VAMPİRLERLE SAVAŞ

BÖLÜM 46: HAYAT DİZİSİ

"Her neyse müdür seni aradı mı?"diye sordu, Emre.
"Aradı,uykumun içine etti."
"Benimde öyle. Sen ne dedin peki?"
"Beni üst sınıfa geçirmek zorundasınız, dedim."
Bu kadar kibar söylemediğimin bilincinde olmayı red ediyorum.
"İyi ettin. "
"Yani o kadar derdimin içinde onunla ilgilenemezdim ,be Emoş."
Kaşlarını çatarak "Emoş mu"diye sordu.
"Bu ne böyle yumoş gibi."
Burak'ın hafif kıkırdadığını duyar gibi oldum.
"Dert demişken..."diye başlayan Efe 'nin ciddi sesine odaklandım bu sefer.
"Vampirler Gezegeni'ne geri gitsek daha iyi olur gibi."
"Delirdin mi sen? Dün gittik ve neredeyse ölecektik."
"Abartma o kadar da değildi."
"Yaşadığımız korku yetti."
"Yaşamımız zaten korkuyla süslenmiş.  Sen demiyor muydun denemeye değer diye?"
"Denedik ve olmadığını gördük. "
"Efe haklı, zaten yakalandık Edwırdlara. Bize karşı nefretleri daha da artacaktır. Asıl şimdi harekete geçmeliyiz. "
"Burak delirmiş olmalısınız. "
"Yapma ucunda ölüm yok ya. "
"Ölüm yok mu,ölüm her an yanımızda."
"Bebeğim bizimle misin yoksa sensiz gitmemizi mi tercih edersin?"
"Taman gitti desek o parolayı nasıl çözeceğiz?"
"Onu da orada düşünürüz. Var mısın? "
"Malesef ki sonuna kadar ,hatta ölüm bizi bulana kadar yakanızdan ayrılmayacağım.

Dünkü gibi "Vampirler Gezegeni" kelimesini kullanarak dünyadan ayrılıp bize ait olmayan bir gezegene geldik. Kütüphane'nin yolunu bilmemiz bir avantajdı bizim için. Koşarak kütüphaneye doğru ileredik. Bu sefer korku yoktu,içimde. Ama bir sıkıntı sağlanmıştı,yüreğime. Kütüphaneye yakın bir duvarın arkasında saklanıp görevlilerin bizi görmesini engelledik. Görevliler değişmemişti,bu da bizim yakalanma olasılığınızı artırırdı. Bir vampir Kütüphaneye yaklaştı.  Görevliler prensipleri gereği parolayı sormuştu.  Pür dikkat vampirin ağzından dökülecek kelimeleri beklerken vampir ağzından birseyler geveleyip Kütüphaneye girdi.
"Ne dedi, hiçbir şey anlamadım. "diye yakındım.
"Anlamıyorum ki burdaki vampirler konuşmayı da mı bilmiyorum?"diyerek sitemini belli etti,Efe.
Emre içten olmayan bir şekilde gülümseyerek Efe'ye yanıt verdi.
"Her vampiri Vampirina'ya benzetirsen  böyle olur. Kız benden bile iyi Türkçe konuşuyor. "
"Bi' susun vampir yaklaşıyor kütüphaneye. "
Görevli parolayı sorup beklerken vampir bizim duyabileceğimiz şekilde parolayı söyledi .
"Velaye tu vampirasise yediya kütüp ye kitap vampiris."
"O nasıl bir parola?  "dedi, Emre kelimeleri aklında tutmaya çalışarak.
"Aklında tutan var mı o saçma kelimeleri?"
"Aklımda hadi gelin."diyip sakladığımız yerden çıktı, Burak.
"Efe bunların çocukları olursa net zeki ve korkak bir aile olur."dedi Emre, Efe'ye .
"Ya salak ve cesur olursa ?.."
"Hey bu benim özelliklerim, alınıyorum.  "
"Kabul ediyorsun salak olduğunu?"
"Eh azıcık var şimdi, yalan olmasın."
Kaşlarımı çattım. "Neden korkak olacakmış bizim çocuklarımız? Cesur olur benim minik bebeklerim. Emre dayısına benzemezdi."
"Ne alakam var ,korkaklıkla benim?"
"Susacak mısınız!"
Burak'ın bu sözü bizi gerçeğe döndürdü.  Görevli bizi görünce diğer arkadaşını dürtüp bize bakmasını sağladı. "Yine mi siz?"
"Hayır yanlış soru, 'paraola ' diye sormalıydın."
"Peki parola?"
Burak vampirden duyduğu parolayı söyleyince görevli şaşkınca bize yol açtı.
Yüzümüzdeki zafer gülümsemesiyle havalı havalı kütüphaneye girdik . İçeriye doğru ilk adımı attığımda korkuyla karışık bir heycan vardı.
"Ben çok heyecanlandım.  Heralde kütüphaneye ilk defa geldiğimdendir."dedi Emre. Bu çocuk bu sınıfa kadar nasıl gelmişti?
"Biz vampir alfabelerini bilmiyoruz, yazıları nasıl okuyacağız? Daha doğru dürüst Türkçem bile yok. "
"Emre gibi sizde dikkat etmediniz mi bilmiyorum "diyerek benle Efe 'yi kastetti Burak. "Söylediğimiz her cümlenin sonunda ulaşmak istediğimiz bilgiyi ekliyoruz. Eve giderken veya parolayı söylerken... Buna istinaden dikkate alacağız. "
"Burakçığım, sen her zaman Güneşle takıl.  Onla takıla takıla zekilik fışkırıyor senden. "
Emre'nin bu tatlı iltifatına tebessüm edip amacımız doğrultusunda ki kitapları karıştırmaya başladım.