Dit is nooit gebeurd

10.2 Van de zee, van mij

'Ik heb een man en twee kinderen die alle kamers opvullen Merijn.' Merijns verbijsterde blik verandert in een grote glimlach.

'Je hebt twee kinderen?' vraagt hij enthousiast en Ella glimlacht vrolijk.

'Ja, je bent een oom.' 

'Hoe heten ze?' 

'Alexis en Inès.' ze spreekt de namen of zijn Frans uit en Merijns wereld stopt. Hij heeft een neefje en een nichtje.

'Een jongen en een meisje.' Ella knikt.

'Nou, vertel me gauw wat je wilt want ik moet morgen vroeg op.' 

'Heb jij de sleutel van papas strandhuis nog?' Ella denkt even na.

'Ja,' ze loopt het huis verder naar binnen en komt na een klein minuutje terug.

'Ik kom jullie morgen ochtend wel bezoeken met wat eten.' ze omhelst Merijn nogmaals en ze trekt Jonas dan tegen zijn wil er nog bij. 

'Welterusten.' zegt ze met een moeizame glimlach en Jonas en Merijn lopen weg.

'Je hebt me nooit verteld dat je een zus had.' zegt Jonas dan zacht. Ze lopen over een smalle weg waar het asfalt niet meer op zijn best is. Hun vingers zijn gevlochten in elkaar en de zware tassen hangen op hun rug.

'Jij hebt het me nooit gevraagd.' Jonas denkt na. Hij weet dat hij veel vraagt, hij is gewoon snel geïnteresseerd in Merijn. Nieuwsgierig. 

'Je mag ook best wel een keer uit jezelf ergens over praten Merijn.' Merijn grijnst breed bij het horen van zijn naam. Elke keer als hij het Jonas hoort uitspreken voelt hij de vlinders in zijn buik. 

'Ik vind het leuk als je mijn naam zegt. Dan begin ik daar uit mezelf over.' Jonas glimlacht.

'Oké.' zegt Jonas zacht en ze lopen verder een grote heuvel af.

'Hier het trappetje af.' zegt Merijn dan en ze lopen een stenen trappetje af die naar het begin van het strand leidt. Ze lopen achter elkaar maar hun handen hebben elkaar nog steeds vast.

Zodra ze het kleine gezellige strandhuis inlopen kijkt Merijn gefascineerd om zich heen. Hij ziet kaarsen staan en rommelt door een la opzoek naar lucifers. Vervolgens steekt hij een kaars aan om de ruimte op te lichten. Er staat op een verhoogd stuk een tweepersoonsbed met vele dekens en kussens voor als het koud werd. Er was namelijk geen elektriciteit. Jonas kijkt verwondert om zich heen terwijl hij zijn rugzak neer ploft op de grond.

'De plekken die jij me laat zien.' zegt hij terwijl hij de kamer inspecteert. Hij ploft neer op het bed en hij trekt zijn shirt uit door de hitte. Merijn glimlacht verliefd naar Jonas als hij ziet dat hij zichzelf comfortabel heeft gemaakt. Het strandhuisje heeft als muren grote ramen en daarom schuift hij alle gordijnen dicht voor zoveel mogelijk privacy. Met een kaars op een schoteltje loopt hij richting het bed. Jonas is al onder de dekens gekropen en hij heeft zijn ogen gesloten. Merijn zet het kaarsje op een van de nachtkastjes neer en hij trekt bijna al zijn kleding uit. Vervolgens gaat hij op het bed zitten en blaast hij het kaarsje uit. Hij kruipt onder de dekens richting Jonas en hij legt zijn hand op zijn schouder.

'Hé.' fluistert hij. Jonas draait zich om en ze maken oogcontact.

'Hé.' Merijn merkt dat Jonas iets serieuzer is.

'Merijn...' begint hij. Merijn is al een beetje geschrokken door de toon die Jonas aan slaat. Het is precies dezelfde toon die Floor terug in hun vriendschap vaak gebruikte. Zo'n toon waardoor je weet dat er een vraag komt, een vraag om een gunst. Eentje waar je waarschijnlijk geen ja op wil zeggen.

