Words that can't be written

Chapter 49

I slept peacefully. I sleep for more than 9 hours hindi na nila ako ginising upang mas makauha pa ng mas mahabang pahinga at maibalik ang dating lakas ng pangangatawan ko.

Others said that I lost weight and did not look healthy and fit. I have scars that made me insecure and with draw with the project. I didn't accept it and refuse to continue even if they wait for me to heal fully.

Aiden always wants me to talk with him, but I am also ignoring him in every chance I have. I don't know to myself why I'm doing this and why I am feeling about this.

Nilingon ko si Aiden na papalapit sa pwesto ko ngunit bago pa sya tuluyang makalapit ay tumayo at at tumakbo sa sink at hindi siya sinasadyang maitulak.

Nagulat siya sa ginawa ko at nag-aalala akong nilapitan at hinagod ang likod ko.

"Are you okay? Do you want us to go to the hospital to have a check for you?"

Umiling ako at marahas siyang utinulak. Tinakluban ko pa ang ilong ko dahil naamoy ko ang mabaho niyang pabago. Amoy ibang babae! Naiirita ako sa kanya at nagmartsa palabas.

Nakita ko naman si Reziel na hinahanda na ang gagamitin niya para sa kanyang pagpasok. Lumapit ako sa kanya at humingi ng tawad dahil hindi ko iyon nagawa para sa kanya dahil nahuli ako ng paggising ng maaga.

I called nanay Sela to prepare for her breakfast.

"Ashiana! What do you mean I smell bad? This is the smell you are addicted to!" He softly raised his voice and wanted me to explain.

I purposively didn't notice him and started helping nanay Sela to prepare for our breakfast.

"Daddy, is she pregnant?"

Mabilis ang naging reaksyon ko at lumapit kay Aiden para sabihin iyon sa kanyang mukha.

"I'm not pregnant! I don't want your scent now cause it smells like you have another girl keeping behind us!"

Tinignan ko si Reziel at nasisiyahan pa sa nakikita niya. Aiden looked at her, asking for help to explain this and saving his ass but Reziel was a good girl, and she dismissed herself.

Tumaas ang kilay ko sakanya at agad siyang umalis sa harapan ko at nagpaalam na may pupuntahan para magtrabaho.

Ilang oras ata ako umiyak sa sala at hindi na mapakali si nanay Sela. Tinawagan na nila si Aiden ngunit nasa operating room ito. Tumigil ako saglit sa pag-iyak dahil hindi ko alam kung ano nga ba ang dahilan ng pag-iyak ko

Sinabihan ko si nanay Sela na mamaya na lamang niya tawagan si Aiden at sabihin na pinasabi ko na magfocus siya sa operasyon at huwag saakin, na okey lamg ako.

Kinain ko ang niluto ni nanay Sela pagkatapos ay nagkulong sa kwarto at iniisip kung ano nga ba ang gusto kong kainin.

Sumilip ako sa bintana ng kwarto namin at nakita ko ang sasakyan ni Aiden. I lock the door and panic. What if he got here and scolded me. What if she saw me ugly and chose to divorce me. What if he doesn't see me anymore as a beautiful woman he ever seen?

Rinig ko ang pagtatanong niya kay nanay Sela kung asan ba ako. Napangisi ako ng ang galing umakto ni nanay Sela at himig na himig ko na ang pag-aalala sa kanyang boses. Nagtatakbo ako sa kama at nagtalukbong ng marinig ko ang malakas na pagkatok ni Aiden sa pinto.

Simadya kong lakasan pa ang pag-iyak ko. I don't know what makes me cry. It frustrated me. I called Mama and asked to visit me and accused Aiden for choosing her works more than me.

Rinig ko ang sunod-sunod na datingan ng sasakyan. Hindi na ako nasisiyahan sa ginawa ko at nakaramdam ng kaba. Narinig ko ang malakas na sigaw ni Mama Kristine na pinapagalitan ang anak niya.

Dinepensahan naman ni Aiden ang sarili at sinabing hondi niya rin maunawaan kung bakit ako umiiyak. Ilang beses akong kinatok sa kwarto at kinakabahang nag talukbong ng kumot ng bumakas ang pinto.

Nagkunwari akong tulog at humigat ang gilid ko hudyat na may umupo sa tabi ko. Pinadaan ni Mama Kristine ang kamay niya sa buhok ko. Ramdam ko ang matalim na tingin na pinukol jiya kay Aiden. I hide my smile and pretend to be asleep.

