Keep your heart open for me

19

-Yoongi

Dün gece Jeongguk ve Jimin'in arasında ne oldu hiç bir fikrim yoktu. Ve onları öyle yakın görmek.. bilmiyorum garipti?

Düşünmemeye çalışarak ince kabanımı giydim. Bugün hava biraz soğuktu ve kolay bir şekilde hasta olabiliyordum. Askıdaki ince atkıyıda boynuma gelişi güzel doladım ve elimle saçlarım alnımı kapatacak şekilde şekil verdim.

Son olarak siyah gözlüklerimi, çantamı ve arabamın anahtarını aldım evden çıktım.

Dün gece Jeongguk'a ne kadar sorsamda söylememişti ne konuştuklarını. Bu yüzden saati önemsemeden evinden ayrılmıştım. Beni sinirlendiriyordu çünkü.

Kısa sürede karakola gelince arabamı park edip karakola adımladım.

"Günaydın Yoonie." Hoseok yine enerjik bir şekilde bana seslendiğinde gülümsedim ve "Günaydın." Diyerek mırıldandım.

Adımlarımı odama doğru yönelttim. Kilidi açarak odaya girdim ve arkamdan kapıyı kapattım.

Üsttümdekileri çıkartıcakken aniden açılan kapı ile bu pek mümkün gözükmüyordu.

"Yoongi, nasılsın?"

"Bir daha kapımı çalmadan odama girme, Vernon."

"Şey.. üzgünüm. Sadece o geceden sonra sana ulaşamadım ve merak ettim. Sana bir şey yapmadı değil mi?"

"Hayır, yapmadı."

Ağız işi vermesini saymazsak tabii..

"Sevindim. Ve-"

Sözünü bölen yine odama dalan birisiydi. Evet, yine!

"Şu kapıyı çalın amına koyayım, yeter."

"Üzgünüm. Neyse neden geldiğimi söyleyeyim. Kayıp ihbarı aldım az önce ve Bay Jeon senin ve Vernon'un ilgilenmesini istedi."

Gözlerimi devirdim ve bana uzattığı dosyayı elinden aldığım gibi otoparka yöneldim.

"Yoongi, bekle!"

Bana yetişmeye çalışan Vernon'u duyunca adımlarımı yavaşlattım.

"Bugün gergin gibisin?"

"Biraz öyle."

"Bir şey mi oldu?"

Ne olmadı ki?

"İyiyim ben."

-

"25-29 yaşlarında olduğu söyleniyor."

"Ne?"

"Şöyle ki; 6 Ay önce akşam saatlerinde, genç Miller bir gün evde ailesiyle tartışıyor. Ve tartışma yaşadıktan sonra evden çıkmış. Sonra kendisinden bir daha haber alınamamış."

"Ailesi kendisi hakkında 6 ay sonra mı kayıp ihbarı vermiş amına koyayım?"

"Dosyayı özetleyecek olursak, evet. Ve küfür etme ailenin durumunu görüyorsun."

Bakışlarımı yemek masasında oturan anne ve babaya çevirip, "Çocuklarını sevselerdi 6 ay sonra kayıp ihbarı vermezlerdi." Diyerek mırıldandım.

"Her neyse konuşalım şunlarla." dedim ve yemek masasına adımladım.

"Evet, Bay ve Bayan Miller sizi dinliyorum." Sandalyeyi çekip otururken konuşmuştum.

Vernon da yanımda oturduğunda tüm odağımız karşımızda oturan evli çifte verdik. İkiside konuşucak gibi durmadığı için derin bir nefes aldım.