Dit is nooit gebeurd

9.3 Snelweg

Jonas wordt wakker van een zacht geneurie. Er klinkt een zomerliedje op de radio waarbij Merijn zachtjes mee neuriet. Jonas merkt dat hij ingezakt op zijn stoel zit onder een deken. Het is niet de deken die hij zelf had meegenomen. Merkt hij direct. Hij knijpt zijn ogen stevig dicht tegen het felle zonlicht. Hij kruipt een beetje rechter op en hij staart door het raam. Ze zijn op een snelweg. Even is Jonas bang dat hij de verkeerde keuze heeft gemaakt. Maar dan ziet hij Merijn, in alle glorie enthousiast door het nummer. Hij heeft zijn haren in een klein staartje zitten en Jonas glimlacht daardoor, hij vond het altijd al leuk als Merijn zijn haar een keer vast deed. Merijn draait zich tot Jonas en hij glimlacht vrolijk als hij hem ziet.

'Hé, slaapkop!' Jonas kreunt vermoeiend door de luidde stem. 

'Jij bent lang weg geweest.' Jonas kijkt naar buiten en ziet dat ze niet meer in het platte Nederland zijn.

'Waar zijn we?' vraagt hij en hij merkt dat de airco aan staat. Koude lucht waait tegen zijn huid en hij vindt het maar fris.

'België.' antwoord Merijn terwijl hij goed op de weg let. Jonas tuurt uit het raam en hij denkt na. Wat doet hij hier eigenlijk?

'Waar gaan we heen?' Jonas kijkt naar zijn rugzak, hij was dus echt wanhopig gisteren hé? 

'Naar m'n vader.' Jonas' mond valt open. Hij heeft al die tijd niet een keer nagedacht over het feit dat iedereen op aarde gezet wordt door een vader, en een moeder. Hij vraagt zich af waarom hij het hem nooit gevraagd heeft. Jonas stelt Merijn altijd vragen. Zoals:

'Waarom zie je eruit als een Griekse halfgod?' waarop Merijn mompelde:

'O ja, zie ik eruit als een Griekse halfgod?'

'ja.' Of:

'Uit iedereen heb je mij gekozen, waarom?' en zijn antwoord daarop was:

'Omdat je veel knapper bent dan je eigenlijk door hebt.' op een andere dag vroeg Jonas:

'Waarom is je moeder eigenlijk nooit thuis?' Merijn leek alle antwoorden te hebben:

'Ze werkt veel, het is kost niet niets om hier te wonen. Al heb ik het idee dat ze me gewoon niet mag omdat ik geen relatie wil met Floor.'

Maar Jonas had gek genoeg nooit naar zijn vader gevraagd.

'Waar woont hij dan?' vraagt hij zacht. Merijn zucht even.

'In de zee.' Jonas zegt niets meer. Hij denkt even na. Weet niet goed wat te zeggen. Hij is bang dat de verkeerde woorden over zijn lippen zullen rollen. En daarom zegt hij niks.

'Merijn...' zegt hij dan.

'Mm?' neuriet hij als antwoord. 

'Kan je me dat uitleggen?' er ontstaat een glimlach op Merijns lippen.

'Ja dat kan ik.' Jonas wacht geduldig. Maar er komt niets.

'Nu?' Merijn schudt zijn hoofd. 'Nee,' hij schraapt zijn keel.

'niet nu.' Jonas knikt.

'Oké.' hij stoot met zijn knie tegen een kasje aan en een grote diepe la gaat open. Jonas ziet cd's liggen en hij grijpt er een vast. 

'Zijn deze van jou?' Jonas herinnerd zich een oude radio op Merijns kamer waar je cd's en cassettebandjes in kan doen. Merijn knikt.

'Pak het album Melophobia maar.' zegt hij terwijl hij met beide handen het stuur vast heeft. Jonas rommelt tussen cd's en leest alle titels en ziet dan eindelijk het rare woord staan op een raar uitziende cover. Hij opent deze en haalt de cd eruit. Hij drukt op een knopje en schuift de cd dan in een dun gleufje wat er precies voor gemaakt is. 
Een akoestische gitaar klinkt en Jonas kijkt enthousiast op.