Dit is nooit gebeurd

8.1 Ik stop als jij stopt

Het wordt weer zomer, het dat is te voelen. Hoe dichter ze bij het einde van het schooljaar komen hoe langer Merijns haar wordt. Het is weer bijna net zo lang als toen Jonas hem ontmoette. Jonas is door het dolle heen van hun relatie. 
Over hun relatie, het is nooit bevestigd en Jonas neemt sommige dingen snel voor lief. Dingen met Floor gaan ook goed. Jonas weet de twee dingen erg goed van elkaar te scheiden en hij komt niet meer in de problemen met zuigzoenen. Voor merendeels omdat Merijn deze nu op heel andere plekken neerzet, plekken die Floor niet hoort te zien. 

Merijn en Jonas praten, veel, heel veel. Elke keer als ze afspreken is dit niet alleen voor een pleziertje. Ze hebben elkaar mentaal ook nodig, als steun. En het voelt goed, om je hart zo te luchten. Hebben ze beide gemerkt. 
Er is alleen een probleem wat Jonas helemaal over het hoofd ziet. Merijn kan het niet hebben dat Jonas een relatie heeft met Floor. Merijn verafschuwt Floor voor wat ze gedaan heeft en hij gaat niet meer met haar om. Hij knipt zichzelf volledig van hem los en het doet hem enorme pijn om te zien hoe Floor Jonas op een zeer gelijkwaardige manier behandeld zoals ze ooit bij hem deed. Merijn krijgt het idee dat Floor hem niet mist en hem totaal niet nodig heeft. Het doet hem pijn, maar daar is dan altijd Jonas nog die hem gewild laten voelen, eerlijk geliefd. Het doet hem goed, het voelt fijn, er erg vertrouwt. Om soms gewoon zijn hoofd op Jonas' schouder te leunen en dan zijn haren in zijn vingers terug te vinden. Het lijkt wel alsof Jonas elke keer opmeet hoeveel langer ze zijn geworden. Het zijn zulke kleine moment die Merijn zo lang mogelijk wilt uitrekken. Maar dat gaat niet. En zulke momenten gaan ook niet verder op school, als ze elkaar weer zien. Nee, dan is Jonas helemaal van Floor. Het verbaast Merijn dat Jonas er nog geen genoeg van heeft. Jonas heeft namelijk nog niet eerder bevestigd in welk geslacht hij mogelijk geïnteresseerd zou zijn. Misschien wel beide. 

Cato: Jonas, Kian, Leonie en Merijn. Kunnen jullie komen werken? Het is erg druk!

Merijn: Ik ben er over zo'n kwartiertje.

Leonie: Ik ook over zoiets. 

Kian: Ik kan niet, sry.

Jonas: ben er in een half uur.

Cato: Je woont letterlijk tegenover...

Jonas loopt met een grote glimlach naar het restaurant. Merijn is er al en hij kan niet wachten om weer met hem te praten. Hem stiekem aan te raken. Zijn haren te strelen. Hij geeft Cato een high five als hij haar tegen komt op weg naar de keuken. Hij verdwijnt achter de balie en komt de welbekende afwasruimte in. Hij blijft stokstijf stil staan als hij ziet wat er gebeurt. Hij herkent die rug uit duizenden. Elke spier, zijn schouderbladeren, die ruggengraat die een stukje uitsteekt. Die blonden haren die vast worden gegrepen door handen die niet van hem zijn...
Een meisje zit op het aanrecht en Merijn staat tussen haar benen in. Zijn hand is in haar nek te vinden. En zijn andere hand kruipt onder haar korte rokje. Hun lippen zijn verbonden en bewegen rustig. Jonas voelt zijn hart slaan in keel. Vooral als hij het meisje herkend. Het is Leonie. Merijns shirt ligt op de grond naast zijn voeten. Jonas weet niet wat hij moet doen. Het doet hem pijn, een steek in zijn hart ontstaat. Dit zag hij niet aankomen. Hij schraapt zijn keel. De twee stoppen. Merijns handen trekken terug en hij draait zich om. Hij grijnst naar hem, speels, bijna uitlokkend...
Jonas ziet nu ook dat Leonie haar shirt mist. Ze schrikt en trekt deze snel over haar hoofd.

'Hé Jonas.' begroet hij hem nonchalant.

'Hoi.' hij klinkt schor. Hij knijpt zichzelf achter zijn rug in zijn arm. Dit kan toch niet echt zijn? Leonie doet snel haar haren op een staart en springt van het aanrecht. Ze veegt haar lippen ruw af en fatsoeneert haar lippenstift.  Jonas kijkt hem maar met open mond aan. Hij voelt een laag misselijkheid door hem heen stromen. Een brok in zijn keel, zo'n verschrikkelijke brok die je ademhaling laat stokken.