VAMPİRLERLE SAVAŞ

BÖLÜM 21 HERKESİ KIRIYORUM

Gece boyunca Güneş 'e ne oldu, nasıl bu hale geldi diye düşünüyorlardı.
"Bu işte bir iş olmalı. Bir insan bir günde bu kadar da değişmez."dedi, Vampirina.
Kimse kafasını kaldırıp cevap vermiyordu. Verecek cevapları yoktu. Salonun ortasında gürültülü bir ses yankılandı.
"Vampirina ! Vampirler Gezegenine gel."
"Çocuklar, benim gitmem gerekiyor. Heralde bir görevim var."dedi ve ortadan kayboldu.
Vampirina ,Vampirler Gezegenine geldiğinde kütüphane'nin dağınık olduğunu görünce yeni görevini anlamıştı. Sırayla kitapları yerleştirmeye başladı. 

Bütün gece kitapları yerleştirmeye harcamıştı,tüm zamanını. Elindeki son kitabıda rafa koyup Dünya'ya ışınlandı. O kadar yorgundu ki gelir gelmez uykuya daldı. Evde Burak,Mert ve Emre dışında herkes uyumuştu. Onlar ise Mert'in odasında Güneş'in yeni halini konuşuyorlardı.
"Abi belkide biz değişmişizdir. O yüzden Güneş bize farklı geliyordur."diye fikrini sundu,Emre.
"Emre gece gece bana ağzını yüzünü dağıtırma."dedi,Burak.
Yarım saatten beri saçma sapan şeyler söylüyordu,Emre. Bu da Burak'ı sinirlendirmeye
başlamıştı.
"Hepimiz değiştik bi' o kaldı . Kendinde misin?"
"Ne biliyim ,abi? "
"Sen git su içip gel,en iyisi."
"Doğru söylüyorsun. Zaten damağım kurumuştu."
Emre su içmeye gitti. Aşağıda Vampirina'nın uyuduğunu gördü. Mert ve Burak'ın sesi Vampirina'yı uyandıracak kadardı. Suyunu içip geri odaya döndü.
"Sesiniz aşağıya kadar. Herkes uyuyor. Hadi bizde uyuyalım geç oldu ."
Burak ve Emre odasına gidip uyudular.
                      * * *
"Günaydın,Drankula."dedim,
yüzüme yapmacık bir gülümseme yerleştirerek.
"Günaydın. Nasılsın? "
"Bunların yanında nasıl olabilirim. Ama seni görünce bir mutluluk,bir enerji geldi."
"Şu an iyi olmana sevindim."
"Bugün seninle lunapark'a gidelim mi? Daha önce gittiğimiz gibi."
Yanımda duran tayfa bana ters ters baktı. Vampirina lafa atladı.
"Sen daha önceden bu şahsiyetle lunapark'a mı gittin? Hem de yine gitmek istiyorsun öyle mi ?"
"Evet,duyman da ve anlaman da problrm yokmuş.Ne var bunda? Arkadaşımla dışarı çıkmak suç mu?"
"Arkadaş mı! O senin arkadaşın değil düşmanın! Düşmanınla gezmek mi istiyorsun?"
"Arkadaşımla gezmek istiyorum. Hem bu seni ilgilendirmez. "
"Güneş,sana eşlik etmeyi çok isterim ama gelemem. Sonra görüşürüz."dedi ve oradan ayrıldı,Drankula.
"Gördün mü,kızı üzdün!"
"Bir de üzdük diye söyleniyor."
"Bana bak *meçkey o benim arkadaşım. Onu kıramazsın!"
"Benle doğru dürüst konuş."
"Güneş, sen de Vampirina'yı kırıyorsun. Sadece onu değil etrafındaki herkesi kırıyorsun.
Farkında mısın? Bir kaç günde çok değiştin. Sen bu değilsin. Artık kendine gel. Biz Güneş Karaduman'ı aramızda görmek istiyoruz."dedi,Burak.
Hepsi beni okul bahçesinde bırakıp içeri geçtiler. Boş bir banka oturup Burak 'ın dediklerini düşündüm. Haklıydı,bu ben olamazdım. Ben böyle biri değildim. Drankula dışında herkesi kırıyordum. Onları üzüyordum.
"Nasılsın, Güneş? "
İrkilmiştim. Bana kimin seslendiğine baktığımda, karşımda dıran Efe'yi gördüm. Bana o seslenmişti.
"Dalgın gibisin."
"Evet,dalmıştım. Bu arada iyiyim,sen nasılsın?"
"İyi işte."
Bir anda Efe ile kaba olmadan ve kalp kırmadan konuştuğum fark ettim.
"Efe,ben seni kırmıyorum. Değil mi?"
"Sen beni kırmıyorsun da biraz daha yanında kalırsam kafam kırılacak."
"O niye?"
"Sizinkiler buraya geliyor da ondan. Ben ufaktan ufağa kaçsam iyi olacak."
"Efe,ne olur çok uzaklaşma. Bak yanımızda ki bank boş, oraya geçsene."
"Peki."diyip yan banka oturdu.
Bizimkiler yanıma geldi.
"O çocuğun burada, senin yanında ne işi vardı? "dedi,Burak öfkeyle.
"O çocuğun bir ismi var. Efe."
"Tek derdimiz bu mu? O Efe denen çocuğun senin yanında ne işi var?!"dedi,dişlerinin arasından.
"Sana ne ! Etrafımdaki hiç kimse sizi ilgilendirmez."
"Sen söylemezsen brn de ona sorarım. "diyip Efe'nin yanına gitti. Tabii ben de arkasından.
"Güneşle ne işin var? Ne konuştunuz?"
"Nasıl olduğunu sordum,o kadar."
"Bak bana yalan söyleme!"
"Doğru söylüyor."dedim.
"Peki,öyle olsun. Hadi gel, Güneş.
"Hiçbir yere gitmeyeceğim. Burada Efe ile vakit geçireceğim."
"Güneş! Gel. "
"Gelmiyeceğim,anla şunu!"
Başını salladı ve arkasıba bakmadan çekip gitti ,Burak. Sanırım Burak 'ı da kırıyorum.

