Dünya Ellerimde 'Vatan Uğruna' (Tamamlandı)

50.Bölüm:'Sadece Sana Deliyim'

İyi okumalar dilerim.

Sahur bölümü olsun.

(Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayalım. Tüm bölümlerin vote sayısını beş yüzün üzerine çıkarırsak sevinirim. Sınır koymak istemem.)

50.Bölüm: Sadece Sana Deliyim

🔫🔫

Rüya ve gerçek arasındaki fark nedir? Bunun cevabını bilmeme şu an çok ihtiyacım vardı. Rüyadayken bir insan fiziksel bir acı hissetmezdi. Evet, bu doğru.

"Batu, kolumu çimdiklesene."

Söylediğimi yapmıştı.

"Etimi kopardın, aptal."

Ne yazık ki; bir acı hissetmiştim. Ruhumun çekildiğini hissediyordum. Ayağa kalkıp Poyraz'ın kolundan çekiştirdim.

"Şakanın sırası mı, üsteğmenim?" dedim. Kolundaki elimi indirip avuçlarımızı birbirine yasladı. Şu an babamın karşısında el ele tutuşuyorduk.

NE?!

Bana bir şeyler oluyor.

Elimi çekmeye çalışsam da Poyraz izin vermiyordu. "Şaka yaptığım yok. Ben Asena'yı seviyorum. Üzerimde çok emeğiniz var, sizden saklamak istemedim. Gelip geçici bir heves değil, ben ona aşığım."

İmdat!

"Poyraz sus." Sesim çıkmış mıydı? Babam kahkaha attı. Neşeli bir kahkaha değildi. Ayağa kalkıp Poyraz'ın karşında dikildi. Ellerimize baktı. Hızlıca ve sertçe çekmiştim. "Saçmalıyor." dedim. Babam bana bakmıyordu.

"Saçmalık gibi görebilirsiniz ama değil. Ben Asena'yı ilk gördüğüm andan beri, altı yaşımdan itibaren, seviyorum. Rabbim izin verir yaşamaya devam edersem de sevmeye devam edeceğim." Poyraz'ın artık susması ve burayı terk etmesi gerekiyordu.

Babam, Poyraz'ın üzerine yürüyeceği sırada araya Okan amcam girdi. "Ben seni uyarmıştım. Kızımdan uzak durmanı sana söylemiştim." dedi babam, şaşırtıcı bir şekilde sakin bir sesle. "Ondan uzak kalmak imkansız." dedi Poyraz.

"Bana laf ebeliği yapmayı kes!" Bozkurt artık kükrüyordu. Ömer amcam da babamı tutuyordu. Anne nerdesin?

"Baba, lütfen." dedim. "Asena, sen dışarı çık." dedi babam. Neden? Kan görmemi mi istemiyordu? "Yiğit sakin ol." dedi Okan amcam. Babam amcalarımı iki yana itip Poyraz'ın yakasına yapıştı.

"Seni öldürürüm!"

Sonrası bende karanlık.

🐺

Başımdaki ağrıyla gözlerimi aralamıştım. Gözüme ilk takılan kolumdaki serum olmuştu. "Asena?" dedi Batu. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Bugün asla iyi değildim.

"Kaç ölü var?" dedim. Batu gülümsedi. "Ölü yok." dedi. "Asena abla, nasıl hissediyorsun?" dedi Deniz. "Bilmiyorum." dedim. "Kan değerlerin düşmüş. Tansiyonun da birden düşünce bayılmışsın." dedi Deniz. Bence korkudan o. Hıçkıra hıçkıra ağlamama az kaldı.

"Ben abime haber vereyim." Deniz çıkmak üzereydi. "Abin yaşıyor mu?" dedim. Gülümseyerek başını aşağı yukarı salladı. Arkasını dönüp gitti.

Batu, gözyaşlarımı silip alnımı öptü. Revirde başka kimse yoktu. "Bebeğim neden ağlıyorsun?" Dudaklarım büzülmüştü.

"Yoğun bakımda mı? Çok mu kötü durumu? Kan kaybı çok var mı? Kan grubumuz aynı değil. Kim ona kanını verecek? Hangi hastaneye yatırdılar? Ben niye buradayım?" Artık ciddi anlamda ağlıyordum.