Emrys'in İntikamı

2.8

Lancelot oluşan toz duman yüzünden burnunun ucunu bile göremiyordu. Öksüre öksüre toz dolan ciğerlerini temizlemek için çabaladı. Bu sırada Gwaine'in de öksürdüğünü duydu. Aynı anda birçok adım sesi işitildi.

Toz yavaşça dağılırken Lancelot önüne baktı. İki yanlarında bulunan dağların üstündeki kayalar kopmuş ve büyük bir gürültüyle önlerine düşmüştü. Lancelot yanına gelen ve kendisi gibi kolları çiziklerle dolu olan, kaşı patlamış arkadaşına, Gwaine'e baktı. İkili birbirlerinin iyi olduğundan emin olurken birden gözleri büyüdü.

Merlin neredeydi?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~•••••••••••••••••••••••~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Gwaine aklını kaçıracağını hissetti. Merlin onları uyarmıştı! Bir tehlike hissettiğini söylemişti! Lancelot ile kayaların üstünden tırmanmak için çabalıyorlardı. Merlin'e ulaşmaları gerekiyordu. Dua ettiler ki Merlin kayaların diğer tarafında olsun, altında değil.

Lancelot birden kahkaha sesi duydu.

İki adamın da kanı buz tuttu. Bu iğrenç kahkaha sesi midelerini bulandırırken başlarını kaldırdılar.

Yabani giyimli bir adam, yanında yaklaşık on adamıyla beraber kayaların tepesindeydi. Lancelot ve Gwaine'e bakarken yanındakilere seslendi.

"Diğerini alın, bunlar işime yaramaz."

"HAYIR! MERLİN!"

Lancelot'un bağırması ile Gwaine içinin buz kestiğini hissetti. İkili hızla kayaları tırmanmaya devam ettiler. Bu sırada yabani adam ve askerleri diğer tarafa atlamışlardı. Kayaların tepesinde oldukları için diğer kısma inmek kolay olmuştu.

Lancelot içindeki korkunun haddi hesabı yokken titrek ellerle ve adrenalinden gelen güçle tırmanıyordu. Gwaine de hemen yanındaydı.

Sonunda tepeye ulaşıp hızla aşağı inerek diğer tarafa geçtiklerinde...

Kimse yoktu.

"MERLİN!"

Gwaine adeta çığlık tarcasına bağırdığında dağın tepesinden bir titreşim yükseldi ve yer sarsıldı. Lancelot hızla onun ağzını kapattı.

"Bağırmamalıyız, gitmeliyiz..."

"Ya Merlin'e ne oldu?"

Gwaine Lancelot'a baktığında gözyaşları görmek onu çıldırtmıştı. Duyduğu cümle ise midesinin kasılıp gözlerinin korkudan kararmasına sebep oldu.

"Sarrum kaçırdı."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~•••••••••••••••••••••••~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Merlin gözlerini açmak için yoğun bir çaba sarf ediyordu. Beyni yüzüyor gibi başı dönüyordu. Kolları uyuşmuştu ve ağrıyordu. Sanki... Sanki kollarından bir yere bağlanmış gibiydi. Etrafında işittiği sesler onu uyanmaya zorluyordu ama başı... Başında öyle büyük bir ağrı vardı ki. Gözlerini açamıyordu bile. Başı çok ağrıyordu.

Gürültü devam ederken Merlin beyninin zonkladığını hissetti ve tekrar bilincini yitirdi.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~•••••••••••••••••••••••~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"NE DEMEK SARRUM KAÇIRDI?! SİZ AKLINIZI MI KAÇIRDINIZ? NASIL BIRAKIP GELİRSİNİZ? NASIL DİKKAT ETMEZSİNİZ? SİZİ ONLARI KORUYUN DİYE GÖNDERDİM!"

"Pre"

"SAKIN! SAKIN BENİ KESMEYE CÜRET ETME! DİKKATLİ OLMAK ZORUNDAYDINIZ! SARRUM'UN BÖLGESİNDEN GEÇERKEN MOLA VERECEK KADAR APTAL OLAMAZSINIZ! SALAK MISINIZ?!"