Dit is nooit gebeurd

2.3 Van de zee

'Maar er is helemaal niets belangrijks aan school!' Jonas gooit zijn armen dramatisch de lucht in en bedekt zijn ogen. 

'Er is zoveel belangrijk aan school. Dat het niet leuk is wil niet zeggen dat het niet nodig is.' Jonas gaat vermoeid recht op zitten en hij klikt een blikje energy open. 

'Nou wat is er zo belangrijk dan?' vraagt hij en Merijn maakt oogcontact met Jonas.

'Ten eerste, zonder scholing is iedereen dom en kan niemand een vervolg opleiding doen omdat ze niks weten. Als mensen geen vervolgopleiding kunnen doen kunnen ze ook geen werk vinden waardoor ze niks verdienen. Hierdoor komen ze op straat te staan en is iedereen dakloos, want niemand kan geld verdienen, behalve met banen waar je niet voor naar school moet zoals vuilnisman. Wat belangrijk is, maar als niemand iets kan kopen omdat ze geen geld hebben wordt er ook geen vuilnis gemaakt dus hebben zelfs zij geen baan. Heel de economie stort dan in elkaar, ook al wordt deze toch niet bij gehouden omdat de mensen geen school hebben gehad hebben ze ook geen baan kunnen verdienen in de economie. Iedereen zou waarschijnlijk op dieren gaan jagen zoals vroeger omdat ze wel aan eten moeten zien te komen. Ook zullen er veel mensen dood gaan omdat ze niets kunnen kopen. Maar er wordt ook niets meer verkocht want niemand is opgeleid genoeg om dat te kunnen doen. Behalve boeren want dat wordt van generatie tot generatie geleerd. Veel mensen zullen gaan stelen van mensen die wel etenswaren hebben kunnen krijgen. Ook-' Jonas legt zijn hand op Merijns mond.

'Ja dankje ik heb het nu wel door.' Merijn duwt Jonas hand weg.

'Maar hoe krijgen we dat in woorden omgezet!' Merijn denkt na. Hij begint in zijn schrift te schrijven.

'Punt één, zonder school geen werk.' Jonas zucht en merkt dat hij geen zin heeft in alles wat er mee te maken heeft. Op Merijn na dan. Dat lijkt hem niet erg dwars te zitten.

'Twee, zonder werk geen goederen of geld.' Jonas leunt zijn gezicht op zijn hand en bekijkt Merijn. Van de zee...
Merijn is echt van de zee. Die oceaan blauwe ogen wat soms wat afwijkt naar zeegroen. Die gouden golvende lokken, net zoals de golven van de zee. Die piepkleine sproetjes die amper te zien zijn als het licht niet zo fel schijnt. De deukje in zijn wang dat alleen te zien is als hij lacht. Die roze volle lippen die er onaanraakbaar uit zien. Het is waar, Merijn is van de zee. En Jonas is een toekijkende duif.

'Weet jij nog iets bij vijf?' Jonas schrikt wakker.

'Wat?' Merijn kijkt hem vragend aan.

'Vijf?'

'Ja, vlak na, alles wat is opgebouwd stort in.' Jonas schraapt zijn keel.

'Wat dacht je van, we keren terug naar hoe de mensheid eerst was.' Merijn denkt na.

'Ja, dat zou wel kunnen werken ja.' mompelt hij en hij schrijft iets gelijkwaardig op. Opeens klinken er snelle stappen richting Merijn en Jonas.

'Jongens, pak jullie spullen ik moet de school afsluiten.' Jonas begint gelukkig zijn tas in te pakken terwijl Merijn hem verbaast aan kijkt. De twee krijgen hun telefoon in hun handen geduwd maar beide hebben ze al snel door dat ze ieder de verkeerde telefoon gekregen hebben. Jonas staart naar de duizenden notificaties op Merijns beginscherm. Hij en Merijn wisselen van telefoons en tot Jonas' spijt is daar geen enkel bericht te zien.

'Wat? Hoezo?'

'Mijn vrouw is aan het bevallen. Ik moet echt nu weg maar ik kan jullie niet alleen laten natuurlijk.' als Merijn net zijn spullen spoedig in pakt staat Jonas al klaar voor vertrek.

'Hoe ver zijn jullie met de opdracht gekomen?' vraagt de directeur uit het niets gewoon puur omdat hij gestrest is en niet weet waar hij het anders over moet hebben.