"Burak sana bir şey mi yaptı?"
diye sordu, Efe.
"Yok,neden sordun?"
"Ona karşı sesin çok sertti."
"Of  Efe. Sadece Burak 'a değil herkese böyleyim. Bir tek sen ve Derya'ya karşı böyle değilim. Ne yapacağım?"
"Yani istemsizce mi onlara böyle davranıyorsun."
"Evet."
"İyi de insan kendine hakim olamaz mı ?"
"Olamıyorum, işte."

                        * * *
Gün boyu Efe ile takıldım. Dersler de onun yanına geçtim. Bir ara Efe 'nin İrem'e
baktığını gördüm.
"Bu kız kim?"diye sordu.
"O mu ? İrem,arkadaşım."
"Yaa nasıl biri, anlatsana?"
"Çok iyi,temiz kalpli,yardımsever, merhametli,samimi vr boş konuşmayan biri. Arkadaşlığımızdan bu zamana kadar bu kadar tanıdım."
"Hım. Onla tanışmayı isterim."
"Tanışırsın bir ara. Sen neden sordun?"
"Hiç,öylesine. Laf oldun diye. "
Yanımıza Buraklar geldi. Yanımıza bir sıra koyup oturdular.

"Niye sustunuz? Rahatsız etmedik, inşallah."dedi,Mert.
"Evet,ettiniz. İnsan bir izin alır,öyle gelir oturur. Ama siz insanmısınız ki?"dedim.
"P-peki matmazel. Biz kalkalım. Rahatsızlık vermeyelim. Hani zaten insan değiliz ya rahatsız etmemiz çok normal."dedi,Burak. Ve sonra yanımızdan ayrıldılar.
"Onları yine kırdın."
"B-ben istemeden... İstemeden oluyor. "
"Şöyle yapalım, istersen beraber dolaşalım,bundan sonra. Yani  azından sen düzelene kadar. Onlar bir şey sorduğunda ben cevaplarım,sen susardın. Böylece onları bir süre kırmazsın."
"Olur da evde... Evde ne yapacağım."
"Siz aynı evde mi kalıyorsunuz?"
"Evet."
"Bilmem ki."
"Onları görmezden gelirsem olur mu?"
"Yani şimdi ki kadar kırmazsın."
  Burak'ın Anlatımıyla
Bugün sinir kotamı yeterince doldurmuştum. Gün boyu Efe denen o herifle dolaştı, Güneş.
Ona karşı doğru düzgün konuşurken bize hep nefretle konuşuyordu. Biz ona ne yapmıştık ki? Neden bize böyle davranıyordu? Anlamıyorum ki!

"Bence bu işte bir iş var."dedi,Mert.
"Bu işte bir iş varmış. Yok iş miş. Kendisi bilerek böyle yapıyor. İşine gelince Efe Beyle
konuşmasını biliyor ama. Sırf bizi sinir etmek için yapıyor. Amacına da ulaşıyor yani."
"Belki de büyü yapılmıştır."
Tam ben olmaz öyle şey diyecekken Vampirina konuştu.
"Tabii ya . Nasıl da aklıma gelmez."
"Ne geldi,aklına?"
"Bu onların bir oynu olabilir.  Vampirler Gezegenine gidip öğreneceğim."
  Salonun ortasında Edwırd belirdi. Hem de bu sefer insan kılığında değildi. Tam bir vampir gibiydi.

* MEÇKEY: Halk inancında kendine özgü vampir türüdür.

Sizce Edwırd neden geldi?

Bölümü nasıl buldunuz?

Güneş istemeden böyle davranıyorum dediğine inanıyormusunuz?

#vampirlerlesavaş#
#Gzde387#