Karmaşa

kamp.

Oy verebilir misiniz:)?

"Bizimkilere ne zaman söyleyeceğiz?" dedim telefona karşı nefesimi verip.

"Neyi?"

"Neyi olucak oğlum, sevgili olduğumuzu daha söylemedik."

"Yavrum bana kalsa gel şimdi söyleyelim. Hiç gocunmam. Ayrıca ben sana bir şey diyecektim."

"Ne diyeceksin?" dedim hoparlöre alıp. Yarım saatten fazladır Çağan ile telefonda sohbet ediyorduk.

"Bak şimdi bizim okul bir kamp etkinliği düzenliyor. Arkadaşlarımızıda davet edebiliyoruz, öğrenci olmaları şartıyla. Bende dedimki sen sevgilim olarak..."

Sevgilim diyișine durduk yere yükselmiştim...

"Sen mi gelsen benimle?"

"Bilmiyorumki annemler izin verir mi? Ne zamanmış bu kamp işi?"

"Cuma gecesi çıkıyoruz, Pazar akşamıda dönüyoruz. Sabaha karşı evde oluruz."

"Sorucam izin verirlerse gelirim."

"Oley be!"

"Ya bir şey diyicem kumralım..."

"Söyle bakalım, kumralın Naz'ı?" kumralın Naz'ı.

"Diyroumki Yağızlar falanda mı bizle gelse bu kampa? Hep birlikte gitsek."

"Ya kızım ben senle tek kalmak istiyorum sarma çoluk çocuğu başıma ya." dedi oflayıp puflayıp.

"Yaa lütfen ama..." dedim tatlı bir ses tonuyla.

"Kırıcak mısın beni sen şimdi?" dedim.

"Seni kırıcağıma kafamı kırarım. Tamam söylerim gelsinler. Ama umarım gelmezler oh, amin." dedi.

"Ya sen varya den çok kral adamsın! Sonunda hep birlikte olucaz!"

"Sen niye Polyanna gibisin ya? Hep bi'yașam sevinci insan sevgisi, doğa temalı şiirler..."

"Ne alaka ya?" dedim.

"Şaka yaptım sevgilim benim, çok seviyorum çok aşığım ben sana." dedi.

"Bende san-" annem sesleniyordu.

"Çağan kapat annem gelmiş lan! Hadi görüşürüz öptüm!" telefonu suratına kapattım ve yataktan kalktım.

"Efendim anne?"

Ve bugün günlerden Cuma'ydı. Hava kararmıştı ve toplanacağımız alana yaklaşmıştım. Varınca karşımda bizimkileri gördüm ama beni ilgilendiren tek kişi en başta Çağan'dı.

Karşılarında durduğumda Çağan'la bakışmaya başladık. Bana onlar görmeden fark etmeden göz kırptı ve dudaklarını büzüp eliyle öpücük attı...

Öpücük attı.

Yanaklarım yanmaya başladığında Leya bir anda bana sarıldı.

"Tuana! Çok özlemişim seni!" dedi. Sarılırken Ülkü ile göz göze geldik bu defada. Yine soğuktu.

Aslında küçüklükten gelen bir husumet var aramızda.

Çağan.

O hep, Çağan'ı benden kıskanırdı. Çünkü ona ondan başka kimsenin değer vermediğini düşünürdü ve abisine düşkündü. Başlarda onu anlıyordum ama bir yere kadar..

Olayları büyütüp, Buse kişisini uydurup, her şeyden beni sorumlu tutana kadar.

Normalde olsa göz devirir, hemen laf sokardı ama belliki Çağan onu uyarmıştı. Bu yüzden sesini çıkarmıyordu.