"Look! Basa ang kanyang unan! Hinayaan mo siyang makatulog sa pag-iyak at hindi mo pinilit na unawain siya! She may be on her period!"

Hindi umimik si Aiden kaya nakaramdma ulit ako ng hindi pagkasatisfied sa ginawa. Nagkunwari ako na nanaginip para mahabang sila sa kalagayan ko.

"Aiden, Aiden, don't leave me, please."

I smiled a bit at sinabi ng ina na maiwan niya muna kaming dalawa. Gustong malaman ng ina na sa paggising ko ay mag-uusap agad kami at si Aiden ang una kong makikita. I felt a sudden happiness in my stomach sa nangyari. Satisfied!

"You don't need to pretend anymore, Ashiana Riziel Xavier."

Madiin ang kanyang pagkakabigkas. Tumayo at myling umiyak. Naiinis kong pinalis ang luha ko at tinulaj siya palayo saakin. Tumakbo ako palabas ng kwarto at narinig ko ang sigaw nila Mama at ang mga kasamahan niya.

Kinuha ko kay manong ang driver at nagdrive papunta sa unit ni Traciel. I need her. I need to vent out my feelings. Hindi ko na din maunwaan ang sarili ko. Pagod na din saakin si Aiden baka iwan nya ako ako. Iiwan na nya ako. I'm such a pain in the ass.

"Huh? Anong nangyari? Hindi kay buntis ka?"

Umiling ako sa kanya at umiyak sa balikat niya.

"Hindi ko alam, Ciel. Hindi ko na alam. Sinabihan niga akong payat that made my heart ache nahihili ako sa model, iyon ang katawan ko at iyon ang gusto ni Aiden. Iiwan na niya ako. Sinabi niya ding pagod na siyang intindihin ako. Ciel hindi na ako mahal ni Aiden."

Natahimik si Traciel at binigyan ako ng pregnancy test.

"Subukan mo. Mas mahalagang unahin mo ang sarili mo para maunawaan ka ng asawa mo. Kung buntis ka ay ipaalam ko sa asawa mo, ano bang kinatatakot mo?"

Tinignan ko siya. Inaantok na ako gawa sa kakaiyak ko. I bite my lips and hold the pregnancy test. Hindi ko inalis ang tingin doon. Ano nga ba ang kinatatakot ko?

"Wala siya nung una akong magbuntis. Hindi niya nakita kung gaano ako kapangit, kung gaano ako kaarte, naghirap at nasiraan ng bait. Baka pag nakita nya na ay hindi na siya makatiis at iwan na nya ako ng tuluyan. Makahanap ng iba,"

Umiling siya saakin at pinaliwanagan akong hindi iyon mangyayari. Iniisip ko lang lahat ng ito dahil denial pa ako kung buntis nga ba ako dahil inooverthink ko ang mga sinabi saakin ni Aiden. I don't  remember also when he told me that.

Pinilit ako ni Traciel na tumayo at pumasok sa cr para sumubok. Natatakot ako na masaya ng may dalawang guhit iyon. Ipinakita ko iyon kay Traciel at masaya siyang tumalon sa saya katulad ko. Ibinigay ko iyon sa kanya bilang regalo at natigil kami sa pagsasaya ng makita ko si Aiden. He looks so worried and haridly hugs me.

"You don't leave me like that. Pag-uusapan natin lahat ng ito. Hindi ako mapapagod na unawain ka."

Ngumuso ako sa kanya at ibinaon ang mukha ko sa dibdib nya at natutuwang parking ganito ang tumitibok doon.

"Sabi mo pagod ka na." Patuya ko sa kanya.

"Kailan ko sinabi?" Naguguluhan din niyang tanong at pilit na inaalala kung kailan at saan niya iyon sinabi.

Sinampal ko naman ang sarili ko dahil nasa isip ko nga laang iyon. Pinigilan naman ako ni Traciel I stopped her from overreacting. She gave me a cold shoulder and shouted from the kitchen to remind me that I was pregnant and I couldn't hurt myself.

Matagal na tumitig saakin si Aiden at hinihiling na sa bibig ko manggaling ang salitang iyon.

"Yes, we will be having a second baby, Aiden!"

Kinarga niya ako at sinaway naman kami ni Traciel na kung maglalandian kami at lumabas na kami at humanap ng ibang lugar. Sabay kaming humagikhij sa isa't isa at nagpaalam.

Hindi man sabay kaming umalis kanina. Sabay naman kaming uuwi ng masaya.