Oh Sehun's Child

30.

    

Nang medyo kalmado na 'ko ay tinuloy ko na 'yung pag-ayos sa gamit ko at dumiretso na sa pagtulog. Masyado na siguro talaga akong pagod kaya't nang ipikit ko ang mga mata ko ay nakatulog na agad ako.

   

Nagising ako nang maramdaman ko 'yung pag-yugyog sa akin ni Kai.

   

"Yah, gising na. Ikaw na lang 'yung hindi pa naliligo, ang bantot mo na," aniya. Sinimangutan ko naman siya at binato 'yung unan kong maliit sa kanya pero tinawanan niya lang ako.

   

Good mood ah.

   

Pagtapos niya akong gisingin ay umalis na kaagad siya. Dali-dali ko namang kinuha 'yung cellphone ko para tignan kung may text ka ba o missed call‒ pero wala.

   

Napa-ngiti na lang ako ng mapait. Okay lang, ayos lang.

    

Tumayo na ako at lumabas ng kwarto dala-dala 'yung twalya ko. Habang naglalakad ay nadaanan ko 'yung kwarto ni Luhan hyung at Xiumin hyung. Paglingon ko dun ay nakita ko si Luhan hyung na inaayos 'yung mga natitirang mga gamit niya sa kwarto nila.

   

Mabilis na umiwas ako ng tingin. What a way to start my day.

   

Nag-ayos na ako ng sarili ko pati ng mga dadalhin ko. Kung tutuusin parang normal na araw lang namin 'to‒ ang kaibahan nga lang, may aalis.

   

*****

Naka-titig ako sa mga fans na pumapasok mula dito sa pinaka-taas ng stadium. Wala lang. Naka-tingin lang ako kasi ganito naman 'yung palagi kong ginagawa bago pa magsimula 'yung concert. Ang sarap kasing tignan. Nakikita ko kasi kung paano kami nagsimula sa wala hanggang sa unti-unti nang nagsisi-datingan 'yung mga taong hindi namin alam na susuporta pala sa'min.

   

Basta. Kung anu-ano 'yung naiisip ko.

     

Pero ngayong naka-tingin ako sa kanila... hindi ko man nakikita ng buo pero alam kong naka-ngiti sila. Nakaka-lungkot lang isipin na baka sa ilang araw lang‒ hindi namin makikita 'yung mga ngiti na 'yon.

     

Naputol ang pag-iisip ko ng tapikin ako ng isang staff.

     

"One hour before the concert start, sir. Pinapa-tawag na po kayo sa dressing room."

     

Tahimik na tumango ako at sinundan siya patungo sa dressing room. Nang makarating kami dun ay nakita kong nagmamadali na silang lahat na ayusan kami at ayusin 'yung ibang kailangan para sa concert. Ang dami din na staff na tumatakbo at pabalik-balik dahil ang dami nilang kailangang gawin. Naupo ako sa gilid at hinintay 'yung stylist ko na ayusin 'yung make-up, buhok, at 'yung suot ko.