Words that can't be written

Chapter 34

Nagmamadali akong nagluto ng breakfast namin hanggang sa nagkampapaso na at nataga ako dahil hindi ko akalain na ilang araw na kami sa Pilipinas ay ganito agad ang tambak na trabahong kailangan kong harapin.

Enrollment pa at kailangan ko ng ibigay ang mga papers na kailangan sa school na gustong pasukan ni Reziel dahil doon daw nagtapos ang daddy nya. Natatakot ako na baka magkita kami doon at paano kung doon din nag-aaral ang anak nila?

Tinawagan ko si mommy na kung maari ay siya ang sumama kay Reziel na mag-enroll. Ipinaliwanag ko naman na kay Reziel at nauunawaan niya ang sitwasyon. Lakint pasasalamat ko din na willing sumama ni Mommy sa kabila na may kailangan siyang puntahan.

"Baby, kumain ka na, you need to be early for your early enrollment baka dumating na si lola." Sigaw ko dito. Umaasang maririnig nga iyon sa sala.

Masyado din kasing may kalakihan ang condominium na personal na binili ni Liam para sa aming mag ina. Nasa isang bulding lang kasi kami at gusto niyang magkakasama kami pero dahil may pamilya siya mas kailangang malaking space kaya dito nya napili, dahil alam niyang baka humiwalay kami at mamili ng sakto lang saamin.

"Yes, mommy." Tugon ni Reziel.

Kumain na kami ng mabilis at hinayaan siyang maligo mag isa. Nag handa na lamang alo ng nga susuotin niya at kailangan. Binigyan ko siya ng cellphone para kapag may emergency ay matatawagan niya ako.

Maraming paalala akong ginawa sa kanya at wala naman siyang ginawa kundi tumango at sabihing nauunawaan niya and she will surely do it for my peace of mind.

Hinatid ko muna siya sa bahay ni mommy at hinabilin. Sinabi naman nito na siya na ang bahala at wag na akong mag-alala at unahin ang dapat kong unahin para lalong lumago ang business at masecured ko na din ang future ni Reziel dahil paalala niya saakin na hindi sa lahat ng oras ay pabata tayo.

Nagpaalam na ako sa kanilang dalawa at hinalikan ang kanilang sintido.

Pumunta na ako sa sarili kong company at ibinigay ang buong atensyon ko sa mahigit walong oras na meeting para sa bagong product na ilalabas under the chemist Karlie.

Siya ang nakaisip na magkaroon kami ng foundation, which can hide scars and dark spots but also waterproof and long-lasting. Siya ang naka-assigned na chemist. She's a graduate of chemical engineering.

Kaya mataas ang kompyansa ko na magiging successful ang product na ito at makikilala sa ibang bansa at hindi lamang dito sa atin.

Matapos ang meeting ay pumirma ako ng kontrata para sa mga business owner of make-up brand na gustl ding mag invest sa aming business. They see potential for our baby company, and they would gladly offer help for the company that will embark on success.

After ng lahat ng trabaho sa kompanya at tinawagan ko si mommy, kumakain sila ng meryenda sa Italian restaurant na laging gustong puntahan ni Reziel. Hindi ko alam kung ajo ang dahilan niya pero hinayaan ko na siya.

They send picture together, kaya kampante ako na nasa maayos siya. I also eat my late lunch before leaving the room. Kailangan kong makipagkita sa management dahil may bagong project ang isang kilalang designer at gusto niya akong kunin bilang modelo nito.

Hindi ko pwede itong tanggihan and this will be my way to make my name in this country, malaki din ito and will surely help me to secure financial stability ni Reziel na kailan man ay hindi namin naranasan sa ibang bansa.

Lagi kaming nagkululang sa grocery, minsan tipid pankaming kumain dahil hindi sumasapat sa isang buwan. Mabuti na lang talaga at kasama namin si Karlie kahit paano ay nababawasan ang gastusin.

"Good morning, Miss Ashiana, I'm glad you accepted this project. I heard you're busy."

Tinanggap ko ang kamay ni Miss. Simson at nagbeso sa  boss ko na si Sir Richard na namalagi na din sa Pilipinas para palawakin pa ang kanyang Industriya na hawak.

Umupo kami ay nakinig na rin ako sa dapat gawin at kailan ito kailangang gawin.

The fitting will happen this coming week, so I need to be fit and maintain my body dahil sa unang sukat ay sakto lang ito. It may be hard, but nasanay na din naman ako.

"Misis Xavier! Come over here, I will introduce you to our new model of this white wedding gown."

Hindi ko maikalma ang sarili ko ng marinig ko ang epilyidong iyon. Still calling the heaven na sana mali ang nasa isip ko at hindi iyon ina ni Aiden.

Tumayo ako at hindi makatingin sa may-ari din ng company na pinagtratrabahuhan ni Miss Simsom. Nakita ko na nagulat din si Misis Xavier na makita ako ngunit lumapit siya saakin at yinakap ako.

Nagulat pa ako sa ginawa niya pero ng makabawi at ibinalik ko ang magaan na yakap. Agad akong bumitaw at nginitian siya.

"You know each other?"

Timango ako kay Miss Simsom at binigyan siya ng matamis na ngiti na kahit sino ay maloloko.

"Great! Magiging maayos ang takbo ng ating pag-uusap. Mabuti pa ay pag-usapan natin ang scheduke mo. Your boss already told me that you have a daughter and we must give you an accesible schedule, that's why we are asking you for that."

Nagpasalamat ako sa lalaking katabi ko, bago ko sinagot ang mga tanong niya. Isinantabi ko muna na narito si Misis Xavier ag nakikinig. Itinago ko na kinakabahan ako na baka malaman niya at makaramdam sa mga tinatago ko.

"Pwede naman na MWF ang meeting natin, mabuti sana kung kayo na ang bahala, I'll make myself free."

Nagpatuloy ang oagpupulong ngunit I excused myself when my phone rang. Sinagot ko iyon at ilang sandali pa bago nay nagsalita sa kabilang linya.

"Iha, I am so sorry, I lost your daughter. Hindi ko namalayan na umalis siya, o lumabas."

Hindi na ako nakapagpaalam at kinuha ang nga gamit ko. Nagmamadali akong lumabas ng building. "Paanong hindi nyo nakita? Ilang oras na nawawala?"

Napagsasampal ko ang sarili ko ng malaman na mahigit limang oras na akong walang  balita sa kanila at may tawag saakin si Reziel na hindi ko nasagot.

"Pasyensya na mommy! Hindi ko kasalanan. Sorry if I raised my voice! Papunta na ako."

"Kasalanan ko hindi ko siya nabantayan ng maayos. Natatakot ako baka kinuha siya nila Adrian baka saktan ang bata, nagpaalam ito na iihi lang siya. Akala ko pabalik na siya pero ng pinuntahan ko siya sa cr. Bracelet na lang niya ang naiwan. Ashiana natatakot ako,"

Pinapakal mo ko siya at sinabing mapunta na ako. Walang may kasalanan at hahanapin namin ang anak ko. Walang mangyayaring masama.

Nag-aalala ako.

Siya na lang ang meron ako.

Hindi ko kaya kung pati siya mawawala.