Dit is nooit gebeurd

4.1 Op de brug

Jonas loopt met een grote grijns het schoolplein op. Hij draagt een chique zwart blouseje waar de mouwen van af zijn gescheurd. Ruben zit in de zon met een zonnebril op samen met Tony en Pim. Hij kijkt Jonas verbaast aan.

'Wat is er met jou gebeurt?' vraagt hij nieuwsgierig.

'Gisteren, ijsje gegeten met Floor.' zijn grijns is breed en hij neemt plaats naast Ruben en zijn ogen maken kennis met de zon. Floor en Merijn lopen als een soort bekende tweeling over het schoolplein. Floor ziet Jonas en ze glimlacht.

'Hoi Jonas.' zegt ze vrolijk en Jonas glimlacht lieflijk.

'Hé Floor, hé Merijn.' Merijn reageert niet. Jonas bijt een beetje pijnlijk op zijn lip. Wat is er toch met hem aan de hand?

'Dus, het ging goed neem ik aan?' Jonas knikt enthousiast.

'Ik heb het simpel gehouden, maar ze haat me nu niet meer dus dat is al heel iets.' Ruben knikt onder de indruk.

'Vrienden worden met Merijn was dus niet zo'n heel slecht idee of wel soms?' Jonas glimlacht als hij denkt aan de afgelopen dagen.

'Nee, het was inderdaad geen slecht idee nee.' Jonas is begonnen met het waarderen van Merijn. Met name zijn uiterlijk. Dat komt omdat hij veel met Floor overeenkomt. 

'Dus, waar hebben jullie het over gehad?' vraagt Ruben en Jonas begint te vertellen. Hij vertelt over hoe ze begonnen met simpele dingen, en daarna steeds meer overgingen naar emotionele dingen die gebeurt zijn. Zoals het overlijden van Floors jongeren broertje en hoe ze daar mee heeft weten om te gaan. Ruben luistert aandachtig en gek genoeg had hij niet verwacht dat zijn beste vriend over zulke dingen zou praten. Maar hij waardeert het wel. Als de bel gaat zeggen de jongens elkaar gedag en lopen ze naar het klaslokaal. 

'Hé.' zegt Jonas zachtjes als hij naast Merijn plaats neemt. Merijn zegt niets.

'Is er iets?' Merijn kijkt op en glimlacht.

'Nee, niets.' Jonas knikt langzaam. Hij gelooft het niet helemaal, als Merijn niet snel gaat doen zoals hij in het begin deed heeft hij langzaam door dat er iets niet klopt. Het speelt zich af sinds dat ze weg zijn gegaan. Daarvoor deed hij normaal. Ineens schiet Jonas iets te binnen. Misschien is Merijn bang dat hij Floor van hem af pakt. 

'Zullen we vanmiddag anders afspreken?' Jonas tikt nerveus met zijn handen tegen elkaar aan.

'Dat meer voor jullie huis ziet er afkoelend uit.' Merijn begint langzaam te ontdooien. Hij krijgt steeds meer beweging. 

'Het word vanmiddag dertig graden hé.' Merijn draait zijn hoofd richting Jonas.

'Oké, zolang je maar die €2,40 meeneemt.' Jonas lacht zachtjes. Als je me je nummer geeft dan maak ik het wel over. Merijn glimlacht scheef en richt zich weer op de les.
Het is een vrijdag en de zon schijnt enorm fel. Jonas' huid is niet meer zo blank als dat voor de zomer. Merijn heeft een zelfde soort kleur maar dan meet goudbruin. De jongens fietsen naar het huis van Merijn. Als ze dichterbij het huis komen ziet Jonas een klein meisje met zwembandjes dicht bij de over spetteren. Haar moeder zit op een kleedje met een zonnebril toe te kijken. Als de jongens langsfietsen en afstappen valt ze hun op.

'Hé, Merijn.' zegt ze met een glimlach. Merijn grijnst terug. 

'Hoi Merel.' 

'Gaan jullie zo zwemmen? Want dan haal ik Romy eruit.' 

'Ik wil niet uit!' roept Romy boos. 

'Maar je moet wel goed voor je kikkers zorgen Romy.' spreekt Merel haar toe.

'Is goed, dankjewel.' Jonas en Merijn lopen weer de grote binnenkomst ruimte in. Jonas kan het niet laten weer om zich heen te kijken. Dit is daadwerkelijk altijd interessant om te zien. Ze lopen opnieuw de grote stenen trap op en het is stil in het huis.