Keep your heart open for me

49

"Kişisel algılama. Üyeliğe yeni kabul edilen adamların çoğu yıllardır buralarda. Burada hepimiz bir kumar oynuyoruz, bu yüzden üstlerim akşam yemeğini önceden yememizin en iyisi olduğunu düşündüler."

Cemiyet beni sınıyordu. Aklım, hepsini öldürmeden bir çocuğun gözümün önünde ölmesini nasıl engelleyeceğim konusunda şimdiden çalışmaya başlamıştı.

"Öyle mi?" dedim, meraklanmış gibi.

"Tek istediğim cuma gecesi, ev sahipliği yaptığım bir akşam yemeğinde bana katılman."

Cuma, iki gün sonrasıydı.

Dan'ın ne planladığını anlamaya çalışırken başım döndü. Kötü bir şeydi, o kadarını biliyordum.

"Bu yemeğin amacı ne?"

Dan bu işi sorgulamama bozulduysa da bunu belli etmedi. Doğrusu, umurumda değildi. İçimdeki dürtünün üzerine geldiğini hissederek ekranımı Yoongi'nin evinin etrafına kurduğum güvenli kameralarının görüntülerine çevirdim. Evdeydi ve Jeongguk'un arabası hala binanın dışında duruyordu.

Bir polis olduğu için kendini nasıl koruyacağını elbette biliyor ama bu heriflerin ne yapacağı belli olmuyor.

Bu yüzden, ev ve evin çevresine bir çok kamera yerleştirdim.

Önlem amaçlı.

Bunu iyi bilecek kadar uzun süredir bu işin içindeydim.

Her insan, her gün yaptığı en sıradan şeyi yaparken bir saniye içinde kaçırılabilirdi. Arabasına doğru yürürken. Bir mağazaya girerken veya mağazadan çıkarken. Arabasına benzin koyarken. Bir parkta yürüyüş yaparken. Hatta bazıları işi kapınızı çalıp yardım istemeye kadar
götürürdü.

"Eh, ana etkinlikten önce karnımızı doyurmak için tabii. Sadece sana özel seçtiğimiz mükemmel bir aperitif tabağımız var. Kendi evindeki yemek kadar nefistir. Benimle geleceğini söyleyebilirim, değil mi?"

Yumruklarımı kemiklerimin çatırdadığını duyana kadar sıktım. Aperitif küçük bir kızdı. Kurtarıcı'da ona gösterdiğim resimdeki kıza benzeyen bir kız. Gidip hoşlanacağımı düşündüğü bir kız seçmişti.

Midemde hareket eden ve kusma isteği uyandıran bulantıyı geçmiştim, șimdi gözümü kan bürümüştü. Ben onu doğrarken boğazından sızan kanın kırmızısı. Yavaşça boğulurken ağzından akan kırmızı... Gözümü tamamen kan bürümüştü.

"Elbette." dedim neşeyle. "Bunu hayatta kaçırmam."

★

"Ben yokken adamların Yoongi'ye göz kulak olduğundan emin ol," dedim Jay'e, boynumdaki kravatı sıkarken.

Kravat lanet bir ip gibi boğazımı sıkıyordu, bu gece o adamlara kibar davranmak beni öldürecekti.

Dünyadaki en ahlaksız adamlardan bazılarıyla görüşmek kendimi tavandan aşağı sallandırmak gibi bir şeydi.

Onlar ölmeyi hak ediyorlardı, bense onlarla birlikte pahalı viskiler içerken kafamda her birini nasıl öldüreceğimi kurup duracaktım.

"Evi her köşeden izleniyor. Gizlice tabii," dedi Jay arkamdan.

Bu yeterli gelmemişti, güvenliği bana yetersiz geliyordu. Ona göz kulak olan dünyanın en iyi adamlarına sahiptim ama cemiyet onun peşine birini takacak olursa onlar da bu iş için sokaktan bulacakları birini görevlendirmezlerdi. Evinin etrafında dört dönen adamlar kadar avlanmak ve öldürmek için eğitilmiş birini görevlendirirlerdi.