Dit is nooit gebeurd

6.2 Verstoppertje

Merijns hoofd beweegt langzaam op en neer en zijn lippen zitten om Jonas heen. Jonas haalt diep adem en hij knijpt zijn gezicht samen. Zijn handen zitten in Merijns haar. Nu zelfs in de winter is het zo perfect goud. Jonas geniet van elke seconden die voorbij gaat en hij houdt zich zo goed in als hij kan. Hij probeert zich groot te houden, niet als een watje. Hij voelt dat het er aan zit te komen. Zo snel al, hij moet klaarkomen. Het voelt te goed, het is te veel voor een keer. Maar wat zou Merijn dan wel niet denken. Jonas kreunt, wanhopig, hij wil niet dat Merijn ophoud. Hij zet zijn vingers strak in zijn haar en kijkt naar Merijns gezicht terwijl hij elk woord wat hem in de weg zit uitspreekt. 

'Merijn, ik ga...' Jonas kreunt. 'shit, ik kan niet meer...' halve zinnen komen uit zijn mond. Merijn stopt niet hij gaat gewoon door.

'O-oh,' Jonas kreunt en de grip die hij heeft op Merijns zijn haren verslapt. Jonas houdt zijn adem in. Hij komt klaar en ademt dan weer uit. Hij zucht, kreunt zacht en laat zijn vingers uit Merijns haren glijden. Het zweet staat hem op het voorhoofd door de benauwde kamer waar ze in zitten. Jonas laat zijn hete lichaam tegen de koude stenen muur aan leunen en komt op adem. Merijn trekt terug en hij veegt zijn mond af waarna hij slikt. Hij grijnst naar Jonas. Jonas lacht. Hij trekt zijn shirt terug naar beneden, over zijn buikspieren heen. Jonas kijkt Merijn afwachtend aan.

'Hoelang zullen we hier al zitten?' vraagt hij zich af. Merijn haalt zijn schouders op.

'Ik heb hier veel langer gezeten dan dat wij nu doen.' Jonas kijkt Merijn grijnzend aan terwijl hij zijn broek omhoog trekt. 

'Was je dit van plan toen je me uitnodigde?' vraagt Jonas dan. Merijn grijnst terug. Hij haalt zijn schouders op.

'Je vond het leuk toch?' Jonas bijt op zijn lip.

'Ja.' zegt hij zacht. Jonas voelt zijn hart sneller kloppen bij zo'n simpel gesprek. Merijn laat zijn tong over zijn onderlip glijden en hij kruipt uit de kleinere kamer. Merijn gaat daar tegen de muur zitten, vlak naast het raam. Jonas kijkt hem via de kleinere ruimte aan. Jonas zet zijn armen uit de ruimte op de grond zodat hij half in de ruimte en half uit de ruimte zit. Hij leunt zich richting Merijn en hij brengt zijn gezicht dichterbij. Merijn kijkt hem ademloos aan. Hij sluit zijn ogen en ze kussen weer. Rustig, langzaam, zachtjes. Merijn laat zijn vingers tegen Jonas zijn kaak aan glijden. Jonas geniet, hij houdt van Merijns lippen, zijn manier van kussen. Het is zoveel anders dan Floor. Het is zoveel, beter...
Ze laten los. Jonas blijft zo zitten met zijn ogen gesloten. Wachtend tot zijn hoofd verwerkt heeft wat er gebeurt is, en hoe goed het voelde. Hij opent zijn ogen. Licht vanuit het raampje streelt zijn gezicht. Merijns vingers trekken zich terug. Jonas glimlacht. 

'Je bent echt van de zee.' zegt hij dan. Merijn grijnst met zijn tong tussen zijn tanden.

'Kom je nog uit die kast of niet?' Jonas grinnikt en kruipt uit de kleinere ruimte die Merijn sluit. 

'Heb ik je ooit verteld, hoe knap je bent?' Merijn voelt zichzelf blozen door het compliment. Het is zeker niet de eerste keer dat hem dat verteld werd maar het is wel de eerste keer dat het zoiets met hem deed. 

'Nee, had je eerder moeten doen.' Jonas glimlacht. Opeens kruipt hij richting de ladder.

'Wat ga je doen?' vraagt Merijn.

'Het spannender maken.' Merijn kijkt Jonas verbaast aan als hij de ladder af gaat.

'Wat?'

 'Kom! Als we hier de hele tijd blijven zitten winnen we wel, maar is het saai.' Merijn kruipt richting Jonas. Jonas zijn hoofd en schouders steken boven de ladder uit.

'Ik heb nog nooit verloren Jonas, ben jij bereid dat te verpesten.' Jonas glimlacht lieflijk.

'Ja,' vervolgens gaat hij naar beneden via de ladder en Merijn kijkt toe hoe Merijn onder hem verdwijnt. Hij bijt op zijn onderlip maar volgt hem dan.