VAMPİRLERLE SAVAŞ

BÖLÜM 29 İntikam Çanları Çalıyor

Bomba gibi yeni bölümle karşınızdayım. İyi okumalar dilerim. Satır aralarında görüşmek üzere. ..

~•》Eğer ölüm bu ise o çoktan yaşarken ölmüştü... 《•~

Saat 12'ye gelirken Güneş çığlık çığlığa uyandı. Kabus görüyordu. Mert bunu fırat bilerek su yerine yapmış oldukları ilacı içirdi. Güneş, bu ilacı içince sakinleşip uykuya kaldığı yerden devam etti. Diğerleri de uykusuz kalan bedenlerini dinlendirmek için odalarına ayrıldı.

Ertesi gün hiçbiri okula gitmemişti. Güneş çok sersemleşmişti. Ne dediği anlaşılmıyordu ,bile.
"Acaba gerektiğinden fazla mı içirdik ?"diye sordu,Burak.
"Sanman. Yazanlar neyse onu yaptık. Düzelir , yarına. "
"Umarım."
Onlar Güneşle ilgilenirken İremgil de saat 13.00 'da verilen adresteydiler. Hepsi çok gergindi, çok korkuyordu.
Bir aksilik çıkarsa diye yarım saat önceden bile gelmişlerdi.
Kar pastanesi'nde Asena,Ege ve Efe oturup parka bakıyorlardı. Oturdukları yerden park'ı çok rahat bir biçimde görebiliyorlardı. İrem, saat tam 13. 30 'da içi para dolu çantayla parkta bekliyordu. O sırada telefonu çalmaya başladı.
"Merhaba,İrem. Bugün seninle son kez görüşeceğiz. Şimdi tam kaydırağın önündeki bank'ı görüyormusun ?"
"Evet."
"Çanta'yı oraya bıraktıp şu an durduğun yere geri döneceksin. Anladın mı ?"
Anladık,herhalde. Sanki karşısında salak vardı.
"Anladım."diyip bank'a çantayı koydu ve geri döndü. Telefonu hâlâ kapatmamışlardı.
"Bıraktım. "
"Gördük."
Bank'ın yanına bir çocuk yaklaştı. Çanta'yı alıp simsiyah giyinen adamlara verdi.
"Senin işimiz bitti, İrem. Artık alacak- verecek hesabımız kapandı. Bu durumdan da kimse'nin haberi olmasın. Bir daha görüşmemek üzere." diyip telefonu her zamanki gibi İrem'in yüzüne kapattı.
İrem,omuzlarındaki kocaman yükün alınmış gibi rahatladı. Ailesi'nin yanına doğru ilerlerken onu huzurlu bir hayat'ın karşılayacağını düşünürken aklına vampirler geldi. Hayatı bir türlü huzurlu, mutlu olamayacağını anladı. Acaba ,diyordu. Acaba benim hayatım ne zaman yoluna girecek ?.. Aynı sizlerin defalarca kendinize sorduğunuz o soruyu İrem de kendine soruyordu.

                  * * *
Güneş artık eskiye tamamen dönmüştü. Daha güçlü olmuştu. Güçlü olmuşlardı. Vampirina'nın dediği gibi "Benliğini kazanmıştı."
İşte şimdi asıl savaş başlıyordu ...

                  * * *
"Drankula, Victor! "diye bağırıyordu,Edwırd.
"Ne oldu ?"
"Güneş düzelmiş! Hem de Vampirina sayesinde."
"Şu Vampirina da herşey'e karışmasa ölür mü ?!"
"Artık harekete geçmemiz gerekiyor. Hem de hemen."
Onlar tartışırken kapı çaldı.
"Kim ,bu şimdi? "
"Ben bakarım. "diyip kapıya yöneldi,Drankula.
"Sen... İnanamıyorum! Vlad sen ölmemişmiydin?"
"Herkes öldüğümü sanıyordu ama bak yaşıyorum. "
"Geldiğine çok çok sevindim."
"Beni içer almayacakmısın ?"
"Pardon."
Vlad,Edwırdlara doğru ilerlemeye başladı.
"Vlad !"dedi,Vıctor ve Edwırd aynı anda.
"Sen yaşıyorsun! Bunca zaman nerelerdeydin ?"
"Size yakın ve bir o kadar da uzaktım. Size not yollayanı, küreleri bozanı kim yaptı sanıyorsunuz ?"
"Gerçekten mi ?"dedi,
Drankula. Olanları idrak edemiyordu.
"Evet. Hatta size intikam almak için yardım bile edeceğim."
"Sen süpersin."
"Biliyorum. Neyse hazırsanız planı anlatayım. "
"Plan da mı yaptın ?"
"Heralde. Plan hazır ,sadece uygulaması kaldı."
"Plan ne ? Anlat, çabuk ."

                      * * *
İremle Efe ,Burak 'ın araması üzerine Güneşlerin yanına gidiyorlardı, gece gece.
"İyi akşamlar.  Biz geldik."
"Hoşgeldiniz. Geçin içeri."dedi,Emre onları içeri alırken.
"Güneş! "
İremle Güneş birbirlerine sımsıkı sarıldılar.
"Şu an nasılsın ? Burak biraz anlattı da tam anlamadım."
"İyiyim. Üzerimdeki sersemliği attım."
"Çok iyi."dedi,Efe. Burak,Efe'nin Güneşle konuşmasına sinir olmuştu.
"Vampirina, Güneş bir daha bu ah'a yakalanmaz değil mi ?"
İrem 'in bu sorusu hepimizi güldürmüştü. Sanki tekrardan gribe yakalanıp yakalanmayacağını soran çocuklara benzettiler.
"Yok,artık tamamen Güneş bu beladan kurtardı. Eski Güneş aramıza döndü. Neyse artık yatalım.  Yoksa sabah uyanamayacağız. Yarın bol bol konuşuruz."
Herkes kendine ayrılan odalara geçerip uyurken Efe de koltukta uyudu.