Dünya Ellerimde 'Vatan Uğruna' (Tamamlandı)

51.Bölüm:'Maskeli Beşler'

İyi okumalar dilerim.

Bu aralar hiç keyfim yok. Umay'a bulaştırmak istemiyorum. Dünya Ellerimde'nin 52 ve 53. bölümlerini de yayımladıktan sonra biraz ara vereceğim. Belki o sırada yazarım.

51.Bölüm: Maskeli Beşler

🔫🔫

Üzerimdeki beyaz elbise ile papatyaların arasından geçiyordum. Ellerimi papatyalara dokundurdum. Mis gibi kokuyorlardı.

"Asena?"

Omuzumun üzerinden arkama baktım. Poyraz gülümseyerek bana bakıyordu. Üzerinde beyaz kazak ve siyah kot pantolon vardı.

"Gel sevgilim."

Gülümsedim. Omuz silktim. "Biraz daha burada kalmak istiyorum." dedim. "Geç olmadan gel sevgilim." dedi. Eğilip papatyayı kopardım. Kulağımın arkasına sıkıştırıp Poyraz'a doğru ilerledim. "Çabuk ol sevgilim." Hızlı adımlar atmaya başladım. Ayağım taşa takılınca dengemi zor koruyabildim. Saçlarımı arkaya savurdum.

Etrafıma göz gezdirince kaşlarımı çattım. Papatyalar yok olmuştu. Güneş bir anda yerini fırtınalı bir havaya bırakmıştı. Bakışlarımı sevdiğim adama çevirdim. Karşımdaki görüntü kalbimin hızlanmasına neden olmuştu. Poyraz'ın beyaz kazağına kan bulaşmıştı.

"Po-Poyraz!"

Koşmaya başladım. Bir türlü yaklaşamıyordum. Dizlerinin üzerine çöktü. Hâlâ gülümsüyordu. Daha hızlı koştum. Birden aramızda demir parmaklık oluştu. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Demir parmaklıklara tutundum.

"Asena."

İtmeye çalışıyordum ama olmuyordu. Kocaman arsada demir parmaklık vardı. Poyraz'a ulaşacağım tüm yollar kapanmıştı. Yüzü gözü kan içinde olmuştu. "Dayan, lütfen. Seni kurtaracağım." Demiri tekmeliyordum. Benim buradan çıkmam gerek.

"Asena?"

"Seni seviyorum Yavru Kurt." dedi. Ağzından kanlar akıyordu. "Poyraz..." Sesim çok güçsüz çıkmıştı. "Senin sesinden, sevildiğimi hiç duymadım." Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim. "Seni seviyorum. Çok seviyorum." Bir tepki vermedi.

"Asena?!"

Maskeli biri Poyraz'a yaklaştı. Kahverengi gözlerini görebilmiştim. Elindeki silahı Poyraz'ın başına dayadı. "Hayır... Hayır!" Bir yol aradım. Oraya gitmenin bir yolunu aradım ama yoktu. "Yapma!"

Maskeli adam tetiği çekince yüzüme kan fışkırdı. İrkilmiştim. Poyraz yere yığıldı.

"Poyraz!"

Aradaki demir parmaklıklar kaybolmuştu. Koşarak Poyraz'a ulaştım. Başını dizlerime yatırdım. Ellerim kan olmuştu. "Poyraz, uyan." Eğilip kulağımı kalbine yasladım. Atmıyordu. "Poyraz, hayır."

"Poyraz!"

Nefes nefese kalmış bir halde gözlerimi etrafımda gezdirdim. Burası benim odamdı. "Asena?" Yutkundum. Gözlerimi yanımda oturan adama çevirdim. "Po-Poyraz..." Kollarımı beline dolayıp hıçkıra hıçkıra ağladım.

"Sakin ol. Sadece bir rüyaydı." dedi. "Poyraz..." Saçlarım arasına dudaklarını bastırdı. "Poyraz..." Bir elini dizlerimin arkasına yerleştirip beni kucağına çekti. Tişörtünü sıkıca tutmuştum. "Poyraz..." Dudaklarım arasından başka bir kelime dökülmüyordu.

"Yanındayım senin." dedi, yumuşacık bir sesle. "Ölme." Sesim cılız çıkmıştı. Ellerini yanaklarıma yaslayıp yüzümü yüzüyle aynı hizaya getirdi. "Kötü bir rüya gördün ama geçti. Bak ben yanındayım. Derin bir nefes alıp ver." Başımı iki yana salladım. Siyah tişörtüne, yüzüne baktım. Kan yoktu.