Dünya Ellerimde 'Vatan Uğruna' (Tamamlandı)

74.Bölüm:'Vatanım Sensin'

İyi okumalar dilerim.

(Yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayalım.)

74.Bölüm: Vatanım Sensin

🔫🔫

Hamilelik hormonları yanlış algılamamızı da sağlıyor muydu? Öyle olmasını şu an çok isterdim.

Gözlerimden hızlıca inen yaş ile aynı anda elimdeki bardakta yere düşmüş kalbim gibi paramparça olmuştu o kısacık zamanda.

Annem ve babam bana döndü. "Poyraz?" Babam hızlıca bana yaklaşıp kolunu belime attı. Her an düşebilirdim. Kendime güvenmiyordum.

"Güzel kızım korkulacak bir şey yok." Hıçkırıklarım arttı. "Vuruldu dedin baba." Avucunu başımın arkasına yaslayıp göğüsüne yasladı.

"Çok- çok mu kötü? Kan gurubumuz da uymuyor. Kim ona kan verecek? Alp ile Yavuz da burada değil. Nerede şimdi? Yanına gidelim. Yalnız kaldı." Babamın göğüsüne yaslı bir şekilde hıçkırarak ağlıyor hızlı hızlı konuşuyordum.

"Bebeğim sakin ol. Küçük bir sıyrık. Hastaneye varacaklar birazdan." Gözlerimi babama çevirdim. Alnıma dudaklarını bastırdı. "Ben sana hiç yalan söyledim mi?" Başımı olumsuz anlamda iki yana salladım. "İyi durumu. Kurşun kolunu sıyırmış sadece." Gözyaşlarım akmaya devam ediyordu.

"Beni Poyraz'a götür baba." Sevdiğim adamı kendi gözlerimle görmeden içim rahat etmeyecekti.

Annem ve babamla beraber yola çıkmıştık. Annem beni sakinleştirmek için defalarca Poyraz'ın iyi olduğundan bahsediyordu. Ama canımın acısı azalmıyordu.

Hastanenin bahçesinde babam arabayı park etti. Birkaç asker vardı. Kapıyı açıp indim. Hızlı adımlarla acile ilerliyordum. "Kızım yavaş!"

Acilden içeriye girip etrafıma baktım. İleride Batu'yu gördüm. "Kocam nerede benim?" Etraftaki gözler üzerime toplanmıştı. Batu beni gördüğüne şaşırmıştı. Eliyle ileriyi gösterdi.

Hızlı hızlı yürüyüp sedye üzerinde pansumanı yapılan sevdiğim adamı görünce yavaşladım. Gözleri gözlerimi bulduğunda kolunu hemşireden çekip sedyeden indi.

"Asena'm?" Dudaklarımı büzdüm. Kolundaki yarayı bir an olsun umursamadan beni kolları arasına alıp sıkıca sarıldı. "Özür dilerim." Kalp atışını dinledim bir süre. "Çok korkuttun bizi." Saçlarım arasına art arda öpücükler bıraktı. "Çok özür dilerim sizden."

Geri çekilip üzerine baktım. "İyisin." Gülümsedi. "İyiyim." Elinden tuttum. Sedyeye oturduk beraber. Hemşirenin pansumanı bitirmesini bekledim. Poyraz karnımı okşuyordu.

"Cinsiyetini öğrendin mi?" diye sordu. Başımı iki yana salladım. "Seni bekledik." Eğilip karnıma dudaklarını bastırdı. "Sizi çok özledim." Saçlarını okşadım. Doğrulup dudaklarıma dudaklarını bastırdı.

"Babam burada." Fısıldamıştım. "Dayanamadım." İleride bizi izleyen babam ve anneme göz ucuyla bakıp başımı Poyraz'ın omuzuna yasladım. "Biz de seni çok özledik." Kirpiklerimde asılı kalan gözyaşlarımı silmişti. "Çok güzelsin." Hemşire bize bakıp gülümsüyordu. Hiç aşık bir çift görmemiş mi?

Poyraz her ne kadar istemese de serum takılmasını ben istemiştim. Dinlenmesi gerekiyordu. Annem ve babam karargaha döndüler. Ben de oturduğum sandalyeden Poyraz ile bakışıyordum.

"Yemek yedin değil mi?" Benim yerime kendini düşünmesi gerekirdi şu an. "Yedim. Sen aç mısın?" Elini uzattı. "Değilim. Yanıma uzansana." Eline uzanıp tuttum. Ayağa kalkmıştım. Sevdiğim adamın kolları arasına girip uzandım.