'Hebben jij,' Merijn krijgt bijna geen adem meer als Jonas zijn vraag begint.

'en Leonie iets gedaan? Iets meer dan zoenen?' Merijns lippen zitten strak op elkaar. Hij krijgt het Spaans benauwd. 

'Ja.' zegt hij dan zachtjes. Jonas' lippen glijden van elkaar af, in pure shock kijkt hij hem aan. Het erge is, hij mag er niets van vinden, want ze hadden niets...

'Ze kwam bij me langs, en vertelde me dat ze afleiding zocht van alle examens. Toen we in mijn kamer waren oogde ze duidelijk op seks.' Merijn ziet de verraad in Jonas' blik. Het doet hem pijn om te zien. 

'Ze begon me te pijpen, maar het was duidelijk dat het haar eerste keer was. Ik hield haar tegen en vertelde haar dat ik niet haar eerste wilde zijn. Ze was beledigt.' het lichte maanlicht van buiten schijnt door een kiertje van het gordijn op Jonas' gezicht. Hij kijkt treurig in Merijns ogen en kan zijn blik amper aflezen. Hij kan niet zien hoe Merijn zich voelt bij wat ze gedaan hebben.

'Ze werd boos en bleef zeggen hoe perfect het voor haar zou zijn. Dat ik perfect was en dat het huis perfect was en romantisch. Dus ik zei dat ik niet geïnteresseerd was en dat ook nooit zou zijn. Ze begon hysterisch te huilen. Ze vroeg waarom ik haar dan gekust had in het restaurant.' Jonas vingers glijden langzaam van Merijns lichaam af. Hij betwijfelt of hij de vraag had moeten stellen. En hij betwijfelt zijn vragen nooit.

'Wat heb je tegen haar gezegd?' het maakt Jonas op het moment niets meer uit wat er gebeurd is. Het is toch al gebeurd. 

'Dat ik me verveelde.' Jonas mond valt open.

'Heb je door hoe erg je haar hart hebt gebroken Merijn? Je had ook gewoon de waarheid kunnen vertellen.'

'Je begrijpt het niet Jonas. Ik wordt al heel mijn leven achter na gezeten door meiden en het is niet iets wat mijn ego groter maakt want ik weet maar al te goed dat ik op jongens val. Als ik aan hun voeten zou liggen en zou vertellen dat het me spijt zouden ze me minder goed met rust kunnen laten. Ik kan me voorstellen hoeveel pijn het doet maar ik ken haar niet goed genoeg om het op een andere manier te doen.' Jonas klikt met zijn tong en hij staart naar beneden.

'Ben ik,' hij kijkt weer op tranen in zijn ogen en hij probeert zijn trillende stem onder controle te houden. 'ben ik te min voor je?' Merijn schrikt door de vraag. Hij voelt een hoop schrik door zijn lijf heen gaan bij de vraag die Jonas stelt. Nog nooit eerder heeft hij zich zo rot gevoeld over iets wat er gebeurd is waar hij niet veel aan kon veranderen.

'Nee.' zegt hij dan duidelijk.

'Het maakt me niet uit hoe vaak ik het moet zeggen, je bent meer dan genoeg.' Jonas' ogen tranen en Merijn slaat zijn armen om hem heen. En dan gebeurt het. Hij spreekt weer, en Jonas schrikt bij het horen van zijn stem. Hij huilt.

'Het laatste wat ik wil is dat je je voelt alsof je niet waardevol bent, of incompleet voor mij.' Jonas gezicht wordt tegen Merijns schouder gedrukt en hij schrikt als hij Merijns huilende stem hoort. Nog nooit eerder heeft hij meegemaakt dat hij huilde.

'Misschien verdien ik je niet als je zulke gedachten hebt. Niemand verdient het om zich zo te voelen.'