The Bitchy Gangster Queen

Chapter 36 ♚

♚ The Bitchy Gangster Queen 36 ♛

KING

“No way...”

All five looked at me. Worries reflected in Liza's eyes.

I can’t believe it. So it means that my hunch is right? All along she and her are one. That’s why whenever I see Queen, it always felt familiar. Now it makes sense.

“Kung iniisip mo siya, tama ka.” Pag kumpirma niya.

I inhaled deeply. All this time, tama ang hinala ko. Nasa tabi lang pala namin ang pinakamalas na gang sa lahat. Ang gang na itinuring naming na kalaban at…

My Queen…

Ang taong kauna-unahang nagpatumba sa’kin. Ang taong gusto kong makilala sa likod ng kanyang maskara. Ang babaeng puno ng sikreto at minsan ay minahal ko ng palihim.

I was actually ready to punch myself earlier because of my confused feelings. I love Scarlett, but then my stupid heart is also beating for Queen. Now that I know that they’re same person, I think my heart and mind is about to explode.

So earlier it was Scarlett messing with my mind. That woman! She knew!

“Where is she?” I asked. I have to see her.

“Second floor. Third door.” Sagot ni Liza.

“Thank you.” I said and run towards the elevator.

I followed what she told me. I was confused first because instead of going up, it goes down but nevermind.

Hindi ko maiwasang mapaisip habang inaantay huminto ang sinasakyan. Kinakabahan ako. Kagaya ko, isa rin siyang gangster.

Scarlett is indeed, my Queen. The same woman who first to made my heart beat crazy in the past is now my girlfriend.

Tama nga sila. Huwag mong hanapin dahil kung para sayo talaga, kusa itong darating.

Naalala ko tuloy ang araw noong unang enkantro ko sa kanya. Back in Korea when we we’re still not gangsters.

I was on my way home when my phone rang. It was James again. Probably pissed now by wondering where am I in the middle of the night. I cut my class that’s why. Left them at school.

School is boring and giving headache every time.

Imagine, you wake up early in the morning to go to school and the first thing you’ll see and hear is a group of girls screaming out your name and following you. Quite annoying and pissing.

They’re too loud like aren’t they tired? They do it everyday. Early in the morning and they’ve already ruined my day.

That’s why I skipped class.

Biglang ayoko pang umuwi kaya naisipan ko nalang tumambay sa tinatambayan ko lagi malapit sa park sa loob ng village kung saan kami nakatira.

Malapit na ako nang may narinig akong mga sigaw at daing. Nakarinig rin ang ng tunog para bang may bumabagsak.

The hell was that?

Palakas ng palakas ang tunog habang patuloy ang lakad ko at hanggang ngayon ay may mga naririnig parin akong ingay.

Napatigil lang ako sa pag lakad nang makarinig ako ng malakas na pagkabasag ng kung ano sakto sa tapat ng isa sa mga abandonadong bahay dito sa loob ng village.

Napalunok ako. Paano kung may krimen pala at ako ang maaring witness? Should I run and pretend I didn’t hear anything or should I help?

I don’t really know what to do but dammit! I just found myself peeking from what’s happening at the backyard of the house. Fuck my stupidity.

Napatago ako nang makita ang mga taong naglalaban. Anong ginagawa nila? Sparing? Lalo akong kinabahan.

Biglang tumahimik kaya dahan-dahan ulit akong sumilip mula sa gilid. Nakita ko ang isang babae na napapaligiran ng mga lalaki. Hindi ko marinig ang pinag-uusapan nila pero mukhang napakaseryoso.

Nanlaki ang mga mata ko nang biglang umatake ang isa mula sa likod ng babae. Handa na kong tumulong sana pero agad rin napatigil nang makita kung gaano kabilis at kaliksi ang galawan nung babae. Wala pang ilang minuto, wala ng malay ang lahat.

My jaw dropped. She’s…. she’s so fast! SHE’S AMAZING!

Nanlaki muli ang mga mata ko at napatago ng wala sa oras nang bigla siyang tumingin sa direksyon ko.

Did she saw me?

Sumilip ako ng maliit para makita ulit siya. I can see her face but she’s wearing black mask so all I can see was her eyes.

Parang biglang tumigil ang oras nang magtama ang mga tingin namin. Nag taasan ang mga balahibo ko at nanlamig sa kinatatayuan. Ang ganda ng mga mata niya pero napakalamig at wala man lang kaimo-emosyon.

Sa sobrang pagkatulala ko ay hindi ko namalayan na wala na siya sa pwesto niya. Lumabas ako sa pinagtataguan at lumapit sa pwesto kung saan siya nakatayo kanina.

Wala na siga agad?

“Who are you?”

Nanayo nalang bigla ang balahibo ko nang may maramdaman ako ng malamig na bagay sa bandang batok ko.

Hindi ako makapagsalita. Naestatwa rin ako sa kinatatayuan at tila naubusan ng dugo. Parang may kung anong nagsasabi sa akin na isang galaw ko lang deads na ko. Mariin akong napapikit at napalunok sa kaba.

“I asked, who are you?” she repeated.

I know this might sound crazy but her voice is cute and soft but also sounds cold and dangerous.

“I… I d-don’t––“ fuck I’m stuttering. Halo-halo ang nararamdaman ko.

I heard her tsked then the cold thing at my back disappeared too. Matapang akong humarap sa kanya at nakitang papalayo na ito.

“W- Wait!” I called. Damn, bobo ka self!

Huminto siya sa paglakad ngunit hindi ako nilingon.

“Who are you?” I nervously asked.

“It’s Queen.”

Iyan lang ang nasabi niya bago tuluyan ng mawala sa paningin ko.

That was six years ago.

Hindi ko akalain na si Scarlett at Queen ay iisa lang. Ang babaeng gusto ko dati. Tingin ko kasi noong panahon na nakita ko siya ay nahulog agad ako. Bakit kasi ang ganda ng mga mata niya? No wonder why I fell again after seeing those eyes after five years without knowing they’re from the same person.

Napatigil ako sa paglalakad nang may lubas sa pinto kung saan dapat ako papasok. It was Skhai.

“Chase.” He called.

“Ahm, hey…” I stopped in front of him.

He looked at me, worried. “Alam kong naguguluhan ka pa pero ngayong alam mo na ang totoo ay sana hindi mo iwan ang kapatid ko. Mahal na mahal ka niya hindi lang halata.” Aniya.

Napatawa ako ng onti sa sinabi niya at tumango nalang.

“Don’t you dare hurt my sister! I’m also a gangster! I’ll beat you up it you did.” He threatened.

I gulped. “I won’t.”

“Good.” He said and tapped by shoulder before going.

Nang makaalis siya, nanatili akong istatwang nakatayo sa harap ng pintuan ng ilan pang minuto bago lakas loob na pumasok sa loob.

I felt my heart sank upon seeing her still unconscious. She looks pale and her lips slightly darker than it should be. Maybe the effect of the poison. Glad they removed it immediately.

Nilapitan ko siya at umupo sa katabing upuan ng hinihigan niya. I held her hand and softly caressed it.

“Scarlett...” I called. “Baby, I’m here. I won’t leave you.”

-

© ReGenie