. Discover now