CHAPTER 09

28 1 0
                                    

CHAPTER 09

After our Tagaytay trip, Zairen and I didn't see each other much. Yes, we still see each other in school but we rarely went to school and go home together. We were so busy, especially now that graduation is in less than two weeks.

Inu-update na lang namin ang isa't isa ni Zairen tuwing gabi. We go on calls and sometimes just chat each other.

Naiintindihan ko rin naman kung bakit busy siya. We're both graduating students and his graduation is just a day earlier than mine.

"Ilalabas daw mamayang hapon ang mga Latin Honors," sabi ni Claudette sa akin habang naglalakad kaming dalawa papunta sa cafeteria.

Vacant kasi namin kaya sabi niya tumambay na lang daw muna kami dito.

"Saan mo naman nakuha 'yang chika na 'yan?" tanong ko sa kanya at naupo sa isang table.

As far as I can remember, they'll be posting the students with Latin honors on Friday. And today is just Tuesday!

"Girl, hindi ko naman sasabihin sayo ito kung hindi ako sigurado," sagot nito sa akin. "Narinig ko lang si Professor Lincoln kanina na kausap ang principal. Ayun."

I sighed and looked down. I can't stop thinking about my grades. Pasok ba ang mga numero para makakuha ako ng laude? Hindi naman kailangan na maging laude ako para mapasaya ang mga magulang ko. They don't pressure me with my studies.

But the thing is, I just want this to be my gift for them. For the years of sacrifices and hard-work they put into for me to take this course and enter this university.

Isa kasi ang UAD sa pinakamagandang unibersidad dito sa Manila. It's on the top 5 performing schools here in the country.

Kaya naman ng nalaman kong nakapasa ako dito sa university na ito ay tuwang-tuwa ako. Pati ang mga magulang at kapatid ko ay tuwang-tuwa rin dahil alam nilang gustong-gusto kong magaral dito.

And Zairen, of course.

"Oh, bakit ka naman malungkot? Ano na naman ba iniisip mo?" tanong ni Clau sa akin.

I cleared my throat and look up at her. "W-Wala. I'm fine, Clau."

"Weh? Nag-away ba kayo ni Zairen?"

My brows furrowed. "What? Bakit mo naman naisip 'yan?"

"Alora, the last time you had that kind of emotion was when you and Zairen got into an argument." she said.

"Well, it wasn't an argument, it was just a misunderstanding." I defended.

"Yeah, right. The both of you looked like a couple when you were in that situation. Pero ang cute niyong dalawa 'pag nagaaway kayo. Parang mga batang nagtatampuhan lang at hindi nagpapansinan." napatawa ito.

Pabiro ko siyang inirapan. "Zairen and I aren't fighting. I just fee worried because," I paused then let out a heavy sigh. "What if I won't have Latin honors?"

Nalaglag ang panga niya sa sinabi ko. "Ikaw? Nagaalala? Girl, alam mo ba 'yang sinasabi mo ngayon?"

I pouted. "Kasi naman, kahit matataas nakukuha ko sa mga activity, homework, test, at pati na rin sa mga thesis, nagaalala pa rin ako."

"Ikaw pa ba? Syempre, kasama ka na kaagad sa latin honors! You don't have to worry." she said.

"Tama si Claudette, you, Alora, don't have to worry." isang malalim na boses ang narinig ko mula sa aking likuran at ng maamoy ko ang pabango ay kilalang-kilala ko na kung sino ito.

Napatalikod ako at nakita ko si Zairen. Nakasuot ito ng uniform at nasa balikat ang kanyang bag. Nag-ngitian kaming dalawa at napabaling ang tingin naming dalawa nang marinig namin na tumikhim si Clau.

Endless Love (Book 1 of Boundless Love Trilogy) Onde histórias criam vida. Descubra agora