Dit is nooit gebeurd

8.3 Ik stop als jij stopt

'Neem op, neem gewoon op!' Merijn antwoord niet. Of ja, op de tegenovergestelde manier. Hij drukt hem weg, elke keer. Voor nu zo'n twee weken. Jonas is er klaar mee, hij kan het niet meer aan. Hij zoekt een paar schone kleding stukken en hij loopt zijn kamer uit.

'Hé knul, alles goed? Wil je wat eten? Waar ga je heen?' zijn vader ondervraagt hem zo vriendelijk als maar kan.

'Ik ben zo terug.' zegt Jonas zacht hij glimlacht scheef en zijn vader lacht troostend terug.

'Oké.' Jonas springt op zijn fiets en fietst in een razendsnel tempo zijn straat uit. Hij kan het niet lang meer volhouden zo. Hij moet dit hoofdstuk van zijn leven afsluiten. Hij staat voor het huis van Floor en wilt aanbellen als hij een stem hoort. Hij ziet Floor boven uit haar slaapkamerraam hangen.

'Hé vreemdeling. Waaraan heb ik dit bezoek te danken?' Jonas bijt op zijn lip en hij probeert zijn tranen in te houden. Hij heeft een pijnlijke buikpijn en zijn hoofd tolt doordat hij niet genoeg gegeten heeft vandaag. 

'Floor, mag ik binnen komen? Ik moet met je praten.' Floor zucht, ze ziet al direct waar het heen gaat. 

'De achter deur is open.' zegt ze zacht en Jonas sprint achterom waarna hij de trap naar boven neemt en haar slaapkamerdeur opent. 

'Hé.' zegt hij zacht. Floor kijkt hem niet aan.

'Het is dus eindelijk zo ver hé?' Jonas kucht. Hij ziet dat Floor het door heeft, ze heeft door wat hij het gaat uitmaken. De reden waarom zit haar alleen nog niet helemaal goed bij.

'Eh, ja.' Floor knikt, accepteert dat ze de jongen die ze oprecht leuk vindt gaat verliezen. Floor gaat zitten op haar bed en ze wijst Jonas een plek tegenover haar aan.

'Floor.' Floor zucht.

'Wacht.' Floor sluit haar ogen, opent ze dan weer en kijkt haar aan.

'Vertel me eerst de grootste reden waarom je het gaat uitmaken.' Jonas bijt op zijn lip. Hij weet niet wat hij gaat zeggen. Dat hij iemand anders leuk vindt, dat hij haar niet meer leuk vindt. Maar nee, hij had zelf ook niet aan zien komen maar hij zei het toch. Luid en duidelijk.

'Ik val niet op meisjes.' geeft hij dan toe. Niet alleen Floor is verbaast. Hij zelf ook. Hij kijkt haar treurig aan. 'Ik ben, homo.' Floor zucht weer staart naar haar schoot. Jonas is bang dat ze boos wordt op hem. Maar dan voelt hij haar armen om hem heen. En dan merkt Jonas dat hij huilt, hij huilt. Ze neemt Jonas stevig beet. Jonas is blij dat ze dat doet. Voor het eerst voelt het alsof hij niets fout doet. Floor glimlacht als ze merkt dat Jonas oprecht is. Hij gaat door.

'Het spijt me, ik heb het veel te lang laten doorgaan. Ik wou dat ik dit eerder wist want je bent zo fantastisch Floor. Echt waar.' Floor glimlacht breder trekt hem dichter bij hem, ze streelt zijn haren. Jonas laat haar smalle lichaam langzaam los.

'Hé, het doet pijn. Maar het is oké. Het is niet jouw schuld.' Floor neemt zijn kaak beet drukt een kus op zijn wang en ze lacht zachtjes, Jonas kan haar stem zachtjes horen breken. Hij voelt zich weer schuldig.

'Maar Floor...' Floors glimlach glijd van haar gezicht af. Ze laat zijn gezicht los.

'Wordt je boos als ik niet heel het verhaal vertel?' Floor doet haar best om haar tranen in te houden. Ze staart naar zijn borst, haar hand kruipt onder zijn t-shirt en ze vist het kettinkje van Merijn eruit. 

'Kijk nou...' zegt ze zacht. Haar mond valt open. 

'Jij en Merijn...' Jonas kijkt haar wanhopig aan. 

'Wordt alsjeblieft niet boos.' Floor ziet de oprechte spijt in zijn ogen. Ze kan haast niet boos worden op iemand die haar zo smekend aan kijkt.

'Nee,' zegt ze zacht. Ze laat het kettinkje los. 'nee ik begrijp het.' ze is geshockeerd. Weet even niet meer wat ze moet doen of zeggen.