Dit is nooit gebeurd

11.2 Het leven zoals het nu is

'Er moet toch ergens een aanwijzing zijn of zo? Kom op Merijn, wees nou een keer iets minder georganiseerd en laat iets van een kaart rondslingeren of zo? Zoals in films. Godverdomme.' ze zucht, ze trekt laden open en gooit er nutteloze voorwerpen uit. Kris kijkt bedroeft toe vanaf de deuropening en hij wacht geduldig tot dat Floor ophoudt met het te doorzoeken van Merijns spullen.

'Hij is weg...' ze zucht en bedekt haar ogen. Een paar stille tranen verlaten haar oogleden en ze zit stil op de grond, leunend tegen de muur. Kris kijkt spijtig op haar neer en hij loopt richting haar waarna hij naast haar gaat zitten.

'Maar waarom, ik begrijp het niet. Waarom is hij weg?' Kris legt zijn arm om haar heen en Floor legt daardoor haar hoofd op zijn schouder.

'Als er een ding is waar Merijn het altijd over had was hoe graag hij weg wilde hier.' Floor snikt en Kris streelt troostend haar schouder. 

'Hij is zo ondankbaar! Hij had hier een perfect leven! Hij woont in het mooiste huis ter wereld, hij had veel vrienden, was populair op school, slim. Waarom wilde hij dan weg?' Kris leunt zijn hoofd voorzichtig op het hare.

'Omdat hij dat alles niet wilde Floor.' zijn stem klinkt zacht.

'Het was nooit zijn bedoeling om populair te worden en in dat soort vriendengroepen blijven hangen. Hij was altijd al van plan weg te gaan maar zodra hij Jonas ontmoette leek dat hem nog even hier te houden.' Floor tilt haar hoofd op en draait deze richting Kris.

'Hij was altijd van plan weg te gaan?' haar stem klinkt verbijstert en Kris opent zijn mond om dan vervolgens niet te weten wat hij moet zeggen.

'Dat heb ik nooit gemerkt? Ik was altijd maar bezig met jongens en Merijn te helpen met het zoeken van een vriendin. Hij vertelde altijd al dat hij dat niet wilde maar hij sprak altijd over relaties in het algemeen.' Floor ratelt, ze gaat rechter op zitten.

'Als hij van plan was om weg te gaan dan wilde hij dus geen relatie omdat het hem dan hier zou houden tegen zijn wil in.' Kris bijt ongemakkelijk op zijn lip, bang om haar te onderbreken.

'Ik denk dat de grootste reden dat hij zei dat hij geen relatie wilde omdat hij die stiekem al had met Jonas...' Kris kijkt haar onschuldig aan. Floor huilt weer en ze laat haar hoofd weer op Kris' schouder vallen.

'Je hebt gelijk, ik heb hem nooit de ruimte gegeven om te vertellen dat hij weg wilde, of dat hij homo was of bi, of wat dan ook. En nu is hij weg en heeft hij Jonas meegenomen en ben ik helemaal alleen.' Kris sust haar.

'Hé, wie weet zijn ze niet weg voor altijd. Ik bedoel, dat kunnen ze toch nooit betalen?' Floor knikt. Kris draait zijn hoofd scheef, hij twijfelt maar drukt dan een korte gerustellende kus op Floors voorhoofd. Floor sluit haar ogen en ze blijft even zitten in Kris' armen. Ze voelt zich achtergelaten. Het enige waar ze om kan denken is dat Jonas en Merijn beide niets hebben gezegd voordat ze gingen. 

Onder weg belt Floor Ruben weer op.

'Hé Floor, nieuws?' Floor zucht als ze Rubens bezorgde stem hoort.

'Jonas en Merijn zijn weg.' ze kan niet langer huilen om het idee en ze brengt de boodschap luid en duidelijk over.

'Wat? Waarheen dan?' Floor snottert nog een beetje door het eerdere huilen. 

'Geen idee. Ze zijn weg, en ze hebben niets voor ons achter gelaten.' Ruben hapert aan de andere kant van de lijn en weet niet welk woord of welke zin hij nu moet uitbrengen.

'Je maakt een grapje.' hij is niet erg zeker van Floors zaak.

'Ja ha ha Ruben! Jonas en Merijn zijn helemaal niet weg! Ze zaten thuis gewoon op de bank! Nou goed? Ze zijn er gewoon van door gegaan. Mooier kan ik het niet voor je maken.' Ruben schrikt van Floors kwade sarcastische verhaal.

'Ik kan het me gewoon niet voorstellen. Jonas zou zoiets nooit doen. Weet je zeker dat ze niet gewoon gekidnapt zijn?' Floor rolt met haar ogen en stopt voor een auto die vervolgens aangeeft dat zij mag. Ze gebaart chagrijnig dat de auto voor mag omdat ze nu toch al gestopt is. De bestuurder geeft nog een keer aan dat zij voor mag.

'Ga gewoon klootzak! Ik ben nu toch al gestopt!' de bestuurder steekt zijn middelvinger naar haar op en rijd dan door.

'Wat?' Ruben klinkt verbaast.

'Ik had het niet tegen jou.' zegt Floor dan.

'Maar Floor, weet je zeker dat Jonas niets heeft achtergelaten? Niets voor jou, niets voor mij...'

'Ik heb anders niks ontvangen Ruben. Van mij mag je je brievenbus nog een keer checken maar ze zijn gewoon letterlijk opgeflikkerd.' Ruben zucht en Floor stapt weer op haar fiets.

'Dit is niks voor Jonas...'

'Ik dacht een paar minuten geleden dat dit ook niks was voor Merijn maar wat bleek nou? Komt ie hoor plottwist hou je vast! Het was zijn idee.' Ruben raakt geïrriteerd door hoe sarcastisch en cynisch Floor overal over doet. 

'Wat een overtuigingskracht heeft Merijn dan.' Floor bijt zachtjes op haar lip.

'Ligt eraan. Hoe ver zou jij gaan voor iemand waar je zoveel van houdt?'