✅Owned By Him: XAVIEL ANDERSON (BXB) (MPREG)

OWNED BY HIM: XAVIEL ANDERSON #12

Typos and grammatical errors ahead!!

○○○
XAVIEL POV
○○○

"Didn't anyone ever tell you that staring at someone is a bad habit?"

Napakurap ako ng marinig ko ang sinabing iyon ni Prince Manjar. Hindi ko napansin na ang pagsulyap ko sa kanya ay naging pagtitig dahil nga sa kamukha talaga ito ni Mandy kahit na saang anggulo ko tignan at ka-boses niya din ito. Kung makikita ko siguro ang tinging laging ipinupukol sa akin ni Mandy sa mga mata nito ay baka iisipin ko talagang iisang tao lamang sila.

"Sorry for that, Prince Manjar. You just look like one of my acquaintance." Totoong sagot ko naman dito dahil iyon naman ang totoo. "And come again?"

"Like what I told you, I like this area." Sabi naman nito na itinuro ang maluwang area sa mapa na tinitignan namin. "This is where I want to build a building for our antique figurine." Dagdag pa nito.

"I'm glad to hear that, Prince Manjar and if you decide you like that area, we can discuss the next detail."

"Yeah. The earlier, the better." Sagot naman nito kaya muli naming pinag usapan ang iba pa naming mga plano.

"I have a friend, if you don't mind, I want to hire him as an engineer for the building to be built."

"If you know he's good, it's up for you to decide." Pagtugon naman nito kaya napangiti ako.

"I will bring him to our next meeting, prince Majar." Sabi ko dito na sinaraduhan na ang aming usapan. Nagpaalam na ito sa akin na mauuna na daw silang umalis.

Napangiti ako. Hindi ako nabigo dahil tuloy tuloy na ang pag uusap namin sa plano ng nasabing proyekto. Kailangan ko na lang sabihan si Mandy na siya ang kukunin kong engineer sa aming proyekto.

Nais ko sana siyang tawagan para sabihin iyon sa kanya. Pero hindi na din kailangan dahil ng bigla na lang siyang sumulpot sa harapan ko.

"We need to talk." Kuway sabi niya sa seryusong tinig.

Napatitig ako sa kanya dahil ngayon ko lang siya nakitang ganito kaseryuso. "I'm about to call you but.."

"I know. Pero saka na natin iyan pag uusapan."

"Okay! Pwede kang maupo muna bago tayo mag usap."

Napansin ko ang paglunok nito. Hinila nito ang isang upuan at pumwesto sa tabi ko. Mahigpit na hinawakan pa ang kamay ko ng makaupo ito na seryuso parin ang tingin niya sa akin.

Kunot na ang nuo ko dahil kakaiba siya ngayon. Tila balisa.

"Now tell me, anong pag uusapan natin."

"Marry me Xaviel." Sabi niya na ikinabigla ko at nanlaki pa ang mga mata ko.

"Are you kidding? Hindi nakakatuwa, Mandy. At iyan ba ang seryusong pag uusapan natin?" May inis na sabi ko sa kanya.

Akala ko pa naman kung ano ang sasabihin niya. Isang walang kwentang bagay. At bakit naman niya naisipang alukin ako bigla ng kasal? Alam ba niya ang salitang kasal na inaalok niya sa akin.

Nagpakawala siya ng buntong hininga na may lungkot na sa mga matang nakatingin sa akin. Natigilan tuloy ako dahil naisip ko na dahil ba iyon sa naging sagot ko sa alok niya.

"Look, Mandy. Kasal ang inaalok mo kaya..."

"I'm getting married." Putol niya sa sinasabi ko na muli na namang nakapagpatigil sa akin at napatitig sa kanya. Mas nangunot ang nuo ko at nagkasalubong na yata ang mga kilay ko dahil doon.