𝕆𝕟 𝕋𝕙𝕖 ℝ𝕠𝕠𝕗 𝕋𝕠𝕡 ⊹˙ᵉⁿ∘˚⌕

𝐏𝐀𝐑𝐓:13

Misoo

وونیونگو که بدنش‌املا شل شده بود رو با دخترا به اتاق بردیم...

رو تخت نشوندیمش و دراز کشید
با نگرانی بهش نگاه می‌کردیم

جیسو:خیلی وقت بود اینجوری نشده بود
سویون:فکر کردم داره درست میشه...

بعد ۱۰ دقیقه وونیونگ یهو بلند شد یه طوری که انگار به خودش اومده بود و یه چیزی یادش اومد

_من چیکار کردم...

از جام پاشدم

میسو:نه نه وونیونگ تو هیچکاری نکردی

بدون اینکه به حرفم توجه کنه مثل برقو باد درو باز کرد و بدو بدو به سمت هال رفت
منم پشت سرش سریع رفتم

Sunoo
داشتیم درمورد این اتفاقات حرف میزدیم

تمام مدت جی داشت کف زمینو تمیز‌میکرد و جونگوون داشت کمکش میکرد
و سونگهون سرپا وایساده بود و توی گوشیش بود
که در اتاق با سرعت باز شد و صداش اونقد زیاد بود که سر سونگهون از گوشیش اومد بیرون و با تعجب نگا به منبع صدا کرد
و وونیونگ با قیافه ای که نمیشد فهمید ناراحته یا عصبیه اومد بیرون و با سرعت دوید سمت سونگهون بدو هیچ مکثی دستشو دور گردن سونگهون انداخت و بغلش کرد
همون لحظه نیکی از آشپز خونه درحالی که داشت قاشق رو که پر بود رو تو دهنش میزاشت از آشپز خونه اومد بیرون
و همونجوری با دهن باز وایساد

پشتش که جیک بود و داشت آب میخورد آب گیر کرد تو گلوش و پشت سر هم سرفه کرد

و پشت وونیونگ دخترا بودن که دستاشونو رو دهنشون گذاشته بودن و جیسو کف دستشو کوبید رو پیشونیش

هیسونگ که رو مبل نشسته بودن با چشای اندازه کلش نگاشون میکردن
و منم پشمام ریخته بود سونگهون هم همون جوری مونده بود چیکار کنه که وونیونگ تو بغلش شروع کرد با گریه حرف زدن
_هق سونگهون...تو..خوبی؟*با گریه*

+داری چه غلطی میکنی...
.
وونیونگ سرشو از تو گردن سونگهون آورد بیرون و با چشای اشکی و قرمز به چشای سونگهون نگاه کرد

-من متاسفم..هق..

بعد از تو بغلش اومد بیرون و همه جایه سونگهونو چک کرد که ببینه آسیبی بهش زده یا نه
_تو سالمی درسته؟...اره؟...من آسیبی بهت نزدم که...؟...خوبی...؟
همینجوری با گریه پشت سر هم میگفت اینارو

+من...من..خوبم وونیونگ..

بعد دوباره وونیونگ به سونگهون نگاه کرد و دوباره محکم و بقلش کرد
این دفعه سونگهون هم بغلش کرد و دوباره همه پشماشون ریخت

بعد چند ثانیه سونگهون حس کرد وونیونگ پاهاش شل شده

اره وقتش بود وقت اینکه بی هوش بشه ولی سونگهون اینو نمی‌دونست