CHAPTER 34

50 4 0
                                    

"Are you free today?" Vaughncent asked. We are now in the Garden of Sep, drinking some coffee after I tour him around my hotel. He was in awe when we went around. He was also mesmerized and astonished to witnessed the great infrastructure that my hotel has. And of course, he has a lot of curiosity and questions and I answered it all honestly.

"Oo naman. Bakit?" sagot ko pagkatapos kong uminom ng kape. He had no idea that I cancelled all my meetings today just for him.

"Good. Do you want to come with me?" Kumunot ang noo ko. Saan?

"Where are we going?"

"Let's have a lunch." Tiningnan ko muna ang relo ko. It's almost 12 o'clock. Grabe, di man lang ako nakaramdam ng gutom.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko ng tumayo na siya at hinawakan ang kamay ko.

"You'll know it later." aniya sabay kindat sa akin. Napailing na lang ako dahil sa kapilyuhan niya.

Nang makapasok kami sa sasakyan niya ay may tinawagan siya. I saw the name of his secretary on the screen.

"Hello, sir Vaughncent."

"Cancel all my meetings this afternoon." Napalaki ang mata ko dahil sa narinig.

"What? Why, sir?" Tumingin sa gawi ko si Vaughncent at ngumiti sa akin.

"We're going to Paris." Mas lalong lumaki ang mata ko dahil sa narinig. Paris? Pupunta kami ng Paris?

"Sir? As far as I know, wala naman po kayong emergency meeting doon eh."

"I'm not going on a meeting. I'm having a date." aniya at nginitian ako ng pagkatamis-tamis habang ako? Magkasalubong pa rin ang kilay ko dahil sa hindi ako makapaniwala. Tama ba ang narinig ko kanina?

Ibinaba niya na ang tawag at nagsimula na siyang paandarin ang sasakyan. Doon lang ako napabalik sa wisyo.

"Did I heard it right? We're going to Paris?" nagtataka at di makapaniwalang tanong ko. He slowly nod his head as a response.

"What? But why? We could have our lunch here at my hotel." He glance at me for a second and reach my hand on my lap. He intertwined our hands while his other hand is on the steering wheel.

"I just want to have a date with you in the city of love." he softly said that gave me butterflies on my stomach.

I'm not against his idea. I love to be with him anywhere. It's just that, I'm thinking about his work. Baka mamaya kasi, may importante pala siyang meetings, sayang naman yun.

"I know what you're thinking, baby. Don't worry about it. I have my own plane, remember? We can go back anytime you want."

Muntik ko nang makalimutan, mas mayaman pa pala siya sa akin. He has a private plane for Pete's sake! He could go anywhere he want.

"Do you know how to operate a plane?" kuryuso kong tanong. Kasi kung meron siyang sariling eroplano, sino ang nagpapandar nito? Mahina siyang natawa dahil sa tanong ko.

"I don't, baby. But I have a friend who does." aniya pagkatapos ay kinuha niya ang phone niya at may tinawagan ulit.

"Hey, Julius. Can you do me a favor?" tanong niya sa kabilang linya.

"No matter what it is, I won't do it, Vaughncent. Masyado ka nang abuso. Day off ko ngayon. Rest day is rest day." sagot ni Julius. Naka loud speaker kasi kaya naririnig ko. Vaughncent quickly glanced at me. Nahihiya siguro dahil sa sinabi ng kausap niya.

"I know, Juls, but today is a very important day to me." Hinawakan ko ang hita ni Vaughncent para makuha ko ang atensyon niya.

"It's okay, Vaughncent. Bumalik na lang tayo." mahinang bulong ko.

She's A PlaygirlWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu