Karmaşa

mektup.

Son bir kez,

Sizi cok seviyorum canimdan ote sevdigim "karmasa" okurlarim.

Son bir kez oy verir misiniz :) İyi okumalar.

https://open.spotify.com/playlist/3qmIvtGmxJsXClvOn4QqKG?si=pq5X8yhQS_6wE3AGGai6nw

(Link acilmiyorsa spotify'a lovec yazarsk mektup adli listeyi dinleyebilirsiniz.)

Bize ozel ilk ve tek spotify dinleme listemiz. Birde Naz'imiza ozel.. :)

-5 Yıl Sonra, Son Bir Defa Çağan Efe Ak'tan-

"Tamam sen çıkabilirsin zaten bende girişteyim." dedim kulağımdaki telefonda konuştuğum Nazlı'nın bakıcısına.

"Sadece şey," dedi kadın birden.

"Noldu ?" dedim.

"Nazlı biraz mutsuz bugün. Biraz hızlı gelebilirseniz iyi olur."

"Ne ?" dedim bir an onu ne mutsuz etmiş olabilir diye düşünerekten. "Neyi var ? Hasta mı ?"

"Hayır gayet iyi ama-"

"Tamam. Tamam ben geliyorum." dedim ve telefonu kapatıp cebime koydum.  Merdivenlerden yukarı çıktığımda kapının önüne geldim ve zili çaldım.

Bakıcı kapıyı açtığında selamlaştık ve o da dışarı çıktı. Normalde Nazlı ben her eve geldiğimde koşar bana sarılırdı. Bu defa yemek masasında oturmuş önündeki yemeğe bakıyordu.

Kapıyı hemen kapattım ve ceketimi çıkarıp astım. Çantamı da kenara bıraktım ve beyaz gömleğimin kol düğmelerini açıp kıvırarak Nazlı'ya doğru ilerledim.

"Nazlım," dedim hemen yanına çöküp.

Bana döndü.

"Hoșgeldin baba," dedi. Çok mutsuzdu. Ne olmuştu Nazlı gibi neşeli bir çocuğa ?

"Neyi varmış bakalım benim nazlı kızımın ?" dedim sandalyesini bacaklarından kendime doğru çevirip.

Kollarını önünde bağladı ve arkasına yaslandı.

"Yok bir şeyim," dedi.

"Hadi hadi baba yer mi hiç bu numaraları ?"   dedim burnunu sıkıp. Normalde gülerdi, gülmedi.

"Boşver sen yemeğini ye hadi babacığım," dedi. Birden onu belinden kavradım ve kucağıma alıp içeriye doğru ilerledim. Koltuğa oturduğumuzda ellerini tuttum ve öptüm.

"Anlat. Babadan bir şey saklanmaz," dedim.

Yine sustu. Nefesimi verdim.

"Nazlım dedim tekrar ona yaklaşıp. "Okulda mı bir şey oldu ? Biri mi bir şey yaptı ha benim güzeller güzelim ?"

"Bugün..." dedi gözlerini kaçırıp. Diyeceği şeyden bir an korktuğumda birinin ona bir şey yapıp yapmamış olduğunu tedirginlikle ölçmeye çalışıyordum. Ama Nazlı akıllı bir çocuktu. Öyle bir şey olsa sanırım böyle bir tepki vermezdi.

Sanırım yani.

"Bugün anneler günü ya hani," dedi ses tonu git gide düşerken.

Yutkundum.

"Herkes annesine hediye yapıyordu..." diye mırıldandı. Gözleri direk dolmaya başladığında bu defa yutkunamadım.

"Ama ben... Yapmadım... Daha doğrusu yapamadım... Çünkü," dedi gözlerinden yaşlar akmaya başlarken. Dudaklarımı aralamak istedim. Bir şeyler demek istedim ama başaramadım.