Dit is nooit gebeurd

5.2 Wat is dit

Jonas hijgt zijn adem uit tegen Floors nek. Jonas' shirt wordt uitgetrokken en de twee starten een zweterige zoen. Jonas merkt aan alles dat dit niet werkt, hij voelt zich gewoon niet aangetrokken tot Floor.

'Floor.' zegt hij als hij heeft terug getrokken en Floor kijkt hem hijgend aan.

'Sorry, maar je kunt beter gaan.' Floor zit op Jonas' heupen en ze kijkt hem verbaast aan.

'Wat?' fluistert ze.

'Ik zit er echt niet lekker in vandaag.' Floor drukt haar onderlichaam tegen Jonas' kruis aan en ze bijt op haar lip.

'En nu?' fluistert ze zwoel. Jonas kan niets anders doen dan haar serieus aan kijken.

'Floor,' begint Jonas en hij gaat recht op zitten om dichter bij haar te komen met zijn gezicht.

'We zijn allebei dronken.'

'Ja dus, dit is niet mijn eerste keer of zo.' Jonas bijt stil op zijn lip. Het is wel zijn eerste keer, en als het effe kan wil hij daar graag nog iets van herinneren.

'Ja, maar het is wel onze eerste keer.' Jonas is blij met de snelle smoes die hij had weten te verzinnen.

'Prima, ik bel je wel als ik de kaarsen aan heb gestoken en de roze blaadjes heb uitgestrooid.'  Floor kruipt boos van Jonas af en ze trekt haar hakken aan.

'Doei.' roept ze boos en ze gooit met een klap de deur dicht. Jonas zucht als hij merkt dat iedereen in zijn huis nu waarschijnlijk wakker is. Hij slaat een deken over hem heen en hij denkt na. Merijn komt weer bij hem op. Hij bedekt met een hand zijn ogen als hij zich realiseert wat hij gezegd heeft.

Hij komt er nog op terug...

'Jonas?' Jonas haalt zijn vingers weg en hij ziet zijn vader staan.

'Ja?' vraagt hij vermoeid.

'Wat was dat? Ik hoorde allemaal gestommel.' Jonas weet even niet wat hij moet zeggen.

'Dat was Floor.' zegt hij dan eerlijk. Zijn vader grijnst naar hem.

'O, ik zie al wat hier gebeurd is.' Jonas glimlacht emotieloos en zijn vader neemt plaats op de stoel.

'Hoe was het?' Jonas bijt op zijn lip. Tja hoe was iets wat hij nog niet eerder heeft meegemaakt.

'Goed.' zegt hij dan. Zijn vader knikt trots en hij staat op.

'Nou goed, ik ga weer terug naar bed.' Jonas knikt en zijn vader draait zich om en verlaat de deur. Jonas rolt zichzelf op in zijn deken. Het is koud nu er geen lichaam meer op hem zit. Jonas is klaar wakker door de alcohol die nog door zijn bloed heen stroomt. Jonas hoort de voetstappen van zijn vader de trap aflopen en hij gaat verbaast recht op zitten. Zachtjes sluipt hij uit bed en hij loopt de trap op zijn blote voeten af. Hij kijkt om het hoekje en hij ziet daar zijn vader zichzelf comfortabel maken op de bank. Jonas slikt. Net als hij dacht dat alles redelijk goed ging. Jonas voelt zichzelf misselijk worden en hij haast zich naar de badkamer om over te geven. Het zweet staat hem op zijn lichaam en hij heel zijn lichaam lijkt wel binnenstebuiten te worden gekeerd. Jonas grijpt met zijn handen stevig de wc bril vast en hij huivert na zijn maaginhoud te hebben uitgekotst. Zijn ogen tranen. Hij bedenkt zich de situatie waar hij inzit.

Zijn ouders die uit elkaar willen maar bij elkaar blijven voor de kinderen. Een relatie met een meisje waarvan hij houdt maar niet meer dan vriendschappelijk. En dan een jongen die hem haat. Maar hij haat die jongen niet, het verre daarvan, hij vindt hem...
Leuk.

Jonas barst in huilen uit en hij veegt het braaksel van zijn kin af. Hoe warm hij zich net nog voelde zo koud voelt hij zich nu. In slechts zijn onderbroek rilt hij maar hij voelt geen kracht meer in zijn lichaam om in zijn bed te gaan liggen. Zijn lichaam wordt heftig omhoog getild door iets dat eruit wilt. Jonas geeft nog een keer over in de wc. Jonas huilt weer en het licht op de gang gaat aan. Philip kijkt Jonas neutraal aan. Jonas houdt niets meer in, hij stopt niet met huilen zoals hem altijd geleerd was, hij gaat alleen maar harder door.